دعا برای سلامتی و طول عمر فرزند

دعا برای سلامتی و طول عمر فرزند : خیلی کم نور و در بعضی جاها شکسته است، اما من آن را یکسان می بینم، مثل شبحی ضعیف از خودش. امروز صبح وقتی لباسم را می پوشیدند فهمیدم. مثل یک سوراخ در این دنیای فانتوم جهنمی است. فقط دستت را به دست من بگذار نه – آنجا نیست. آه! آره! می بینمش. پایه شست و کمی کاف! به نظر می رسد شبح یک بیت از دست شما از آسمان تاریک بیرون زده است.

دعا فقط در کنار آن، گروهی از ستاره‌ها مانند یک صلیب بیرون می‌آیند.” از آن زمان دیویدسون شروع به ترمیم کرد. شرح او از تغییر، مانند روایت او از بینایی، به طرز عجیبی متقاعد کننده بود. بیش از تکه‌هایی از میدان دید او، فانتوم دنیا کم‌رنگ‌تر شد، شفاف‌تر شد، و از میان این شکاف‌های نیمه‌شفاف، او شروع به دیدن تاریکی دنیای واقعی درباره‌اش کرد. تکه‌ها به اندازه و تعدادشان بزرگ‌تر شدند.

دعا برای سلامتی و طول عمر فرزند

دعا برای سلامتی و طول عمر فرزند : او کتاب کوچکی را جلوی صورتش گرفته بود و به آن نگاه می کرد و به شکلی ضعیف می خندید. او گفت: “این شگفت انگیز است.” “یه جور تکه ای اومده اونجا.” با انگشتش اشاره کرد. “من طبق معمول روی صخره ها هستم و پنگوئن ها مثل همیشه تلوتلو میخورن و تکون میخورن، و هرازگاهی یه نهنگ نشون میده، اما همینطوره. الان خیلی تاریک شد تا او را بیرون بیاورم. اما چیزی را در آنجا قرار دهید، و من آن را می بینم – من آن را می بینم.

روی هم رفتند و پخش شدند تا جایی که فقط اینجا و نقطه‌های کوری روی او باقی مانده بود. او توانست بلند شود و خودش را هدایت کند، یک بار دیگر به خودش غذا بدهد، بخواند، سیگار بکشد، و دوباره مانند یک شهروند معمولی رفتار کند. در ابتدا برای او بسیار گیج کننده بود که این دو عکس روی هم قرار بگیرند، مثل تغییر نماها. از یک فانوس، اما در مدت کوتاهی شروع به تشخیص واقعی از وهمی کرد. در ابتدا او به شکلی غیرواقعی خوشحال بود و به نظر می‌رسید که آنقدر مضطرب بود که نمی‌توانست با ورزش و داروهای تقویتی درمان خود را کامل کند.

از او محو شد، او به طور عجیبی به آن علاقه مند شد. او به ویژه می‌خواست دوباره به اعماق دریا برود و نیمی از وقت خود را صرف پرسه زدن در بخش‌های کم ارتفاع لندن می‌کرد و تلاش می‌کرد تا لاشه غرقابی را که در حال حرکت دیده بود بیابد. تابش نور واقعی روز خیلی زود او را چنان واضح تحت تأثیر قرار داد که همه چیز دنیای سایه اش را محو کرد، اما در یک شب، در اتاقی تاریک، او هنوز می توانست سنگ های سفید جزیره و پنگوئن های دست و پا چلفتی را ببیند.

حیرت انگیز به این سو و آن سو. اما حتی اینها کم‌رنگ‌تر و کم‌رنگ‌تر می‌شدند، و سرانجام، بلافاصله پس از ازدواج با خواهرم، او آنها را برای آخرین بار دید و حالا از عجیب ترین چیزها بگویم. حدود دو سال پس از درمان او، من با دیویدسون ها ناهار خوردم، و بعد از شام، مردی به نام اتکینز تماس گرفت. او یک ستوان در نیروی دریایی سلطنتی، و مردی خوش صحبت و خوش صحبت است.

او با برادر شوهرم رابطه دوستانه داشت و خیلی زود با من رابطه دوستانه برقرار کرد. معلوم شد که او با پسر عموی دیویدسون نامزد کرده است و اتفاقاً یک قاب عکس جیبی درآورد تا رندر جدیدی از نامزدش را به ما نشان دهد. او گفت: “و در کنار، این فولمار قدیمی است.” دیویدسون معمولی به آن نگاه کرد. سپس ناگهان صورتش روشن شد. “بهشت بخیر!” او گفت. “من تقریبا می توانستم قسم بخورم …” “چی؟” گفت اتکینز. “که قبلاً آن کشتی را دیده بودم.” دیویدسون شروع کرد: “نبین که چطور می توانی.

او شش سال است که از دریاهای جنوبی بیرون نرفته است. مطمئنم این همان کشتی است که من آرزویش را داشتم. او در کنار جزیره ای ایستاده بود که با پنگوئن ها ازدحام کرده بود و یک تفنگ شلیک کرد.” “خداوند خوب!” اتکینز، که اکنون جزئیات تشنج را شنیده بود، گفت. “چطور می تونی این خواب رو ببینی؟” و سپس، ذره ذره، معلوم شد که همان روزی که دیویدسون دستگیر شد.

دعا برای سلامتی و طول عمر فرزند : فولمار در واقع از صخره‌ای در جنوب جزیره آنتی‌پودس دور شده بود. یک قایق برای گرفتن تخم‌های پنگوئن‌ها یک شبه به زمین نشسته بود، با تأخیر مواجه شده بود، و یک طوفان رعد و برق بالا می‌رفت، خدمه قایق تا صبح منتظر بودند تا دوباره به کشتی بپیوندند. اتکینز یکی از آنها بود و او توصیفاتی را که دیویدسون از جزیره و قایق داده بود، کلمه به کلمه تایید کرد.

کوچکترین شکی در ذهن هیچ یک از ما وجود ندارد که دیویدسون واقعاً این مکان را دیده است. در حالی که او در لندن به این طرف و آن طرف حرکت می کرد، به روشی غیرقابل پاسخگویی، بینایی او به روشی که مطابقت داشت، در مورد این جزیره دوردست به این طرف و آن طرف می رفت. چگونه کاملا یک راز است. این داستان چشمگیر چشمان دیویدسون را کامل می کند. این شاید بهترین مورد تایید شده در وجود دید واقعی از راه دور باشد.

هیچ توضیحی در آینده وجود ندارد، به جز آنچه پروفسور وید بیرون انداخته است. اما توضیح او به بعد چهارم و پایان نامه ای در مورد انواع نظری فضا اشاره می کند. صحبت از وجود “پیچیدگی در فضا” به نظر من بی معنی است. ممکن است به این دلیل باشد که من ریاضیدان نیستم. وقتی گفتم هیچ چیز این واقعیت را تغییر نمی‌دهد که آن مکان هشت هزار مایل دورتر است.

او پاسخ داد که ممکن است دو نقطه روی یک ورق کاغذ یک یارد دورتر باشند و با خم کردن کاغذ دور هم جمع شوند. خواننده ممکن است استدلال او را درک کند، اما من قطعاً این کار را نمی کنم. به نظر می رسد ایده او این است که دیویدسون، که بین قطب های آهنربای الکتریکی بزرگ خم شده بود، از طریق تغییر ناگهانی میدان نیرو بر اثر رعد و برق، پیچش خارق العاده ای به عناصر شبکیه چشم خود داده است.

دعا برای سلامتی و طول عمر فرزند : او فکر می کند، در نتیجه این، ممکن است بتوان به صورت بصری در یک نقطه از جهان زندگی کرد، در حالی که یک نفر در قسمت دیگر به صورت بدنی زندگی می کند. او حتی آزمایشاتی را در تأیید نظرات خود انجام داده است. اما، تا کنون، او به سادگی موفق شده است چند سگ را کور کند. من معتقدم که این نتیجه خالص کار او است، اگرچه چند هفته است که او را ندیده ام.