دعا برای رفع مشکل زندگی

دعا برای رفع مشکل زندگی : البته با این فرض که احتیاط به معنای دقیق آن درک می شود که فیلسوف از آن صحبت می کند. با این حال، اگر احتیاط را به معنایی وسیع درک کنیم – یعنی دربرگیرنده همه انواع دانش بشری – پس احتیاط، حداقل در برخی از جنبه های آن، به زندگی متفکرانه مربوط می شود. بنابراین سیسرو می‌گوید : «کسی که بتواند حقیقتی را واضح‌تر و سریع‌تر ببیند و دلیل آن را توضیح دهد، به درستی عاقل‌ترین و عاقل‌ترین تلقی می‌شود». اما برخی معتقدند که احتیاط مربوط به زندگی فعال نیست.

دعا همانطور که حیات متفکرانه مربوط به قوای معرفتی است، حیات فعال نیز به قوای اشتهائی مربوط می شود. اما احتیاط مربوط به قوای اشتها نیست، بلکه به قوای شناختی مربوط می شود. در نتیجه به زندگی فعال مربوط نمی شود. اما افعال اخلاقی شخصیت خود را از غایتی که به سوی آن هدایت می‌شوند، می‌گیرند. در نتیجه زندگی متفکرانه متعلق به آن نوع معرفتی است که غایت خود را در شناخت حقیقت قرار می دهد. اما دانشی که احتیاط است و بیشتر معطوف به اعمال قوای اشتها است، مربوط به زندگی فعال است.

دعا برای رفع مشکل زندگی

دعا برای رفع مشکل زندگی : زیرا احتیاط «روش صحیح در اعمال ماست»[۴۱۷] از این رو، همان گونه که فیلسوف نیز در همین اثر می گوید، غایات فضایل اخلاقی، اصول احتیاط است. ۴۱۸] به همین ترتیب، همانطور که در بالا گفتیم، در مورد مردی که آنها را به آرامش تفکر هدایت می کند، فضایل اخلاقی مربوط به زندگی متفکرانه است. همچنین دانشی که احتیاط است و به واسطه آن است. طبیعتی که معطوف به عملیات فضایل اخلاقی است، مستقیماً به زندگی فعال مربوط می شود.

باز هم، اس. گرگوری می‌گوید[۴۲۰] «زندگی فعال، آنچنان که با کارها مشغول است، کمتر به وضوح می‌بیند» و از این رو لیا، که چشم‌آلود بود، نمونه‌سازی می‌شود. اما احتیاط مستلزم دید روشن است، تا انسان در مورد آنچه باید انجام شود قضاوت کند. از آنجا به نظر می رسد که احتیاط به زندگی فعال مربوط نمی شود. اما اشتغال به چیزهای خارجی فقط باعث می شود که انسان آن حقایق معقولی را که با چیزهای حسی ارتباطی ندارد، کمتر به وضوح ببیند.

با این حال، مشاغل بیرونی زندگی فعال، باعث می شود که انسان در قضاوت خود در مورد یک اقدام واضح تر ببیند – و این مسئله احتیاط است – زیرا او تجربه دارد و ذهنش حواسش است: “وقتی حواستان باشد، سالوست می‌گوید، [۴۲۱] «سپس تیزبینی ذهنی فایده دارد» در نهایت، احتیاط در میانه راه بین فضایل اخلاقی و فکری قرار می گیرد. اما همانطور که فضایل اخلاقی مربوط به زندگی فعال است، فضایل فکری نیز به زندگی متفکر مربوط می شود. از این رو به نظر می رسد.

که احتیاط نه به زندگی فعال تعلق دارد و نه به زندگی متفکرانه، بلکه، به قول اس. آگوستین، به نوعی از زندگی تعلق دارد که بین و بین است. اما گفته می‌شود که احتیاط بین فضایل عقلی و اخلاقی قرار می‌گیرد، به این معنا که در حالی که موضوعی مشابه فضایل عقلی دارد، اما از نظر هدف با فضایل اخلاقی منطبق است. و آن گونه سوم از حیات در میان و بین حیات فعال و متفکر در مورد چیزهایی که به آن مربوط می شود می آید.

زیرا زمانی به تفکر در حقیقت مشغول است، و زمانی به امور بیرونی. «چرا که خداوند به قضاوت برخیزد، چه کنم؟ و چون معاینه کند، چه پاسخی به او بدهم؟ زیرا همیشه از خدا می ترسیدم، چون امواجی بر من متورم می شود و وزن او را نمی توانستم تحمل کنم» آیا آموزش به زندگی فعال تعلق دارد یا متفکرانه؟ اس. گرگوری می‌گوید[۴۲۴]: «زندگی فعال به معنای شکستن نان برای گرسنگان است، آموزش سخنان حکیمانه به کسانی که آنها را نمی‌شناسند». عمل تعلیم موضوعی دوگانه دارد.

زیرا تعلیم از طریق گفتار است و سخن گفتن نشانه شنیدنی [ص ۲۲۷] یک مفهوم درونی ذهنی است. بنابراین، یک موضوع از تعلیم ما، موضوعی است که باید آموزش داده شود، یعنی مفاد درونی ما. و به این معنا تدریس گاهی متعلق به زندگی فعال است، گاهی به زندگی متفکرانه. اگر انسان در درون خود مفهومی از حقیقت را شکل دهد تا بدین ترتیب اعمال بیرونی خود را هدایت کند.

دعا برای رفع مشکل زندگی : به زندگی فعال تعلق دارد. اما اگر انسان در درون خود حقیقتی معقول را تصور کند و از اندیشه آن و عشق به آن لذت ببرد، متعلق به زندگی متفکرانه است. از آنجا که اس. آگوستین می‌گوید[۴۲۵]: «بگذارید بخش بهتری را برای خود انتخاب کنند، یعنی زندگی متفکرانه؛ بگذار خود را وقف کلام خدا کنند؛ بگذار آرزوی شیرینی تعلیم را داشته باشند؛ بگذار مشغول شوند. خود را با دانشی که به رستگاری منتهی می‌شود» – جایی که او به وضوح می‌گوید که تعلیم متعلق به زندگی متفکرانه است.

هدف دوم آموزش از آنجا ناشی می شود که آموزش از طریق گفتار شنیدنی انجام می شود و بنابراین شنونده خود موضوع آموزش است. و از این منظر تمام تعلیمات متعلق به حیات فعالی است که تمام اعمال بیرونی به آن مربوط می شود. با این حال، برخی تعلیم را بیشتر متعلق به متفکران می دانند تا زندگی فعال، بنابراین: ۱. گرگوری می گوید [۴۲۶]: «مردان کامل آن چیزهای خوب بهشتی را به برادران خود اعلام می کنند.

که خودشان قادر به تأمل در آن بوده اند. در و آنها به این ترتیب عشق به آن زیبایی پنهان را در قلب خود برانگیختند.” اما این جز آموزش چیست؟ بنابراین، آموزش دادن عملی از زندگی متفکرانه است. اما اس. گرگوری در اینجا صریحاً از تعلیم از نقطه نظر موضوعی که ارائه می‌شود صحبت می‌کند – یعنی از تعلیم که مربوط به توجه به حقیقت و عشق به آن است. ۲. باز هم به نظر می رسد اعمال و عادات متعلق به یک نوع زندگی است. اما تعلیم حکمت است.

زیرا فیلسوف می‌گوید: «دلیل اینکه انسان می‌داند این است که قادر به تعلیم است». به نظر می رسد که آموزش نیز باید به زندگی متفکرانه مربوط باشد. اما عادات و افعال در موضوع خود توافق دارند و در نتیجه استدلالی که ارائه شد بر اساس ماده مفهوم باطن است.زیرا توانایی تعلیم در اختیار یک انسان عاقل یا دانشمند درست به نسبتی است.

دعا برای رفع مشکل زندگی : که می تواند مفاهیم ذهنی خود را با کلمات ظاهری بیان کند و از این رو بتواند حقیقتی را برای شخص دیگری به ارمغان بیاورد. ۳. در نهایت، نماز عملی از زندگی متفکرانه است.