دعا برای رزق و روزی در خانه

دعا برای رزق و روزی در خانه : چون فلامبو چهار اینچ بالاتر از آن بود. او در خیابان لیورپول پیاده شد، اما کاملاً مطمئن بود که تا کنون مجرم را از دست نداده است. او سپس به اسکاتلند یارد رفت تا موقعیت خود را تنظیم کند و در صورت نیاز کمک کند. سپس سیگار دیگری روشن کرد و برای قدم زدن طولانی در خیابان های لندن رفت. همانطور که در خیابان ها و میدان های آن سوی ویکتوریا راه می رفت، ناگهان مکث کرد و ایستاد. میدانی آرام و عجیب، بسیار معمولی از لندن، پر از سکون تصادفی. خانه های بلند و مسطح گرد در یک زمان مرفه و خالی از سکنه به نظر می رسیدند.

دعا مربع بوته زار در مرکز به نظر متروک به نظر می رسد مانند یک جزیره سبز اقیانوس آرام. یکی از چهار ضلع بسیار بالاتر از بقیه بود، مانند یک گلدان. و خط این طرف با یکی از تصادفات تحسین برانگیز لندن شکسته شد – رستورانی که انگار از سوهو دور شده بود. این یک شیء بی‌دلیل جذاب بود، با گیاهان کوتوله در گلدان‌ها و پرده‌های راه راه زرد و سفید لیمویی. به‌ویژه بالای خیابان ایستاده بود.

دعا برای رزق و روزی در خانه

دعا برای رزق و روزی در خانه : وقتی آخرین بار را انجام داد، والنتین حتی ذات خوبی داشت که با گفتن این موضوع به همه به او هشدار داد که از نقره مراقبت نکند. اما والنتین با هرکسی که صحبت می کرد چشمش را برای دیگری باز نگه داشت. او به طور پیوسته به دنبال هر کسی بود، اعم از ثروتمند یا فقیر، مرد یا زن، که تا ۶ فوت ارتفاع داشت.

و به شیوه‌ی معمولی وصله‌ای لندن، یک پله از خیابان بالا می‌رفت تا با درب ورودی روبرو شود، تقریباً همانطور که یک آتش‌سوزی ممکن است به پنجره طبقه اول برسد. والنتین ایستاده بود و در مقابل پرده های زرد-سفید سیگار می کشید و آنها را بلند می دانست. باور نکردنی ترین چیز در مورد معجزات این است که آنها اتفاق می افتد.

چند ابر در بهشت ​​به شکل خیره شده یک چشم انسان گرد هم می آیند. درختی در منظره یک سفر مشکوک به شکل دقیق و استادانه یک یادداشت بازجویی می ایستد.من خودم این دو مورد را در چند روز اخیر دیده ام. نلسون در لحظه پیروزی می میرد. و مردی به نام ویلیامز کاملاً تصادفی مردی به نام ویلیامسون را به قتل می رساند. به نظر نوعی کودک کشی است.

به طور خلاصه، در زندگی عنصری از تصادف جن وجود دارد که مردمی که روی پروزایک حساب می کنند ممکن است همیشه آن را از دست بدهند. همانطور که در پارادوکس پو به خوبی بیان شده است، حکمت باید پیش بینی نشده را در نظر بگیرد. آریستید والنتین یک فرانسوی غیرقابل درک بود. و اطلاعات فرانسه به طور خاص و منحصراً اطلاعاتی است. او «ماشین متفکر» نبود. زیرا این عبارتی بی مغز از جبرگرایی و ماتریالیسم یک ماشین فقط یک ماشین است زیرا نمی تواند فکر کند. اما او مردی متفکر و در عین حال مردی ساده بود.

تمام موفقیت‌های شگفت‌انگیز او، که شبیه تخیل به نظر می‌رسید، با منطق تند و تیز، با تفکر روشن و رایج فرانسوی به دست آمده بود. فرانسوی ها دنیا را نه با شروع هیچ پارادوکسی، برق می دهند، بلکه با انجام یک حقیقت گرایی، آن را برق می دهند. آن‌ها تا اینجا یک حقیقت گرایی دارند – مانند انقلاب فرانسه. اما دقیقاً به این دلیل که والنتین عقل را درک می کرد، حدود عقل را درک می کرد. فقط مردی که چیزی از موتور نمی داند از موتور بدون بنزین صحبت می کند.

تنها کسی که هیچ چیز از عقل نمی داند از استدلال بدون اصول اولیه قوی و بی چون و چرا صحبت می کند. در اینجا او اصول اولیه قوی نداشت. فلامبو در هارویچ از دست رفته بود. و اگر اصلاً در لندن بود، ممکن بود از یک ولگرد قدبلند در ویمبلدون کامن گرفته تا یک نان تست بلند قد در هتل متروپل باشد. والنتین در چنین وضعیتی برهنه، دیدگاه و روشی برای خود داشت.

دعا برای رزق و روزی در خانه : در چنین مواردی او پیش بینی نشده را حساب می کرد. در چنین مواقعی که نمی توانست قطار معقولان را دنبال کند، با خونسردی و با احتیاط قطار نامعقول را دنبال می کرد. او به‌جای رفتن به مکان‌های مناسب – بانک‌ها، کلانتری‌ها، قرار ملاقات‌ها- به طور سیستماتیک به مکان‌های اشتباه رفت. به هر خانه خالی زدم، هر بن بست را رد کرد.

از هر مسیری که با زباله مسدود شده بود بالا رفت، دور هر هلالی که او را بیهوده از مسیر خارج می کرد، رفت. او کاملاً منطقی از این مسیر دیوانه وار دفاع کرد. او گفت که اگر کسی سرنخی داشته باشد این بدترین راه است. اما اگر کسی اصلاً سرنخی نداشت، بهترین بود، زیرا فقط این احتمال وجود داشت که هر چیز عجیبی که چشم تعقیب کننده را جلب می کرد، همان چیزی باشد که چشم تعقیب شده را جلب کرده بود.

مرد باید از جایی شروع کند، و بهتر است همان جایی باشد که ممکن است مرد دیگری متوقف شود. چیزی در مورد آن پله تا مغازه، چیزی در مورد سکوت و عجیب بودن رستوران، همه هوس های عاشقانه نادر کارآگاه را برانگیخت و باعث شد تصمیم بگیرد که به طور تصادفی ضربه بزند. از پله ها بالا رفت و پشت میزی کنار پنجره نشست و یک فنجان قهوه سیاه خواست.

نیمه های صبح بود و او صبحانه نخورده بود. زباله های ناچیز صبحانه های دیگر روی میز ایستاده بود تا گرسنگی اش را به او یادآوری کند. و با اضافه کردن یک تخم مرغ آب پز به سفارش خود، با متفکرانه مشغول تکان دادن شکر سفید در قهوه اش شد و تمام مدت به فلامبو فکر می کرد. او به یاد آورد که فلامبو چگونه فرار کرده بود، یک بار با یک جفت قیچی ناخن، و یک بار در خانه ای که آتش گرفته بود.

دعا برای رزق و روزی در خانه : یک بار با پرداخت هزینه برای یک نامه بدون مهر، و یک بار با وادار کردن مردم به دنبال تماشای دنباله دار از طریق تلسکوپ که ممکن است جهان را ویران کند. او فکر می کرد که مغز کارآگاهش به خوبی مغز جنایتکار است، که درست بود. اما او به طور کامل متوجه این عیب بود. جنایتکار هنرمند خلاق است.

کارآگاه فقط منتقد بود.» با لبخندی ترش گفت و فنجان قهوه اش را به آرامی روی لب هایش برد و خیلی سریع آن را گذاشت. داخلش نمک ریخته بود. او به ظرفی که پودر نقره از آن بیرون آمده بود نگاه کرد. مطمئناً یک حوض قند بود.