دعا برای دفع بلا و اتفاق بد

دعا برای دفع بلا و اتفاق بد : همانطور که لیوی به ما می‌گوید در مورد دو دسی چنین بود. از این رو، به نظر می‌رسد که عبادت به معنای «اراده دادن سریع خود به چیزهایی است که مربوط به خدمت خداست» نیست. بنابراین در خروج آمده است: کثرت بنی اسرائیل. اولین ثمرات را با ذهنی آماده و عابد به خداوند تقدیم کرد. با این حال، روشن است که میل به انجام آسان کاری که متعلق به خداست، یک عمل خاص است. از این رو وقف یک فعل خاص اراده است. اما برخی استدلال می کنند که عبادت نوع خاصی از فعل نیست.

دعا آن چیزی که در خدمت به اعمال دیگر است، نمی تواند خود عمل خاصی باشد. اما به نظر می رسد که عبادت واجد شرایط برخی اعمال دیگر باشد. از این رو گفته می شود که همه مردم با فکری عابد قربانیان و ستایش ها و هولوکاست ها را تقدیم کردند. اما چیزی که دیگری را به حرکت در می آورد، اندازه خاصی به حرکت دومی می دهد. با این حال، اراده، سایر قوای روح را به سوی اعمال مربوطه خود سوق می دهد. و بعلاوه، اراده، به عنوان هدفی که در نظر دارد، خود را به سوی وسیله ای به سوی آن هدف سوق می دهد.

دعا برای دفع بلا و اتفاق بد

دعا برای دفع بلا و اتفاق بد : با اعمالمان است که شایسته آن هستیم. اما فداکاری دارای یک شخصیت شایسته خاص است. در نتیجه عبادت نوع خاصی از عمل است. فداکاری را از “وقف” خود می نامند. از این رو «پرهیزکاران» به این دلیل نامیده می شوند که خود را وقف خدا می کنند و به این ترتیب اطاعت کامل خود را در برابر او اعلام می کنند. از این رو، در میان بت‌های قدیم، کسانی را «متدین» می‌نامیدند که به خاطر ارتش خود را تا سرحد مرگ به بت‌های خود «وقف» می‌کردند.

در نتیجه، از آنجایی که وقف عمل انسانی است که خود را برای خدمت به کسی که غایت نهایی است عرضه می‌کند، نتیجه می‌شود که عبادت به اعمال انسان اندازه معینی می‌دهد – خواه این اعمال خود اراده با توجه به وسیله‌ای باشد. پایان، یا اعمال سایر قوا که توسط اراده حرکت کرده است. باز هم، هیچ عملی که در انواع اعمال جایگاهی پیدا کند، نمی تواند خود نوع خاصی از فعل باشد.

بنابراین گفته می‌شود که به مردی مثلاً عابدانه مراقبه می‌کند، یا عبادت می‌کند. اما فداکاری جایی در انواع مختلف اعمال نمی‌یابد که انگار گونه‌ای است که تحت جنس‌های مختلف قرار می‌گیرد، اما به همان معنا که نیروی محرکه یک اصل متحرک عملاً در حرکات چیزهایی که به حرکت در می‌آورد قابل کشف است. در نهایت، همه اقسام اعمال خاص یا به قوای اشتها تعلق دارند یا به قوای معرفتی. اما از خود گذشتگی در هیچ یک از اینها قرار نمی گیرد.

همانطور که برای هرکسی که به ترتیب در مورد اعمال مختلف این استعدادها فکر می کند آشکار است. اما وقف عملی از قوای اشتهاآور روح است و همانطور که در بالا گفتیم حرکت اراده است. کاجتان: با توجه به معنای صحیح اصطلاح عبادت، توجه داشته باشید که از آنجایی که عبادت به وضوح از وقف گرفته شده است و از آنجا که وقف – که به نوبه خود از نذر گرفته شده است – به معنای وعده دادن خود به خود به خداوند است: نتیجه این است که اصل در تمام این وعده ها اراده است.

دعا برای دفع بلا و اتفاق بد : و بعلاوه، نه به سادگی اراده، بلکه اراده چنان تحت تأثیر قرار می گیرد که سریع باشد. از این رو در زبان لاتین گفته می شود که این افراد به شخص مافوقی اختصاص داده می شوند که اراده او چنان تحت تأثیر او قرار می گیرد که باعث می شود آنها در مورد او سریع تر شوند. و به نظر می رسد که این به ویژه به خدا و کسانی که به نوعی در جای او ایستاده اند، اشاره دارد.

به عنوان مثال، حاکمان ما، سرزمین پدری ما، و اصول عمل ما. از این رو اصطلاح عبادت به ویژه برای کسانی به کار می رود که آنقدر نسبت به خدا متأثر هستند که در رابطه با او و در مورد همه چیزهایی که به او مربوط می شود سریع هستند. و از این رو در اینجا عبادت به معنای عمل اراده ای است که به این ترتیب اراده شده است، عملی که به وسیله آن انسان خود را در بندگی الهی سریع نشان می دهد.

بنابراین، عبادت، عمل اصلی فضیلت دین، پیش از هر چیز دلالت بر آرزوی سریع عزت الهی در انجام عبادت الهی دارد. و از این رو انتخاب سریع ابزار مناسب برای این هدف، و همچنین انجام سریع آنچه می بینیم برای آن هدف مناسب است، می آید. و دلیل داشتن چنین عبادتی این است که ارواح واقعاً مؤمن، در لحظه‌ای که دریافتند فلان کار خاص (یا چیز دیگری) باید برای بندگی خدا انجام شود.

چنان سریع به سوی آن سوق داده می‌شوند که از انجام یا انجام دادن آن خوشحال می‌شوند. در واقع انجام آن آگوستین: ای خداوند، خودت را به من بده. خودت را به من عطا کن! برای تو دوست دارم، و اگر عشقم ضعیف باشد، تو را بیشتر دوست خواهم داشت. زیرا نمی توانم آن را اندازه بگیرم تا بدانم عشقم چقدر از عشقی که زندگی ام را به آغوش تو می اندازد کم می کند و هرگز از تو روی گردان نمی شود.

تا اینکه در مخفیگاه چهره تو پنهان شوم. فقط این را می دانم که وقتی از تو دور می شوم با من بد می شود. و این نه صرفاً بیرونی، بلکه در درون من. زیرا هر فراوانی که خدای من نیست جز فقری برای من است! آیا عبادت عملی از فضیلت دین است؟ عبادت از «نفس کردن» یا نذر کردن گرفته شده است. اما نذر از فضیلت دین است.

در نتیجه عبادت نیز از فضیلت دین است. آرزوی انجام کاری و داشتن اراده سریع برای انجام آن از همین فضیلت است، زیرا هدف هر یک از این اعمال یکی است. از این جهت فیلسوف می فرماید «عدالت آن چیزی است که مردم به وسیله آن اراده کنند و اعمال عادلانه انجام دهند». و روشن است که انجام اموری که مربوط به عبادت یا بندگی الهی است، از فضیلت دین است.

دعا برای دفع بلا و اتفاق بد : در نتیجه، داشتن اراده سریع برای انجام این کارها – به عبارت دیگر، عابد بودن – به همین فضیلت دین تعلق دارد. از اینجا نتیجه می شود که عبادت از فضیلت دین است.