دعا برای غلظت خون

دعا برای غلظت خون : دیدیم که لباس پشمی که نام «صوفی» از آن گرفته شده است، ریشه مسیحی دارد: نذر سکوت، عبادت (ذکر) و سایر اعمال زاهدانه ممکن است در همین منبع باشد.

دعا ابتدا مهم ترین تأثیرات بیرونی، یعنی تأثیرات غیراسلامی را در نظر بگیریم. ۱. مسیحیت بدیهی است که گرایش های زاهدانه و آرامی که به آنها اشاره کردم با نظریه مسیحیت هماهنگ بود و از آن تغذیه می شد.

دعا برای غلظت خون

دعا برای غلظت خون : تشخیص دهیم و تعیین کنیم که در مراحل اولیه رشد آن چه جهتی را باید در پیش بگیرد، به سوی پاسخ به این سؤال پیش رفته‌ایم.  بسیاری از متون انجیل و سخنان آخرالزمان عیسی در قدیمی‌ترین زندگینامه‌های صوفی ذکر شده است، و لنگر مسیحی (رحب) اغلب در نقش معلمی ظاهر می‌شود که به زاهدان مسلمان سرگردان دستور و نصیحت می‌دهد.

در مورد آموزه عشق الهی، عصاره های زیر به خودی خود صحبت می کنند: عیسی از کنار سه مرد گذشت. بدنشان لاغر و صورتشان رنگ پریده بود. از آنها پرسید و گفت: چه چیزی شما را به این مصیبت رسانده است؟ پاسخ دادند: ترس از آتش. عیسی گفت: «شما از چیز آفریده شده می ترسید و بر خدا سزاوار است که ترسندگان را نجات دهد.» سپس آنها را رها کرد و از کنار سه نفر دیگر که صورتهایشان رنگ پریده و بدنهایشان لاغرتر بود گذشت و از آنها پرسید: چه چیز شما را به این مصیبت رسانده است؟ پاسخ دادند.

اشتیاق بهشت. فرمود: «شما آفریده‌ای را می‌خواهید، و بر خدا سزاوار است که آنچه را که به آن امید دارید به شما عطا کند». سپس رفت و از کنار سه نفر دیگر که رنگ پریدگی و لاغری بسیار داشتند گذشت، به طوری که هفت چهره آنها آینه نور بود و گفت: چه چیزی تو را به این امر رسانده است؟ آنها پاسخ دادند.

عشق ما به خدا. عارف شامی، احمد بن الحواری، روزی از گوشه نشین مسیحی پرسید: قوی ترین دستوری که در کتاب مقدس خود می یابید چیست؟ زاهد پاسخ داد: ما قوی‌تر از این نمی‌یابیم: «آفریدگارت را با تمام قدرت و توانت دوست بدار.» از زاهدان دیگری از زاهدان مسلمان پرسیده شد: چه زمانی مرد در عبادت پایدارتر است؟ پاسخ این بود: «هنگامی که عشق بر قلب او تسخیر شود». “زیرا او هیچ شادی یا لذتی ندارد مگر در فداکاری مداوم.” تأثیر مسیحیت از طریق زاهدان، راهبان و فرقه‌های بدعت‌گذار (مثلاً مسالیان یا اوشیتا) دو گونه بود: زاهدانه و عرفانی. با این حال، عرفان مسیحی شرقی حاوی یک عنصر بت پرستی بود.

مدت ها پیش این عقاید را جذب کرده بود و زبان فلوطین و مکتب نوافلاطونی را پذیرفته بود. II. نوافلاطونیسم ارسطو، نه افلاطون، شخصیت مسلط در فلسفه اسلامی است، و تعداد کمی از مسلمانان با نام فلوطین آشنا هستند که معمولاً او را «استاد یونانی» (الشیخ الیونانی) می نامیدند. اما از آنجایی که اعراب اولین دانش خود را از ارسطو از مفسران نوافلاطونی او به دست آوردند.

سیستمی که با آن آغشته شدند سیستم پورفیری و پروکلوس بود. بنابراین، به اصطلاح الهیات ارسطو، که نسخه عربی آن در قرن نهم ظاهر شد، در واقع کتابچه راهنمای نوافلاطونی است. اثر دیگری از این مکتب سزاوار توجه ویژه است: منظور من نوشته هایی است که به دروغ به دیونیسیوس آرئوپاگیت، نوکیش سنت پل، نسبت داده شده است.

دعا برای غلظت خون : شبه دیونیسیوس – احتمالاً او یک راهب سوری بوده است – از هیروتئوس خاصی به عنوان معلم خود نام می برد که فروثینگهام او را با عرفای اسلام ۸ استفان بار سودائیلی، عارف برجسته سوری و معاصر یعقوب ساروج (۴۵۱-۵۲۱) می شناسد.

دیونیسیوس قطعاتی از سرودهای اروتیک این استفان را نقل می کند و اثر کاملی به نام کتاب هیروتئوس در مورد اسرار پنهان الوهیت در نسخه خطی منحصر به فردی که اکنون در موزه بریتانیا است به دست ما رسیده است. نوشته‌های دیونیسیایی که توسط جان اسکاتوس اریگنا به لاتین تبدیل شد.

عرفان مسیحی قرون وسطایی را در اروپای غربی پایه‌گذاری کرد. نفوذ آنها در شرق به سختی کمتر حیاتی بود. آنها تقریباً بلافاصله پس از ظهور از یونانی به سریانی ترجمه شدند و آموزه آنها به شدت توسط تفسیرهایی به همان زبان تبلیغ شد. “حدود ۸۵۰ پس از میلاد دیونیسیوس از دجله تا اقیانوس اطلس شناخته شده بود.” علاوه بر سنت ادبی، مجاری دیگری نیز وجود داشت.

که به وسیله آنها آموزه های نشأت، اشراق، عرفان و خلسه منتقل می شد، اما به اندازه کافی گفته شده است که خواننده را متقاعد می کند که اندیشه های عرفانی یونانی در هوا وجود دارد و به راحتی برای ساکنان مسلمان غرب قابل دسترسی است.

آسیا و مصر، جایی که تئوسوفی صوفی برای اولین بار شکل گرفت.یکی از کسانی که نقش اصلی را در توسعه آن بر عهده داشت، ذوالنون مصری، به عنوان یک فیلسوف و کیمیاگر – به عبارت دیگر، یک دانشجوی علوم هلنیستی توصیف شده است.

وقتی اضافه می شود که بسیاری از گمانه زنی های او با آنچه که مثلاً در نوشته های دیونیسیوس می یابیم مطابقت دارد، به طور غیرقابل مقاومتی به این نتیجه می رسیم (که همانطور که اشاره کردم بر اساس دلایل کلی بسیار محتمل است) که نوافلاطونیسم ریخته است.

در اسلام رنگ بزرگی از همان عنصر عرفانی که مسیحیت قبلاً در آن غوطه ور شده بود. گمانه زنی ها حاکی از تماس با عرفان مسیحی است و شایان ذکر است که گفته می شود والدین معروف کرخی که در صفحه اول این مقدمه از تصوف به عنوان «درک حقایق الهی» نقل شده است، چنین بوده است.

سابیان، یعنی مندائیان، ساکن در منطقه بابلی بین بصره و واسط. دیگر مقدسین مسلمان «راز اسم اعظم» را آموخته بودند. مردی به ابراهیم بن ادهم ابلاغ کرد که در سفر در صحرا با او آشنا شد و به محض بیان آن حضرت خدیر (الیاس) را دید. صوفیان باستان اصطلاح صدیق را از مانویان وام گرفتند که آن را در مورد صاحب نظران روحانی خود به کار می برند و مکتب بعدی که به ثنویت مانی بازگشته بود.

دعا برای غلظت خون : بر این عقیده بود که تنوع پدیده ها از آمیختگی نور و تاریکی ناشی می شود. بدن نباید به تعویق بیفتد. باید پالایش و روحانی شود – کمکی و نه مانعی برای روح. مانند فلزی است که باید با آتش تصفیه شود و تبدیل شود. و شیخ به مشتاق می گوید.

که او راز این استحاله است. او می‌گوید: «ما تو را به آتش شور معنوی می‌اندازیم، و تو با صفا ظاهر می‌شوی». ۵ IV. بودیسم قبل از فتح هند توسط مسلمانان در قرن یازدهم، آموزه بودا تأثیر قابل توجهی در شرق ایران و ماوراءالنهر داشت آخرالزمانی از هفتاد هزار حجاب، بازیابی وحدت اصلی با یکی، در حالی که هنوز در این بدن است.