دعا برای عشق به همسر

دعا برای عشق به همسر : رحمت خود را فقط به کسانی می رساند که با توبه و فروتنی و اعمال بی وقفه عبادت خشم او را دفع می کنند. خدای ترس به جای عشق. این یک طرف، و مسلماً برجسته‌ترین طرف تعلیم محمد است. اما در حالی که او بین دنیا و خداوند شکافی صعب العبور ایجاد می کرد.

دعا غریزه عمیق تر او میل به وحی مستقیم از جانب خداوند به روح داشت. در عرفای اسلام ۱۴ هیچ تناقضی در منطق احساس وجود ندارد. محمد که چیزی از عارف در خود داشت، خدا را هم دور و هم نزدیک، هم متعالی و هم درونی احساس می کرد.

دعا برای عشق به همسر

دعا برای عشق به همسر : بیایید لحظه ای به قرآن بازگردیم، آن سنگ محک معصومی که هر نظریه و عمل مسلمان باید با آن اثبات شود. آیا میکروب عرفان در آنجا یافت می شود؟ قرآن، همانطور که گفتم، با مفهوم خداوند، خدای یگانه، جاودانه و توانا، بسیار فراتر از احساسات و آرزوهای بشری آغاز می شود – پروردگار بندگانش، نه پدر فرزندانش. قاضی که در مورد گناهکاران انصاف شدید می کند.

در بعد اخیر، خداوند نور آسمان ها و زمین است، موجودی که در دنیا و در جان انسان کار می کند. اگر بندگانم از تو درباره من بپرسند، من نزدیکم (۲. ۱۸۲). ما (خداوند) از رگ گردن او به او نزدیکتریم (۵۰. ۱۵). و در زمین نشانه هایی است برای اهل ایمان و برای شما. چی! آیا نمی بینید؟ (۵۱. ۲۰-۲۱). خیلی وقت بود که دیدند.

آگاهی مسلمانان که از رویاهای وحشتناک خشم آینده غرق شده بود، به آرامی و دردناک به اهمیت آن ایده های رهایی بخش بیدار شد. آیاتی که من نقل کردم به تنهایی نیستند، و هر چقدر هم که قرآن در کل برای عرفان نامطلوب باشد، نمی توانم با این دیدگاه موافق باشم که هیچ مبنایی برای تفسیر عرفانی از اسلام ارائه نمی دهد.

این موضوع توسط صوفیان به تفصیل مورد بررسی قرار گرفت، آنها با قرآن دقیقاً به همان روشی برخورد کردند که فیلو با پنج کتاب مقدس رفتار کرد. اما آن‌ها موفق نمی‌شدند که توده‌ای از مسلمانان مذهبی را به جانب خود بیاورند، مگر اینکه قهرمانان ارتدکس دست به ساختن نظامی از فلسفه مکتبی می‌زدند که ذات الهی را به وحدتی کاملاً صوری، تغییرناپذیر و مطلق تقلیل می‌داد.

اراده ای برهنه عاری از همه عواطف و عواطف، نیرویی عظیم و غیرقابل محاسبه که هیچ موجود انسانی نمی تواند با آن هیچ ارتباط یا رابطه شخصی داشته باشد. این خدای الهیات مسلمانان است. این جایگزین تصوف بود.

بنابراین، همانطور که پروفسور یکی از بهترین مراجع ما در این زمینه، اظهار داشته است: «همه مسلمانان متفکر و مذهبی عارف هستند». و می افزاید: «همه نیز پانتئیست هستند، اما برخی آن را نمی دانند».

مقدمه ۱۵ رابطه صوفیان فردی با اسلام از انطباق کمابیش کامل تا اعتقاد صرفاً اسمی به خدا و پیامبر او متفاوت است. در حالی که قرآن و روایات عموماً به عنوان معیار تغییرناپذیر حقیقت دینی شناخته می شوند، این تصدیق شامل به رسمیت شناختن هیچ مرجع خارجی نمی شود که تصمیم بگیرد چه چیزی ارتدکس است.

چه چیز بدعت. اعتقادات و تعلیمات در برآورد صوفی هیچ ارزشی ندارند. چرا او باید خود را به اینها بپردازد در حالی که او دارای آموزه ای است که بلافاصله از خدا گرفته شده است؟ همانطور که او قرآن را با مراقبه و توجه شدید می خواند.

می بینید که معانی پنهان – بی نهایت و تمام نشدنی – کلام مقدس در چشم درونش می درخشد. این همان چیزی است که صوفیان به آن استنباط می گویند، نوعی استنباط شهودی. هجوم اسرارآمیز علم وحی الهی به دلهایی که با توبه پاک و مملو از اندیشه خدا شده است.

ریزش آن علم بر زبان مفسر.طبعاً آموزه‌های استنباط نه با کلام مسلمانان و نه با یکدیگر همخوانی چندانی ندارد، اما اختلاف به راحتی قابل توضیح است. نمی توان انتظار داشت متکلمانی که حرف را تفسیر می کنند به همان نتیجه ای برسند که عرفا تفسیر کننده روح هستند.

دعا برای عشق به همسر : و اگر هر دو طبقه با یکدیگر تفاوت داشته باشند، این امر رحمانی از حکمت الهی است، زیرا مجادله کلامی در خدمت رفع خطای دینی است، در حالی که تنوع حقیقت عرفانی با درجات و شیوه های گوناگون تجربه عرفانی مطابقت دارد.

در فصل عرفان به طور کاملتر وارد نگرش صوفیان به دین مثبت خواهم شد. این تنها یک گزارش تقریبی و آماده از موضوع است که بگوییم بسیاری از آنها مسلمانان خوبی بوده اند، بسیاری از آنها به ندرت مسلمان بوده اند.

و یک شخص ثالث، شاید بزرگترین، مسلمان پس از مد بوده اند. در اوایل قرون وسطی، اسلام موجودی در حال رشد بود و به تدریج تحت تأثیر جنبش‌های گوناگون، که خود تصوف یکی از آن‌ها بود، دگرگون شد. ارتدکس مسلمان در شکل کنونی خود مدیون عرفای اسلام است.

غزالی، و غزالی صوفی بود. تفسیر صوفیانه اسلام در آثار و نمونه های او به قدری با ادعاهای رقیب عقل و سنت هماهنگ نشده است، اما به همین دلیل برای دانش آموزی که می خواهد بداند تصوف چیست، ارزش کمتری نسبت به عارفان از نوع خالص دارد.

اساسا است. اگرچه تعاریف متعددی صوفی گری که در کتب عربی و فارسی در این زمینه آمده است، از نظر تاریخی جالب توجه است، اما اهمیت اصلی آنها در نشان دادن غیرقابل تعریف بودن تصوف است.

جلال الدین رومی در مثنوی خود داستان فیلی را روایت می کند که برخی از هندوها در اتاقی تاریک به نمایش گذاشته بودند. بسیاری از مردم برای دیدن آن جمع شدند، اما، از آنجایی که مکان برای دیدن فیل بسیار تاریک بود، همه آنها آن را با دستان خود احساس کردند تا تصور کنند که چگونه است.

یکی تنه اش را حس کرد و گفت که حیوان شبیه لوله آب است. دیگری گوشش را حس کرد و گفت حتماً یک فن بزرگ است. دیگری پایش، و فکر کرد که باید یک ستون باشد. دیگری پشت خود را احساس کرد و اعلام کرد که وحش باید مانند یک تخت عظیم باشد.

در مورد کسانی که تصوف را تعریف می کنند نیز چنین است: آنها فقط می توانند تلاش کنند تا آنچه را که خودشان احساس کرده اند بیان کنند، و هیچ فرمول قابل تصوری وجود ندارد که شامل هر سایه ای از احساسات شخصی و صمیمی مذهبی باشد.

دعا برای عشق به همسر : با این حال، از آنجایی که این تعاریف با اختصار، جنبه‌ها و ویژگی‌های خاص تصوف را نشان می‌دهند، می‌توان نمونه‌هایی از آن را ذکر کرد.