دعانویس خوب سراغ دارید

دعانویس خوب سراغ دارید : آه، پدر، از شما برای زنان قوی ایمان و زیبایی که در بدن مسیح پرورش می دهید سپاسگزارم. از شجاعت، ایمان و هدایای آنها سپاسگزارم. از شما برای مثالی که برای کسانی از ما که از شناختن آنها سعادتمندیم، استفاده می کنند سپاسگزارم.

دعا من کمک کن تا در شادی و صداقتی که آنها برای من الگو هستند قدم بردارم. آمین همه شگفتی های جهان شما آثار شما چقدر است! همه آنها را به حکمت آفریدی.

دعانویس خوب سراغ دارید

دعانویس خوب سراغ دارید : زمین پر از موجودات شماست مزمور من به تازگی از پیاده روی در کنار خلیج وارد شده ام. باد امواج را بالا می‌برد، ابرها در خوشه‌های تاریک بزرگ جمع می‌شدند، و همه پرندگان دریایی – پلیکان و مرغ دریایی و دو حواصیل آبی بزرگ – به نظر می‌رسیدند که طوفانی در راه است.

من هرگز از تماشای پلیکان خسته نمی شوم که بال های باشکوه خود را مانند بادبان می بندد، بالا می رود، اوج می گیرد و مانند بادبادکی بر روی ریسمان فرو می رود. من معتقدم که خدا در راه رفتن من به نوعی خودنمایی می کرد.

می‌توانستم او را در آنجا احساس کنم و به خلقتش افتخار می‌کردم و طوفان نزدیک را به من نشان می‌داد. “اوه، پدر!” بی کلام دعا کردم “تو چه خدای عالی هستی!” از روزگار عدن، خدا از به اشتراک گذاشتن دنیای خود با فرزندانش شادی یافته است.

هر چه بیشتر از شگفتی های دنیای او قدردانی کنیم، او را بهتر می شناسیم. هر چه بهتر او را بشناسیم، بیشتر دوستش داریم. و هر چه بیشتر او را دوست داشته باشیم، زندگی خود را در مسیری که او برای آن طراحی کرده است، بیشتر می‌یابیم.

او چه چیزی را می خواهد با ما در میان بگذارد؟ چشم و گوش و قلبت را باز کن. شواهد عشق او در آفرینش در اطراف است. هیچ فرصتی را برای ستایش او به عنوان خالق خود یا تشکر از او برای کاری که انجام داده از دست ندهید.

این چیزهای «کوچکی» هستند مانند ظاهر شگفت‌انگیز در چهره نوزاد در حالی که اولین قدم‌های لرزان خود را به سمت والدینش برمی‌دارد، و صدای خنده‌اش وقتی متوجه می‌شود که در واقع کاری را که قصد انجامش را داشته انجام داده است.

او ممکن است فقط مادر و پدر زمینی خود را ببیند. اما پدر آسمانی او نیز آنجاست و او را تشویق می کند. آیا می توانید او را آنجا ببینید؟ او از شما می خواهد. این رنگ‌ها در یک باغ هستند – نارنجی‌ها و آبی‌ها و شکوفه‌های کرم رنگ که برای اولین بار مانند تحقق یک وعده راه خود را به دنیا می‌برند.

اما او بیشتر از خود باغ ارزش دارد. او باغبان را نیز گرامی می دارد، کسی که زیبایی آن را در خواب دید و دانه ها را در زمین گذاشت و آبیاری کرد و منتظر شکوفه ها بود. آیا می توانید باغ را ببینید و از باغبان قدردانی کنید؟ خدا از تو می خواهد.

و او می خواهد بزرگترین شادی ممکن خود را با شما تقسیم کند، دوستی با شما. او می خواهد با شما صحبت کند، به شما گوش دهد، دعاهای شما را بشنود، اشک های شما را خشک کند و قلب شما را اصلاح کند.

آیا می توانید به خود اجازه دهید که این را باور کنید؟ او از شما می خواهد. ای پدر، من تو را می پرستم! ممنونم که چشمانم را به روی معجزات کوچک و بزرگت باز کردی. ممنون که کنارم قدم زدی و زیبایی های دنیایت را به اشتراک گذاشتی.

از هدیه دعا و دوستی که امروز با من دارید سپاسگزارم. آمین جریانی از دعا دعای مرا بشنو، ای بگذار فریاد کمک من به تو برسد. هنگامی که در تنگنا هستم، چهره خود را از من پنهان مکن.

گوشت را به من بگردان؛ وقتی زنگ زدم سریع جوابمو بده مزمور وقتی من کودک بودم خانواده‌ام در یک خانه تابستانی شگفت‌انگیز در شمال لوئیزیانا به نام مسافرخانه باد می‌وزد، اقامت داشتند.

دعانویس خوب سراغ دارید : جریانی تا قوزک پا از جلوی کلبه ای که سایه درختان بود جاری بود، و برخی از لذت بخش ترین خاطرات کودکی من بازی با خواهر و برادرم و پسرعموهایم در آن جریان است.

در نهایت به چاله بزرگ شنا پیوست، اما با استفاده از شاخه‌ها و صخره‌ها می‌توانیم جریان طبیعی آب را سد کرده و استخرهای شناور کوچک خود را ایجاد کنیم. گاهی به نمازم به عنوان جریان گفتگو نگاه می کنم مثل آن جریانی که در آن بازی می کردیم.

بعضی روزها بدون زحمت جریان دارد. سخنان و آرزوهای روح من چنان طبیعی به اقیانوس عظیم رحمت خدا می رود که احساس می کنم یکی می شویم. در روزهای دیگر انگار چیزی جریان دعای من را مسدود کرده و حوض هایی راکد در درونم ایجاد کرده است.

خودخواهی یا حسادت یا گناه دیگری باعث شده است که دعای من به جای سرازیر شدن به سوی مقصد بهشتی خود، دو چندان شود. در چنین مواقعی متقاعد می‌شوم که صورت خدا باید حتماً از من دور شود و دعاهای من مانند دعای داوود در مزمور ۱۰۲ شده است.

آنها در چاه ناامیدی من تکرار می‌کنند: «آیا کسی آنجاست؟ کسی صدای من را می شنود؟ SOS، خدایا! جواب بدید!” هر زمان که احساس می کنیم خدا از ما رویگردان شده است، خوب است بدانیم که او این کار را نکرده است. هر گاه به سوی خدا دراز می کنیم.

متوجه می شویم که او به سوی ما دراز می کند. او همیشه منتظر است تا دعاهای ما را بشنود – تا بازسازی مورد نیاز ما، آشتی که ما به آن نیاز داریم را به ارمغان بیاورد به ما یادآوری می کند که وقتی خدا را صدا می کنیم او ما را اجابت خواهد کرد.

دعانویس خوب سراغ دارید : او به ما “چیزهای بزرگ و غیرقابل جستجو” را خواهد گفت که ما نمی دانیم. من می خواهم آن چیزهای عمیقی را که خداوند برای من رزرو کرده است بدانم.

من می خواهم آن رازهای زیبایی را که او منتظر است در روح من زمزمه کند بشنوم. اینطور نیست؟ خداوند با هر یک از ما عهد و پیمانی دارد. اگر شما این کلمات را می خوانید می دانم که خدا از شما سر در نیاورده است.