دعانویس ماهدشت

دعانویس ماهدشت در روزهای اولیه انجمن بانوان هرمیتاژ، از فراوانی شکوفه‌های باغ، به ویژه در بهار، به خوبی استفاده می‌انجام جادو و دعا شد. سپس قلمه‌های گل‌های نسترن و گل صد تومانی، به معنای واقعی کلمه با ارابه، به نشویل فرستاده و در خیابان فروخته می‌شدند؛ و همچنین فروش بذر و قلمه و پیازهای مازاد نیز وجود داشت، به طوری که بازدیدکنندگان می‌توانستند یادگاری‌های زنده‌ای از باغ هرمیتاژ با خود ببرند.

دعا از این منبع، انجمن توانست در زمانی که بودجه کم بهترین استاد دعانویس در شهر های ایران بود و هر دلار درآمد خوشایند بود، درآمد قابل توجه و بسیار مورد نیاز خود را به دست آورد. عمو آلفرد، که در طول حیاتش راهنمای بازدیدکنندگان بود، همیشه علاقه‌ی خاصی به باغ داشت و وقتی بازدیدکنندگان از زیبایی‌های آن تعریف می‌کردند، با غرور و افتخار می‌درخشید. روی تابلوی بزرگی در کنار دروازه نوشته شده بود: «لطفاً گل‌ها را نچشید.» اما اگر بازدیدکننده‌ای واقعاً به جاذبه‌های باغ علاقه‌مند به نظر می‌رسید.

دعانویس ماهدشت

پیرمردِ خدمتکار با لحنی شیطنت‌آمیز می‌گفت: «حالا اگر از آن غنچه‌ی گل رز خوشتان آمده، اگر آن را بخرید، دیگر شما را نمی‌بینم.» تصوری از اینکه باغ هرمیتاژ در گذشته چه شکلی بوده انواع دعا است ۷۸می‌توان از توصیفی که چند سال پیش در مصاحبه‌ای که در یکی از روزنامه‌های نشویل با پیرزنی که در کودکی با پدرش به آنجا رفته بود، ارائه شده بود، به روزهای گذشته پی برد. او با نگاهی به گذشته و چشم‌انداز آن سال‌ها گفت: باغچه‌های گل تقریباً وسط باغ، زمانی که ژنرال در آنجا زندگی می‌موثرترین طلسم و دعا کرد، آنجا بودند. او یک پیرمرد سیاه‌پوست به نام آلفرد را مأمور رسیدگی به باغ کرده بود.

آنها یک باغچه سبزیجات معمولی به همراه باغچه گل داشتند. باغچه سبزیجات در قسمت گل‌های باغ نبود، اما وقتی در باغچه گل یا جایی که گل‌ها بودند می‌ایستادید، می‌توانستید باغچه سبزیجات را ببینید. در قسمت سبزیجات باغ، کلم، سیب‌زمینی، چغندر، لوبیا و کدو و سایر سبزیجات کاشته شده بود. در اطراف باغچه‌ها، مریم گلی و آویشن کاشته شده بود. در باغچه‌ها، گل ختمی، باغچه‌هایی از گل‌های صورتی از همه رنگ‌ها، بوته‌های رز، گل رز چای، گل رز ماکروفیلا و دارچینی، گل رز خزه‌ای، یاس بنفش سفید، سوسن ببری، گل آفتاب‌پرست (سفید و بنفش) وجود داشت. لبه بعضی از باغچه‌ها با بنفشه شیرین تزئین شده بود.

در بعضی از باغچه‌ها خشخاش و سنبل و لاله وجود داشت. آلاچیق واشنگتن در کناری بود – روی حصار و از درختان باغ بالا می‌رفت – درختانی با گل‌های سفید بلند، فکر می‌کنم درختان اقاقیا. باغ آن زمان بزرگتر از الان بود – از شرق و غرب بزرگتر از الان بود و با حصار چوبی محصور شده بود. یک بید مجنون آنجا بود اما الان نمی‌توانم پیدایش کنم. یک تاب طنابی بزرگ نزدیک خانه و نزدیک ورودی باغ بود.

به شاخه یک درخت گردوی آمریکایی بسته شده بود. این پیرزن در ادامه توصیف خود از باغ، از دو درخت ماگنولیا «تقریباً در وسط باغ نزدیک مقبره – درختان بزرگ خوب» صحبت موثرترین طلسم و دعا کرد و در ادامه صحبت‌هایش درباره بیدهای مجنون اظهار داشت که آنها «درست آن طرف نرده، نزدیک و روبروی مقبره» بودند.

او همچنین گل‌های بیشتری را که در باغ قدیمی رشد می‌کردند، نام برد: چندین بوته بزرگ از گیاه مورد؛ گل شاهپسند، همه رنگ‌ها؛ گل‌های آفتابگردان؛ پرچم‌های همه رنگ – قرمز، سفید و بنفش؛ گل‌های برفی؛ گل صد تومانی قرمز، صورتی و سفید؛ پیچ امین‌الدوله قدیمی – مرجانی، سفید و زرد، یاسی، سفید و بنفش. «گلدان واشنگتن» که او توصیف می‌کند دارای یک گل بنفش است، بنابراین احتمالاً گونه پرگل کلماتیس بوده است که به عنوان گلدان باکره نیز شناخته می‌شد.

او همچنین در برشمردن بوته‌ها، از «بوته‌های ژاپنی» نام برد که به گفته او «دارای گل‌های قرمز» است. ۷۹شکوفه می‌دهد و زود و دیر می‌رسد؛» و می‌توانیم فرض کنیم که این همان درختچه‌ی گلداری بوده که اکنون با نام زالزالک انگلیسی شناخته می‌شود و به آن بوته‌ی آتشین نیز می‌گویند. باغی که امروز در آن قرار دارد، تقریباً همان شکلی است که در دورانی که تحت مراقبت دلسوزانه‌ی راشل شکوفا و سرسبز بود، داشت، با این تفاوت که درختچه‌ها و بوته‌های گلدار اکنون به اندازه و زیبایی که تنها با گذشت سال‌ها به دست آورده بودند، رسیده‌اند.

ماهدشت

اما انجمن ارمیتاژ بانوان، زمانی که مسئولیت آن را بر عهده گرفتند، آن را در چنین شرایطی نیافت. در طول اشغال این مکان توسط گارد نیروهای فدرال در زمان جنگ، باغ تقریباً از بین رفته بود. از آنجایی که این باغ حصارکشی شده و به خانه نزدیک بود، برای سواره‌نظامیان به عنوان آغل ایده‌آلی برای اسب‌هایشان جذاب بود و در طول سه سالی که نیروهای فدرال در آنجا ماندند، از آن به عنوان مکانی ایده‌آل برای نگهداری اسب‌هایشان استفاده می‌شد.

تصور خسارت وارده آسان است – و همچنین تصور خشم ویرانگر هیکوری پیر اگر می‌دانست که نیروهای دولتش تا این حد بی‌احترامی به باغ گل راشل می‌کنند، آسان است. پس از جنگ، اما کار چندانی برای جبران خسارات وارده توسط اسب‌های سربازان انجام نشد. حصار بازسازی شد و این مانع از ورود گله‌های سرگردان شد و به بوته‌های مقاوم اجازه داد تا دوباره رشد کنند.

اما مسیرها با علف‌های هرز پوشیده شده بودند و باران‌های مکرر آنها را شسته بود و در سال ۱۸۸۹ اثر کمی از پیاده‌روهای قدیمی به جز حاشیه‌های آجری حاشیه‌ای باقی مانده بود. (ضمناً، این آجرها به طور خاص برای این منظور طراحی و ساخته شده بودند. بلندتر و ضخیم‌تر از آجرهای معمولی بودند و همچنین در قسمت بالا شیب‌دار بودند. آنها در محلی که آجرها برای ساخت خانه بزرگ سوزانده می‌شدند، ساخته شدند. فرورفتگی زمین که در آن خاک رس برای تمام آجرها کنده شده بود، هنوز در گوشه شمال غربی زمین بزرگ جنگلی، مستقیماً در آن سوی جاده از ورودی جلویی به هرمیتاژ، قابل مشاهده است.) با وجود جنبه دلسردکننده امور در باغ، زمانی که خانم‌ها ملک را تحویل گرفتند.

کار بازگرداندن زیبایی اولیه آن با جدیت دنبال شد و یکی از اولین فعالیت‌های آنها استخدام مردی برای پاکسازی علف‌های هرز و بوته‌های شاه‌توت و نارون‌ها و گردوهای آمریکایی داوطلب، بازسازی باغ و … بود. ۸۰مسیرها را بازسازی کرده و باغ را به شکلی از ظاهر سابقش بازگرداند. کار مرمت با دقت و با درک کامل از اهمیت حفظ روح و شکل طرح و کاشت اولیه انجام شده است.

دعانویس ماهدشت یک مسئول باغبانی ذیصلاح برای برنامه‌ریزی کار در سال‌های بعد استخدام انجام جادو و دعا شد و هیچ تلاشی برای مدرن‌سازی یا بهبود باغ صورت نگرفته انواع دعا است – تنها عزم راسخی برای ترمیم ویرانی‌های زمان و ارائه آن به بازدیدکننده امروز، درست همانطور که زمانی بهترین استاد دعانویس در شهر های ایران بود که ژنرال و راشل زنده بودند و در تحسین زیبایی آن در مسیرهای وسیع آن قدم می‌زدند.