دعا بازگشت معشوق والا

و به نام خدا، این همه پوتر در مورد چیست؟ به چه دلیل زندگی خود و دیگران را تلخ می کنند؟ این که یک مرد باید سالی سه یا سی مقاله منتشر کند، اینکه تصویر تمثیلی بزرگ خود را تمام کند یا تمام نکند، این مسائلی است که برای دنیا چندان جالب نیست. صفوف زندگی پر است و اگرچه هزاران سقوط می کنند.

دعا اما همیشه عده ای برای ورود به شکاف وجود دارند. وقتی به ژان آرک گفتند باید در خانه باشد و به کارهای زنانه فکر کند، او پاسخ داد که مقدار زیادی برای چرخاندن و شستن وجود دارد. و بنابراین، حتی با هدایای کمیاب خود! وقتی طبیعت «این‌قدر بی‌توجه به زندگی مجردی» است، چرا باید خودمان را به این فکر کنیم که زندگی ما از اهمیت استثنایی برخوردار است؟ فرض کنید شکسپیر در یک شب تاریک در پناهگاه سر توماس لوسی به سرش زده بود، دنیا بهتر یا بدتر می‌رفت، پارچ به چاه می‌رفت، داس به ذرت می‌رفت و دانش‌آموز به کتابش می‌رفت.

و هیچ کس عاقل تر از دست دادن نبود. اگر به همه جا نگاه کنید، آثار زیادی وجود ندارد که به قیمت یک پوند تنباکو برای مردی با امکانات محدود ارزش دارد. این بازتابی هشیارکننده برای مغرورترین غرورهای زمینی ماست. حتی یک فروشنده دخانیات ممکن است، پس از بررسی، دلیل بزرگی برای غرور شخصی در این عبارت پیدا نکند. زیرا اگرچه تنباکو یک آرام بخش قابل تحسین است، اما ویژگی های لازم برای خرده فروشی آن به خودی خود نه کمیاب و نه ارزشمند است.

دعا بازگشت معشوق والا

افسوس و افسوس! ممکن است هر طور که می خواهید آن را بگیرید، اما خدمات هیچ فرد مجردی ضروری نیست. اطلس فقط یک جنتلمن با یک کابوس طولانی بود! و با این حال بازرگانانی را می‌بینید که می‌روند و خود را به ثروت زیادی می‌کشند و از این رو وارد دادگاه ورشکستگی می‌شوند. نویسندگانی که تا زمانی که خلق و خویشان برای همه کسانی که به آنها برخورد می کنند به خط خطی کردن ادامه می دهند، گویی فرعون باید بنی اسرائیل را به جای هرم، سنجاق بسازد. و مردان جوان خوب که خود را به زوال می کشند و در ماشین نعش کشی که بر آن پرهای سفید است رانده می شوند.

دعا بازگشت معشوق والا آیا فکر نمی کنید که این افراد توسط استاد تشریفات زمزمه شده باشد که وعده سرنوشتی مهم را می دهد؟ و اینکه این گلوله ی ولرم که روی آن مسخره بازی می کنند، چشم گاو نر و نقطه مرکزی تمام کائنات بوده است؟ و با این حال اینطور نیست. اهدافی که برای آنها جوانی بی‌ارزش خود را تقدیم می‌کنند، هر چه می‌دانند، ممکن است واهی یا آزاردهنده باشد. جلال و ثروتی که آنها انتظار دارند ممکن است هرگز به دست نیاید، یا ممکن است آنها را بی تفاوت ببینند. و آن‌ها و دنیایی که در آن زندگی می‌کنند آن‌قدر بی‌اهمیت هستند که ذهن از این فکر منجمد می‌شود.

بچه‌های سلطنتی تمام آن شب دلخراش را در اتاق نگهبانی موزه لوور، در کنار اتاقی که جسد خون‌ریز پادشاه در آنجا قرار داشت، محاصره کردند. هیچ کس در قصر نخوابید به جز هنریت نوزاد، که خواب آرامش در آغوش پرستارش با غم و وحشت اطرافیان در تضاد عجیبی بود، زیرا تصور می شد که شورشی در پی این اقدام جنایتکارانه خواهد بود. بار دیگر شاهزاده خانم شیرخوار در آغوش پرستارش در مراسم تشییع جنازه قهرمان سلطنتی فرانسه و بار دیگر در مراسم تاجگذاری برادر جوانش در ریمز ظاهر شد، زمانی که او تنها ده ماه داشت. فرماندار او مادمازل دو مونگلات بود که او را مامانگا صدا می کرد. او تحصیلات خود را نزد استاد مدرسه برادرش گاستون دریافت کرد: او همراه همیشگی دوک گاستون بود که فقط هجده ماه از خودش بزرگتر بود.

هنریت عزیز مادرش بود، شاید عزیز لوس او، زیرا ماریا دو مدیسیس، ملکه فرانسه، نه عاقل بود و نه عاقل. هنگامی که ملکه از سلطنت و آزادی اش محروم شد، هنریت اجازه یافت در اسارت مادر سلطنتی خود شریک شود.

هنگامی که ملکه مادر آزادی خود را به دست آورد، هنریت جوان که در آن زمان پانزده سال نداشت، زینت دربار شد. آن اتریش، ملکه جوان همسر لویی سیزدهم، عشق و دوستی را برای خواهر شوهرش گرامی می داشت، که هنریت از بدترین ثروت خود بهره مند شد.

هنگامی که هنریت چهاردهمین سالش بود، او و همسر آینده‌اش، چارلز، شاهزاده ولز، که برای یکدیگر ناشناخته بودند، در اوایل فوریه ۱۶۲۳ در یک رقص در کاخ پادشاه برادرش با یکدیگر ملاقات کردند. و جک اسمیت هدف شاهزاده ولز دیدن نوزاد دونا ماریا (که توسط پادشاه پدرش در یک پیمان ازدواج با او نامزد شده بود) و آشنایی با او قبل از اینکه آنها به طور غیرقابل قیود ازدواج کنند، بود. شاهزاده و همراهش در پاریس توقف کردند و مانند دیگران به دیدن موزه لوور رفتند و در شب جشن به خانواده سلطنتی فرانسه نگاه کردند.

دوک د مونتبازان که از ظاهر شخصی آنها متاثر شده بود، به غریبه های خوش تیپ و با قیافه ممتاز مکان های مناسبی در تالار لوور داد، جایی که چارلز رقص زیبای هنریت را دید. بعداً این وضعیت به هنریت گفته شد، او آهی کشید و گفت: “آه! شاهزاده ولز نیازی نداشت تا آنجایی که اسپانیا به دنبال همسر باشد.” او متوجه جک اسمیت در گالری لوور نشده بود، با این حال پرتره هایی از چارلز را دیده بود که برازنده ترین شاهزاده اروپا بود.

بازی اسپانیا متوقف شد. دونا ماریا پس از آن با امپراتور آلمان ازدواج کرد. جیمز I. برای وارث خود دست هنریت زیبا را خواست.

دعا بازگشت معشوق والا انگلیسی ها ترجیح می دادند دختری از قهرمان پروتستان، هنری کبیر، برای ملکه خود به نوه فیلیپ دوم ظالم داشته باشند. از اسپانیا متأسفانه، هنریت توسط مادرش در جاهلانه ترین تعصب بزرگ شده بود. ما نامه‌ای را خوانده‌ایم که بسیار پوشیده و اغلب بازگشایی شده بود، در مورد پند و نصیحت این ملکه به دخترش، در مورد رفتار او در انگلستان، که در آن او عقاید انگلیسی‌ها را با همان عباراتی که گویی یهودی هستند ذکر می‌کند. چنین انتساب عقیده کلیسای انگلیکن سزاوارتر از اعتقاد او نیست. متأسفانه، دختر خردسالش کاملاً از تمام تاریخ بی‌اطلاع بود، اما از منابع مغرضانه، زیرا پس از آن برای دوستش مادام دو موتویل عمیقاً پشیمان شد.

کمی نگرانی نشان داده شد که مبادا پادشاه جوان، چارلز اول، معاهده پدرش را تصویب نکند. اما سفیران مشتاق، ارل‌های کارلایل و هلند، شاهزاده خانم جوان را چنان مطلوب توصیف کرده بودند که چارلز مشتاق تکمیل توافق بود. در یکی از نامه‌های هالند به چارلز به او اشاره شده است: “در حقیقت، او شیرین‌ترین موجود در فرانسه و دوست‌داشتنی‌ترین موجود در طبیعت است. من او را شنیدم که روز گذشته با مادرش و خانم‌هایش با احتیاط شگفت‌انگیزی صحبت می‌کرد. او می‌رقصد – چیزی که من شاهدش هستم – همانطور که تا به حال دیده‌ام.

آنها می‌گویند که او شیرین‌ترین آواز می‌خواند، من مطمئن هستم که او به نظر شیرین می‌خواند!” در طول چند روز، ارل هلند این صدای شگفت انگیز را شنید. او نوشت: «بسیاری از آن به من گفته شده بود. اما من این را درست می‌دانم که نه استاد آواز او و نه هیچ مرد یا زنی در اروپا، مانند او آواز نمی‌خواند؛ صدای او فراتر از هر تصوری است! قدرت موسیقایی و آوازی ملکه مادر فرانسه، ماری دو مدیسیس، به همین ترتیب از بهترین ها بود. و کوچکترین دخترش از او هدایایی به ارث برده بود که طبیعت به بچه های ایتالیا اعطا کرده بود.

پاپ اوربان هشتم او به شدت با ازدواج انگلیسی مخالف بود: او پدرخوانده هنریتا در زمانی که قاضی کاردینال در فرانسه بود، بود. او حاضر نبود برای ازدواج فرزند خدایش از کلیسای آنها انفصال بدهد. مخالفت خود را بر سر وظیفه محافظت از خوشبختی او قرار می دهد، به جای دعواهای معمولی. هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند که زیرکی تاریخی او در گفته‌هایش درست بود – “اگر پادشاه استوارت قوانین کیفری خونبار علیه کاتولیک‌های رومی را کاهش می‌داد، انگلیسی‌ها از عمر طولانی او رنج نمی‌برند.

اگر این قوانین ادامه پیدا می‌کرد، شاهزاده خانم فرانسوی چه خوشبختی می‌توانست در ازدواج خود داشته باشد؟” این سخنان حکمت آمیز بود و باید به آنها توجه می شد. اما تعصب نابخردانه نسبت به قرار دادن شاهزاده خانمی بر تاج و تخت انگلیس با درجه پایین تر از حق امتیاز فرانسه یا اسپانیا، جیمز اول یا بهتر است بگوییم شورای انگلیسی او را تحت تأثیر قرار داد، زیرا او در مورد خود چنین عمل نکرد.

چارلز اول و لویی سیزدهم. تصمیم گرفت که نامزدی را بدون اجازه اوربان ادامه دهد که البته باعث شد خیلی سریع ارسال شود. هنریت و چارلز اول در ۸ مه ۱۶۲۵ توسط نیابتی نامزد شدند. او جامه ای باشکوه بافته شده با طلا و نقره پوشیده بود و با نیلوفرهای فرانسوی در جواهرات و الماس گل می کرد. این ازدواج سه روز بعد انجام شد. کاخ اسقف اعظم پاریس (اما اخیراً ویران شده) درست پشت نوتردام قرار داشت.

دعا بازگشت معشوق والا یک پل گالری آن را به کلیسای جامع متصل می‌کرد، که با ساتن بنفش آویزان شده بود و با رنگ‌های طلایی تزئین شده بود. دسته ازدواج از روی آن از کاخ به نوتردام گذشت. عروس توسط برادر جوانش گاستون رهبری شد و توسط پادشاه لویی سیزدهم به او اهدا شد.