دعا برای چشم زخم نوزادان

دعا برای چشم زخم نوزادان : در آنجا او با چهره و دهان پر جنب و جوشش مانند ماهی کمتر به فکر نیمه هوشیاری افتاد. او کمتر به برادر شرور خود فکر کرد و مانند یک شیر لاغر در گرسنگی وحشتناک خود قدم زد. او عمیق تر و عمیق تر در آن رنگ های سرد و شیرین شکوفه های نقره ای و آسمان یاقوت کبود فرو رفت. نیم ساعت بعد در این مکان توسط گیبس، پینه دوز روستایی که با عجله به دنبال او فرستاده شده بود، او را پیدا کرد. او با عجله از جای خود بلند شد، زیرا می دانست که هیچ موضوع کوچکی اصلاً گیبس را به چنین مکانی نمی آورد.

دعا مانند بسیاری از دهکده ها، ملحد بود، و ظاهرش در کلیسا تا حدودی خارق العاده تر از جو دیوانه بود. صبح پر از معماهای الهیاتی بود. “چیه؟” ویلفرد بوهون نسبتاً سفت پرسید، اما دستی لرزان برای کلاهش دراز کرد. آتئیست با لحنی صحبت کرد که از زبان او کاملاً محترمانه بود و حتی، به قولی، بسیار همدردی بود. او با زمزمه‌ای خشن گفت: «باید مرا ببخشید، قربان، اما ما فکر نمی‌کردیم که درست باشد که شما را بی‌درنگ مطلع نکنیم. من می ترسم یک اتفاق نسبتاً وحشتناک رخ داده باشد.

دعا برای چشم زخم نوزادان

دعا برای چشم زخم نوزادان : این عکس زشت و زشت از حماقت و قساوت زمین، زاهد را سرانجام به دعای پاکی و اندیشه‌های نو فرستاد. او به سمت تخته ای در گالری رفت، که او را زیر پنجره رنگی که دوست داشت و همیشه روحش را آرام می کرد، آورد. یک پنجره آبی با فرشته ای که نیلوفرها را حمل می کند.

قربان. من از برادرت می ترسم – ویلفرد دست های ضعیفش را فشرد. «الان چه شیطانی کرده است؟» او با اشتیاق داوطلبانه گریه کرد. پینه دوز در حالی که سرفه می کرد گفت: «چرا قربان، می ترسم کاری نکرده باشد و کاری نکند. من می ترسم که او تمام کرده است. واقعاً بهتر است بیایید پایین، قربان.» متصدیان پینه دوز را از پله های پیچ در پیچ کوتاهی به پایین تعقیب کردند که آنها را در ورودی به جای بالاتر از خیابان بیرون آورد. بوهون تراژدی را در یک نگاه دید، مثل یک نقشه در زیر او. در حیاط آهنگری پنج یا شش مرد اکثرا سیاه پوش ایستاده بودند.

یکی با لباس بازرس. آنها شامل دکتر، وزیر پروتستان و کشیشی از کلیسای کاتولیک رومی بودند که همسر آهنگر به آن تعلق داشت. دومی داشت با او صحبت می کرد، در واقع، بسیار سریع، با لحن زیرین، در حالی که او، زنی باشکوه با موهای قرمز طلایی، کورکورانه روی نیمکت هق ه می کرد. بین این دو گروه، و درست دور از پشته اصلی چکش، مردی با لباس شب، عقابی پهن و روی صورتش دراز کشیده بود. از ارتفاع بالای ویلفرد می‌توانست برای تمام لباس‌ها و ظاهرش قسم بخورد، تا حلقه‌های بوهون روی انگشتانش.

اما جمجمه فقط یک آب پاش وحشتناک بود، مانند ستاره ای از سیاهی و خون. ویلفرد بوهون فقط یک نگاه کرد و از پله ها به داخل حیاط دوید. دکتر که پزشک خانواده بود به او سلام کرد، اما او به ندرت توجهی کرد. او فقط می توانست لکنت زبان کند: «برادرم مرده است. چه مفهومی داره؟ این راز وحشتناک چیست؟» سکوت ناخوشایندی برقرار شد. و سپس پینه دوز، صریح ترین مرد حاضر، پاسخ داد: “خیلی وحشتناک است، آقا.” “اما نه چندان رمز و راز.” “منظورت چیه؟” ویلفرد با چهره ای سفید پرسید.

دعا برای چشم زخم نوزادان : گیبس پاسخ داد: «به اندازه کافی واضح است. “فقط یک مرد در طول چهل مایل دور است که می توانست چنین ضربه ای را وارد کند، و او مردی است که بیشترین دلیل را برای آن داشت.” دکتر، مردی قد بلند و ریش سیاه، نسبتاً عصبی، گفت: “ما نباید هیچ چیز را پیش داوری کنیم.” “اما من صلاحیت دارم آنچه را که آقای گیبز در مورد ماهیت ضربه می گوید، آقا تایید کنم. این یک ضربه باور نکردنی است آقای.گیبز می گوید که فقط یک مرد در این منطقه می توانست این کار را انجام دهد.

باید با خودم می گفتم که هیچ کس نمی توانست این کار را انجام دهد.» لرزه ای از خرافات در چهره ی ناچیز متصدیان نشست. او گفت: «به سختی می توانم بفهمم. “آقای. دکتر با صدای آهسته گفت بوهون، استعاره ها به معنای واقعی کلمه من را ناکام می کنند. ناکافی است که بگوییم جمجمه مانند پوسته تخم مرغ خرد شده است. تکه های استخوان به بدن و زمین مانند گلوله به دیوار گلی فرو می رفت. این دست یک غول بود.» لحظه ای ساکت شد و با ترس از عینکش نگاه کرد.

سپس اضافه کرد: «این چیز یک مزیت دارد و آن اینکه بیشتر افراد را با یک ضربه از سوء ظن پاک می کند. اگر من یا شما یا هر مردی معمولی در کشور به این جنایت متهم می شدیم، باید همانطور که یک نوزاد از دزدی ستون نلسون تبرئه می شد، تبرئه می شدیم.” پینه دوز با لجاجت تکرار کرد: «این چیزی است که من می گویم. «تنها یک مرد می‌توانست این کار را انجام دهد، و او کسی است که می‌توانست این کار را انجام دهد. سیمئون بارنز آهنگر کجاست؟ سرپرست متزلزل گفت: «او در گرینفورد تمام شد. پینه دوز زمزمه کرد: “به احتمال زیاد در فرانسه خواهد بود.” «نه؛ او در هیچ یک از این مکان ها نیست. “در واقع، او در این لحظه به جاده می آید.” کشیش کوچولو مرد جالبی نبود که به او نگریست، موهای قهوه‌ای رنگی داشت و صورت گرد و گنگ داشت.

اما اگر او به اندازه آپولو باشکوه بود، هیچ کس در آن لحظه به او نگاه نمی کرد. همه چرخیدند و به مسیری که در سراسر دشت پایین پیچید، که در واقع راه می رفت، با گام بزرگ خود و با چکشی بر شانه اش، سیمئون آهنگر، نگاه کردند. او مردی استخوانی و غول پیکر بود، با چشمان عمیق، تیره، شوم و ریش چانه تیره. او با دو مرد دیگر آرام راه می رفت و صحبت می کرد.

دعا برای چشم زخم نوزادان : و با وجود اینکه هرگز سرحال نبود، اما کاملاً راحت به نظر می رسید. “خدای من!” پینه دوز ملحد فریاد زد: “و چکشی که با آن این کار را کرد وجود دارد.” بازرس، مردی معقول با سبیل های شنی، برای اولین بار گفت: «نه. چکشی که او با آن این کار را در کنار دیوار کلیسا انجام داد، وجود دارد.