دعای زبان بند دشمن

دعای زبان بند دشمن : و آن چیزی است که در مورد موضوع اندیشیده شده است که برای دستاورد ارزشی قائل است; فقط یک مرد برجسته خواهد بود که می تواند هر چیزی بنویسد که ارزش خواندن داشته باشد. زیرا دیگران فقط به آنچه برای هر مرد دیگری ممکن است فکر خواهند کرد. آنها ذهن خود را تحت تأثیر قرار می دهند. اما هر کس از قبل دارای اصل این تصور است. با این حال، عموم مردم بسیار بیشتر به ماده علاقه دارند تا به شکل، و دقیقاً به همین دلیل است که در هر درجه بالایی از فرهنگ عقب مانده است.

دعا بسیار خنده دار است که مردم علاقه خود را به ماده در آثار شاعرانه آشکار می کنند. وقایع واقعی یا شرایط شخصی زندگی شاعر را به دقت بررسی می کند که نقش مایه آثار او را نشان می دهد. نه، در نهایت، اینها را جالب تر از خود آثار می داند. بیشتر از آنچه گوته نوشته است درباره گوته می‌خواند، و افسانه فاوست را با دقت بیشتر به خود فاوست گوته مطالعه می‌کند. و هنگامی که بورگر گفت که “مردم شرح های آموخته شده ای ارائه می کنند که لئونورا واقعاً چه کسی بوده است”، ما این را به معنای واقعی کلمه در مورد گوته محقق می کنیم، زیرا اکنون شرح های آموخته شده زیادی در مورد فاوست و افسانه فاوست داریم.

دعای زبان بند دشمن

دعای زبان بند دشمن : افراد کاملاً معمولی و کم عمق به دلیل ماده خود که به تنهایی در دسترس آنها بود قادر به تولید کتاب های بسیار مهم هستند.مثلاً کتاب‌هایی را در نظر بگیرید که توصیفی از کشورهای خارجی، پدیده‌های طبیعی نادر، آزمایش‌هایی که انجام شده، وقایع تاریخی که شاهد آن بوده‌اند، یا وقت و زحمتی را صرف بررسی و مطالعه ویژه مقامات برای آنها کرده‌اند. از سوی دیگر، این به شکل است که ما وابسته هستیم، جایی که موضوع در دسترس همه یا بسیار شناخته شده است.

آنها از یک شخصیت صرفا مادی هستند و خواهند ماند. این ترجیح برای تشکیل ماده همان است که انسان شکل و نقاشی یک گلدان ظریف اتروسکی را نادیده می گیرد تا گل رس و رنگ های آن را بررسی کند. تلاش برای مؤثر بودن از طریق موضوع مورد استفاده، و در نتیجه خدمت به این گرایش شیطانی عمومی، مطلقاً در شاخه‌های نوشتاری که شایستگی باید صریحاً در شکل باشد، محکوم می‌شود. به عنوان مثال، در نوشتن شعر. با این حال، نویسندگان دراماتیک بد زیادی وجود دارند که تلاش می‌کنند تا تئاتر را از طریق موضوعی که به آن می‌پردازند پر کنند.

برای مثال، آن‌ها هر نوع مرد مشهوری را روی صحنه می‌گذارند، هر چند زندگی او خالی از حوادث دراماتیک باشد، نه، گاهی اوقات بدون اینکه منتظر بماند تا افرادی که با او ظاهر می‌شوند بمیرند. تمایز بین ماده و صورت، که من در اینجا از آن صحبت می کنم، در مورد گفتگو نیز صادق است. این عمدتاً هوش، قضاوت، شوخ طبعی و شادابی است که انسان را قادر به گفتگو می کند. به گفتگو شکل می دهند. با این حال، موضوع گفتگو باید به زودی مورد توجه قرار گیرد – به عبارت دیگر، چیزی که می توان با مرد صحبت کرد.

یعنی دانش او. اگر این بسیار ناچیز باشد، فقط داشتن ویژگی‌های صوری فوق‌الذکر در درجه‌ای کاملاً استثنایی است که باعث می‌شود گفت‌وگوی او ارزشی داشته باشد، زیرا موضوع او به چیزهای مربوط به انسانیت و طبیعت محدود می‌شود که عموماً شناخته شده‌اند. . اگر مردی در این صفات صوری میل داشته باشد، اما از سوی دیگر، چنان دانشی داشته باشد که به مکالمه او ارزش بدهد، برعکس است.

با این حال، این ارزش کاملاً به موضوع گفتگوی او بستگی دارد، زیرا، طبق ضرب المثل اسپانیایی، یک فکر فقط تا زمانی زنده می ماند که به خط مرزی کلمات برسد. سپس متحجر می شود و بلافاصله می میرد. با این حال به اندازه جانوران و گیاهان فسیل شده اعصار پیشین جاودانه است. وجود آن، که واقعاً لحظه‌ای است، ممکن است در همان لحظه‌ای که متبلور می‌شود.

با یک بلور مقایسه شود برای به دست آوردن یک تخمین موقت از ارزش تولیدات یک نویسنده، دقیقاً لازم نیست موضوعی را که او در مورد آن فکر کرده است یا در مورد آن فکر کرده است، بدانیم – این امر باعث می شود که فرد مجبور شود کل آثار او را بخواند. ، – اما کافی است بدانیم او چگونه فکر کرده است. سبک او بیانی دقیق از چگونگی اندیشیدن او، وضعیت اساسی و کیفیت کلی افکار اوست.

دعای زبان بند دشمن : این ماهیت رسمی – که همیشه باید ثابت بماند – همه افکار یک انسان را نشان می دهد، صرف نظر از موضوعی که در مورد آن فکر کرده است یا در مورد آن چه گفته است. این خمیری است که همه ایده های او، هر چند که متفاوت باشند، از آن ورز داده شده است. وقتی مردی از اولن اشپیگل از او پرسید که قبل از رسیدن به مکان بعدی چقدر باید راه برود و پاسخ ظاهراً پوچ واک را داد.

قصد او این بود که از راه رفتن مرد قضاوت کند که در یک زمان معین چقدر مسافت را طی خواهد کرد. و همینطور است وقتی چند صفحه از یک نویسنده را خوانده باشم، می دانم که چقدر می تواند به من کمک کند. هر نویسنده متوسطی در این آگاهی پنهانی که وضعیت چیزها این است، سعی می کند سبک طبیعی خود را بپوشاند. این امر فوراً ایجاب می‌کند که او تمام تصور ساده لوح بودن را کنار بگذارد.

امتیازی که متعلق به ذهن‌های برتر است که نسبت به برتری خود احساس می‌کنند و بنابراین از خودشان مطمئن هستند. برای مثال، برای افراد با هوش معمولی مطلقاً غیرممکن است که تصمیم بگیرند آنطور که فکر می کنند بنویسند. آنها از این که کارشان خیلی ساده به نظر می رسد ناراحت هستند. با این حال، همیشه ارزشی خواهد داشت.

اگر آنها فقط صادقانه سر کار می رفتند و ایده های اندک و معمولی را که واقعاً فکر می کردند به زبان ساده بیان می کردند، در حوزه خودشان خواندنی و حتی آموزنده خواهند بود. اما به جای آن سعی می کنند به نظر برسند که بسیار عمیق تر از آنچه که هست فکر کرده اند.نتیجه این است که آنها آنچه را که برای گفتن دارند به زبان اجباری و درگیرانه بیان می کنند.

دعای زبان بند دشمن : کلمات جدید و دوره های پراکنده ایجاد می کنند که دور فکر می چرخد ​​و آن را می پوشاند.