دعای زبان بند دشمن سریع الاجابه

دعای زبان بند دشمن سریع الاجابه : درست است که از آنها استفاده شده است. اما چگونه نویسنده اغلب کتاب های قدیمی را به طور کامل درک نمی کند. او در عین حال از کلمات دقیق آنها استفاده نخواهد کرد، به طوری که نتیجه این است که او آنچه را که نویسندگان قدیمی به شیوه ای بسیار بهتر و واضح تر گفته اند، خراب می کند و به هم می ریزد. از آنجایی که آنها از دانش پر جنب و جوش خود در مورد موضوع نوشتند. او اغلب بهترین چیزهایی را که نوشته‌اند، برجسته‌ترین توضیح‌هایشان درباره موضوع، خوشحال‌کننده‌ترین اظهاراتشان را کنار می‌گذارد.

دعا زیرا ارزش آنها را تشخیص نمی‌دهد یا احساس نمی‌کند چقدر باردار هستند. فقط چیزهای احمقانه و سطحی است که او را جذب می کند. یک کتاب قدیمی و عالی اغلب برای کتاب های جدید و بد قفسه می شود. که به خاطر پول نوشته شده، هوای پرمدعا دارد و بسیار مورد تمجید دوستان نویسنده قرار می گیرد. در علم، کسی که می خواهد خود را متمایز کند، چیز جدیدی را به بازار می آورد. این غالباً شامل تقبیح برخی از اصولی است که قبلاً صحیح بوده است، به طوری که ممکن است از خود یک اصل نادرست را ثابت کند.

دعای زبان بند دشمن سریع الاجابه

دعای زبان بند دشمن سریع الاجابه : و افرادی که با موضوع خود با جدیت برخورد می کنند، همه استثنا هستند. حشرات موذی در همه جای دنیا قاعده است: همیشه در دسترس است و در تلاش برای بهبود به روش خود بر اساس مشورت های بالغ متفکران است. به طوری که اگر کسی بخواهد خود را در هر موضوعی ارتقا دهد، باید از دستیابی فوری به جدیدترین کتابهایی که روی آن نوشته شده است، بپرهیزد، با این فرض که علم همیشه در حال پیشرفت است و از کتابهای قدیمی در تدوین کتاب جدید استفاده شده است.

گاهی تلاش او برای مدت کوتاهی با موفقیت همراه می شود، زمانی که به آموزه قدیمی و صحیح بازگشت می شود.این مبتکران در مورد هیچ چیز دیگری در جهان جز شخص بی‌ارزش خود جدی نیستند و این است که می‌خواهند نشان خود را بگذارند. آنها این را با شروع یک پارادوکس به سرعت انجام می دهند. عقیم بودن سرشان حاکی از گام برداشتن در مسیر نفی است. و حقایقی که مدت‌هاست به رسمیت شناخته شده‌اند، اکنون انکار می‌شوند – برای مثال، قدرت حیاتی، سیستم عصبی سمپاتیک، تمایز بیچات بین کار احساسات و کار هوش، یا به اتمیسم بی‌سابقه و غیره باز می‌گردند. و غیره. از این رو سیر علم اغلب قهقرایی است.

از این دسته از نویسندگان نیز مترجمانی هستند که در کنار ترجمه نویسنده خود، در عین حال او را تصحیح و تغییر می دهند، چیزی که به نظر من همیشه گستاخانه می آید. خودتان کتاب هایی بنویسید که ارزش ترجمه داشته باشند و کتاب های دیگران را همان طور که هستند رها کنید. در صورت امکان، باید نویسندگان واقعی، بنیانگذاران و کاشفان چیزها، یا به هر حال اساتید بزرگ شناخته شده در هر شاخه ای از علم را مطالعه کرد و به جای خواندن مطالب جدید، کتاب های دست دوم خرید.

درست است که است، بنابراین انسان پس از مطالعه اصول موضوع خود باید خود را با اطلاعات جدیدتری که روی آن نوشته شده است آشنا کند. به طور کلی، قاعده زیر در اینجا مانند جاهای دیگر صادق است، یعنی: آنچه جدید است به ندرت خوب است. زیرا یک چیز خوب فقط برای مدت کوتاهی جدید است. آدرس یک نامه باید عنوان یک کتاب باشد – یعنی هدف فوری آن باید رساندن کتاب به آن بخشی از مردمی باشد که به محتوای آن علاقه مند هستند. بنابراین عنوان باید مؤثر باشد و چون اساساً کوتاه است.

مختصر، لکون، حامله و در صورت امکان مطالب را در یک کلمه بیان کند. بنابراین عنوانی که است یا اصلاً معنی ندارد یا غیرمستقیم یا مبهم است بد است. دروغ و گمراه کننده نیز همینطور است: این آخری ممکن است همان سرنوشتی را برای کتاب آماده کند که در انتظار نامه ای است که به اشتباه خطاب شده است. بدترین عناوین آنهایی هستند که دزدیده می شوند.

از این قبیل عناوینی که کتابهای دیگر قبلاً دارند. زیرا در وهله اول آنها سرقت ادبی هستند و در مرحله دوم قانع کننده ترین دلیل بر عدم اصالت مطلق هستند. مردی که اصالت کافی برای اندیشیدن عنوان جدیدی برای کتاب خود نداشته باشد، توانایی بسیار کمتری در ارائه مطالب جدید به آن خواهد داشت. شبیه اینها القابی هستند که تقلید شده اند، به عبارت دیگر نیمه دزدیده شده اند.

دعای زبان بند دشمن سریع الاجابه : برای مثال، مدت‌ها پس از نوشتن «درباره اراده در طبیعت»، اورستد «درباره ذهن در طبیعت» را نوشت. یک کتاب هرگز نمی تواند چیزی بیش از تأثیر افکار نویسنده اش باشد. ارزش این افکار یا در موضوعی است که او درباره آن فکر کرده است، یا در شکلی است که او موضوع خود را در آن بسط می دهد – یعنی در مورد آن چه فکر کرده است.

موضوع کتب بسیار متنوع است و همچنین امتیازاتی که به کتابها به دلیل ماده آنها داده می شود. تمام ماده‌ای که حاصل تجربه است، به عبارت دیگر هر چیزی که مبتنی بر واقعیت باشد، اعم از تاریخی یا فیزیکی، به خودی خود و به معنای وسیع آن، در اصطلاح ماده گنجانده می‌شود. این موتیف است که ویژگی خاص خود را به کتاب می دهد، به طوری که یک کتاب می تواند هر کسی که نویسنده بوده است مهم باشد.

در حالی که با فرم، شخصیت خاص یک کتاب در اختیار نویسنده آن است. موضوعات ممکن است به گونه ای باشد که برای همه قابل دسترس و شناخته شده باشد. اما شکل بیان آنها، آنچه در مورد آنها اندیشیده شده است، به کتاب ارزش می دهد و این بستگی به نویسنده دارد. بنابراین اگر کتابی از این نظر عالی و بدون رقیب باشد، نویسنده آن نیز چنین است.

از این جا نتیجه می شود که شایستگی نویسنده ای که ارزش خواندن داشته باشد، هر چه کمتر به ماده وابسته باشد، بیشتر است – و هر چه این موضوع شناخته شده و فرسوده تر باشد، شایستگی او بیشتر خواهد بود.

دعای زبان بند دشمن سریع الاجابه : برای مثال، سه تراژدی‌دان بزرگ یونانی، همگی در یک موضوع کار می‌کردند. به طوری که وقتی کتابی مشهور شد باید به دقت تشخیص داد که از نظر ماده یا شکل آن چنین است.