دعا برای رفع بیماریهای پوستی

دعا برای رفع بیماریهای پوستی : اما ذهن انسان، به دلیل ضعف طبیعت، نمی تواند برای مدت طولانی در اوج بماند، زیرا روح به دلیل وزن ناتوانی انسان به چیزهای پایین کشیده می شود. و از این رو چنین می شود که وقتی ذهن نمازگزار با تفکر به سوی خدا عروج می کند، ناگهان به دلیل ناتوانی از او دور می شود. بالاخره نماز باید بدون گناه باشد.

دعا اما بدون گناه، انسان هنگام دعا دچار حواس پرتی نمی شود، زیرا به نظر می رسد که او خدا را مسخره می کند، درست مثل اینکه با همنوع خود صحبت می کند و به گفته های او توجه نمی کند.

دعا برای رفع بیماریهای پوستی

دعا برای رفع بیماریهای پوستی : آیا اگر مردی که مقید به تلاوت دفتر الهی است، به قصد تعمق در نیکی الهی یا مصائب مسیح و بدین ترتیب ذهن خود را محکم بر خدا متمرکز نگه دارد، دستور کلیسا را ​​برآورده می کند؟ بدیهی است که مردی که در تمام مدت منصب الهی به فکر و تدبر و محبت نسبت به خدا و امور الهی بکوشد، وظیفه خود را کاملاً برآورده می کند.

بنابراین، همچنین، کسی که در تمام مدت دفتر، مراقب مصائب مسیح و عواطف عابدانه در مورد آن است، بدون شک تعهد خود را برآورده می کند، زیرا او از وسیله ای بهتر برای حفظ ارتباط با الوهیت استفاده می کند تا اینکه صرفاً به معنای کلمات پرداخت. در عین حال، او باید آماده باشد که اگر در مسیر منصب خود را به امور الهی ارتقاء داده است، این امر را کنار بگذارد، زیرا او در درجه اول باید هدف خود را به این امر برساند. پس کسی که چنین دعا می کند، باید مصائب مسیح را وسیله و نه هدف قرار دهد.

یعنى باید آماده باشد که اگر خدا عنایت کند، از طریق آن به امور الهى عروج کند. به طور خلاصه، ما ممکن است از هر یک از گونه های توجه ذکر شده در بالا استفاده کنیم، مشروط بر اینکه اشکال بالاتر را مستثنی نکنیم. بنابراین، برای مثال، اگر مردی احساس کند [صفحه ۱۲۹] بیشتر با ظرفیت کوچک او مناسب است که صرفاً اشتباه نکند، و معمولاً از این شکل توجه استفاده می‌کند، همچنان باید از آن فقط به عنوان وسیله استفاده کند. یعنى در اختیار خدا قرار گیرد.

زیرا خداوند او را بیامرزد و به سبب خلقى که دارد، توجه بهترى به او عنایت کند. باز هم وقتی انسان برای چیزهایی که برای حمایت او در زندگی لازم است دعا می کند، نباید آنقدر در فکر این چیزها باشد که به نظر برسد که امور الهی را تابع انسان می کند، گویی نماز وسیله و هدف زندگی روزمره اوست. ما باید آموزه ای را که در بالا ذکر شد در نظر داشته باشیم.

زیرا تو ای پروردگار، شیرین و حلیم هستی به نظر من او خدا را “مهربان” می خواند، زیرا او همه هوس های ما را تحمل می کند و فقط منتظر دعاهای ما است تا ما را کامل کند. و هنگامی که ما دعاهای خود را به او می خوانیم، با شکرگزاری آنها را می پذیرد و می شنود. او در مورد بی دقتی که آنها را می ریزیم نیز فکر نمی کند، او حتی دعاهایی را می پذیرد که ما به سختی از آن آگاه هستیم!

دعا برای رفع بیماریهای پوستی : چه مردی وجود دارد که اگر یکی از دوستانش با او صحبتی را آغاز کند، آن را تحمل کند، و در عین حال، درست زمانی که او آماده بود به آنچه دوستش گفته است پاسخ دهد، باید بفهمد که او توجهی به او نداشتی اما داشت به دیگری چیزی می گفت؟ یا فرض کنید قرار بود به قاضی مراجعه کنید و جایی را برای او تعیین کنید.

تا به استیناف شما رسیدگی کند و ناگهان در حالی که با او صحبت می کردید او را کنار بگذارید و با یکی از دوستانتان شروع به غیبت کنید! تا کی شما را تحمل می کرد؟ و با این حال، خدا با قلب بسیاری از کسانی که به او دعا می کنند و هنوز به چیزهای دیگر فکر می کنند، حتی چیزهای بد، حتی چیزهای بد، و چیزهایی که برای خدا نفرت دارند، می اندیشند.

زیرا حتی فکر کردن به چیزهای غیر ضروری توهین به کسی است که با او صحبت کرده اید. زیرا دعای شما گفتگو با خداست. وقتی می خوانی، خدا با تو صحبت می کند. وقتی دعا می کنی با خدا صحبت می کنی.و ممکن است خدا را تصور کنید که به شما می گوید: “فراموش می کنی که چقدر در برابر من ایستاده ای و به چنین چیزهای بیهوده و زائد فکر کرده ای و به ندرت دعای دقیق و قاطعانه ای برای من انجام داده ای!” اما تو، ای خداوند، شیرین و ملایم هستی!

تو شیرین هستی که با من مدارا کنی از ضعف است که می لغزم! مرا شفا بده و خواهم ایستاد. مرا تقویت کن و محکم خواهم بود! اما تا زمانی که چنین نکنی، مرا تحمل کن، خداوند را ستایش کن! برادران، این سخنان به چه معناست؟ آیا خداوند را ستایش نمی کنیم؟ آیا ما روز به روز سرود نمی خوانیم؟ آیا دهان ما هر کدام به اندازه خود روز به روز حمد و ستایش خدا را به صدا در نمی آورد.

دعا برای رفع بیماریهای پوستی : و آن چیست که ما ستایش می کنیم؟ ستایش آن بسیار بزرگ است، اما آنچه به وسیله آن ستایش می کنیم هنوز ضعیف است. چه زمانی خواننده ستایش های او را که می خواند پر می کند؟ مردی می ایستد و در برابر خدا می خواند، اغلب برای مدت طولانی. اما اغلب، در حالی که لب هایش برای قاب کردن کلمات ترانه اش حرکت می کند.

افکارش به سوی نمی دانم چه آرزوهایی دارد! و به همین ترتیب، گاهی اوقات ذهن ما به ستایش خداوند به طور قطعی معطوف بوده است، اما روح ما از بین رفته است و با امیال گوناگون و نگرانی های نگران کننده به این طرف و آن طرف هدایت شده است.