دعا نویسی و طلسم جدایی

دعا نویسی و طلسم جدایی : ما نوشته های بسیار خوبی داریم و صحبت های آموخته شده ای در مورد فواید ذهنی دعا داریم. چگونه دعا تمام نتایج خود را تضمین می کند، نه با تأثیر بر خدا، بلکه با تأثیرگذاری بر ما، با تبدیل شدن به یک مدرسه آموزشی برای کسانی که دعا می کنند.

دعا معلمانی به ما می آموزند که ولایت نماز گرفتن نیست، بلکه تربیت است. بنابراین نماز تبدیل به یک نمایش صرف، یک گروهبان تمرینی، یک مدرسه می شود که در آن صبر، آرامش و وابستگی آموزش داده می شود.

دعا نویسی و طلسم جدایی

دعا نویسی و طلسم جدایی : در این مکتب منکر نماز ارزشمندترین معلم است. همه اینها چقدر خوب به نظر می رسد، و هر چقدر هم معقول به نظر برسد، چیزی از آن در کتاب مقدس وجود ندارد.

زبان واضح و پر تکرار کتاب مقدس این است که دعا باید توسط خدا اجابت شود. این که خدا رابطه پدری را با ما اشغال می کند، و زمانی که ما چیزهایی را که درخواست می کنیم، به عنوان پدر به ما می دهد.

پس بهترین دعا دعایی است که مستجاب شود. امکانات و ضرورت دعا در پایه های ابدی انجیل حک شده است. رابطه ای که بین پدر و پسر و عهد مقرر بین آن دو برقرار می شود، اساس وجودش دعا و شرایط پیشرفت و موفقیت انجیل است.

نماز شرطی است که بر همه دشمنان چیره شده و تمام ارث تصرف می شود. اینها حقایق بدیهی هستند، اگرچه ممکن است بسیار ساده باشند. اما این زمان‌هایی است که بدیهیات کتاب مقدس نیاز به تاکید، فشار دادن، تکرار و تکرار دارند.

هوا مملو از تأثیرات، اعمال و نظریه‌هایی است که پایه‌ها را خنثی می‌کنند، و واقعی‌ترین حقایق و بدیهی‌ترین بدیهیات با حملات موذیانه و نامرئی از بین می‌روند. بیشتر از این: گرایش این زمان ها به رژه خودنمایی است که زندگی را سست می کند و روح نماز خواندن را از بین می برد.

ممکن است زانو زدن وجود داشته باشد و ممکن است در حالت نماز ایستاده باشد. ممکن است خم شدن سر زیاد باشد، و با این حال ممکن است دعای جدی و واقعی وجود نداشته باشد. دعا کار واقعی است.

دعا کردن یک کار حیاتی است. نماز، قلب عبادت را در خود جای داده است. ممکن است نمایشگاه، شرایط و شکوه دعا وجود داشته باشد و در عین حال دعای واقعی وجود نداشته باشد. ممکن است نگرش، اشاره و سخن گفتن زیادی وجود داشته باشد، اما دعا نکردن.

چه کسی می تواند در دعا به حضور خدا نزدیک شود؟ چه کسی می تواند به حضور خدای بزرگ، خالق همه جهان ها، خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح، که همه خوبی ها را در دستان خود دارد و قادر است همه چیز را انجام دهد، بیاید؟

نزدیک شدن انسان به این خدای بزرگ – چه حقارت و چه راستی و چه پاکی دست و چه صفای دل نیاز و مطالبه دارد! تعریف دعا به ندرت به محدوده کتاب مقدس در هر نقطه تعلق دارد.

در همه جا تحت تأثیر قرار می گیریم که دعا کردن مردان مهمتر و ضروریتر از این است که آنها در تعلیمات عبادی نماز مهارت داشته باشند. این یک چیز قلبی است، نه مربوط به مدارس. بیشتر احساس است تا کلام.

دعا بهترین مکتبی است که در آن می توان نماز خواند، دعا بهترین فرهنگ لغت برای تعریف هنر و ماهیت نماز خواندن است. ما تکرار و تکرار می کنیم. نماز یک عادت صرف نیست که با عرف و خاطره پیوند خورده باشد، چیزی که باید از آن گذشت، ارزش آن بسته به نجابت و کمال ادای نماز است.

نماز، فریضه ای نیست که باید انجام شود، برای آسانی تکلیف و آرامش وجدان. دعا یک امتیاز صرف نیست، یک اغراض مقدس که بتوان از آن بهره برد، در اوقات فراغت، با لذت، به میل، و هیچ ضرر جدی در ترک آن نیست.

نماز خدمتی بزرگ به درگاه خداوند، عبادت، عبادت، تقرب به خدا برای درخواستی، عرضه آرزویی، اظهار حاجت به اوست که همه حاجات را برآورده می کند و همه خواسته ها را برآورده می کند. که به عنوان یک پدر، بیشترین لذت خود را در رفع نیازها و برآوردن خواسته های فرزندانش می یابد.

دعا درخواست کودک است، نه از بادها و نه از دنیا، بلکه از پدر. دعا بازوان دراز شده کودک برای کمک پدر است. دعا فریاد کودک است که گوش پدر، قلب پدر و توانایی پدر را فرا می خواند، که پدر باید آن را بشنود، پدر باید احساس کند، و پدر باید آن را تسکین دهد.

دعا نویسی و طلسم جدایی : دعا طلب خیر بزرگ و بزرگ خداوند است که اگر نماز نخوانیم نمی آید. دعا یک فریاد آتشین و مؤمنانه به سوی خداوند برای یک چیز خاص است. حکم خدا این است که با دادن چیزی که خواسته شده است پاسخ دهد.

ممکن است بسیاری از هدایا و موهبت های دیگر همراه با آن باشد. قدرت، آرامش، شیرینی و ایمان ممکن است به عنوان حاملان این هدایا باشد. اما حتی آنها می آیند زیرا خداوند دعا را می شنود و مستجاب می کند.

وقتی تأیید می‌کنیم که خدا به دعاها پاسخ می‌دهد و با دادن همان چیزهایی که می‌خواهیم به ما پاسخ می‌دهد، و اینکه خودداری از چیزی که می‌خواهیم و دادن چیز دیگری قانون نیست، فقط از حرف و روح کتاب مقدس پیروی می‌کنیم.

اما کمیاب و استثنایی. وقتی فرزندانش برای نان گریه می کنند، به آنها نان می دهد. وحی نه به ظرافت های فلسفی می پردازد و نه به ظرافت های کلامی و تمایزات مو شکافنده. روابط را آشکار می کند، اصول را اعلام می کند و وظایف را اجرا می کند.

قلب باید تعریف کند، تجربه باید درک کند. پل برای تعریف دعا خیلی دیر روی صحنه آمد. کاری که پدرسالاران و پیامبران به خوبی انجام داده بودند، نیازی به بازگشت به فرهنگ لغت نداشت.

مسیح خود مصداق و تعریف دعا است. او چنان دعا کرد که انسان هرگز نماز نخوانده بود. او دعا را بر پایه‌ای بالاتر قرار داد، با نتایجی بزرگ‌تر و ساده‌تر از آنچه تا به حال شناخته شده بود.

او به پولس آموخت که چگونه با مکاشفه خود دعا کند، که اولین اذان و اولین درس در دعا است. دعا، مانند عشق، بیش از آن اثیری و آسمانی است که نمی توان در آغوش درشت تعاریف سرد نگه داشت.

متعلق به بهشت ​​و قلب است و نه فقط به حرف و اندیشه. دعا هیچ اختراع کوچکی از انسان نیست، تسکین خیالی برای بیماری های خیالی. دعا هیچ ادای دلخراش، مرده و مرگبار نیست، بلکه عملی است که خداوند برای انسان قادر است.

دعا نویسی و طلسم جدایی : زنده و حیات بخش، شادی و سرور است. دعا تماس روح زنده با خداست. در دعا، خداوند خم می شود تا انسان را ببوسد، انسان را برکت دهد و در هر چیزی که خدا می تواند تدبیر کند یا انسان به آن نیاز دارد کمک کند.

نماز جای خالی انسان را با کمال خدا پر می کند. فقر انسان را از غنای خدا پر می کند. ضعف انسان را با قدرت خدا از بین می برد. کوچکی انسان را با عظمت خدا بیرون می کند. دعا برنامه خداوند برای تأمین نیاز عظیم و مستمر انسان با فراوانی فراوان و مستمر خداوند است.