نوشتن دعا در روز دوشنبه

نوشتن دعا در روز دوشنبه : در شفاعت، مسیحی وارد کارکرد کشیشی می شود. این عصر به میدان جنگ بین دو نیروی متضاد تبدیل شده است، اما خداوند گروهی در سرزمین بیگانه دارد که قادر است تأثیر عصر را به این عصر بیاورد.

دعا این جهان طبیعی را می توان تحت کنترل آشکار ملکوت خدا قرار داد. موسی در حالی که اسرائیل با دشمنانش می جنگید یا علیه او می جنگید، دستان خود را بلند کرد.

نوشتن دعا در روز دوشنبه

نوشتن دعا در روز دوشنبه : با این حال، هنگامی که موسی اجازه داد دستانش بیفتند، اسرائیل رنج کشید. این نماد روشنی از شفاعت در کار است. هزینه شفاعت قبل از اینکه بتوانیم هزینه دعای شفاعت را درک کنیم.

باید رنج کنونی مسیح را درک کنیم. هنگامی که شائول در راه دمشق بود، ناگهان نوری کورکننده را دید. در حالی که همراهانش رعد و برق شنیدند، شائول صدای واضحی از آسمان شنید.

او فقط کلیسا را ​​آزار می داد. با این حال، خداوند از او نپرسید که چرا قوم خود را آزار می‌دهید – او پرسید که چرا پولس او را آزار می‌داد. ما بدن مسیح هستیم.

هر آنچه را که ما اعضای او احساس می کنیم. او به عنوان سر بدن احساس می کند. درد و رنج هرگز روی سطح زخم ما احساس نمی شود، اما درد واقعی در مغز که در سر قرار دارد احساس می شود.

مغز قادر است درد را به قسمتی از بدن که آسیب می بیند فرافکنی کند تا آن قسمت بتواند تنظیم مناسب را انجام دهد. در مورد بدن مسیح نیز چنین است. آنچه را که ما احساس می کنیم.

دعایی که احیا می کند او احساس می کند; آنچه ما رنج می بریم، او نیز رنج می برد. با این حال، به عنوان سر، رنج او شدیدتر است. درست است که کسانی که پتانسیل آسیب رساندن به ما را دارند.

نزدیکترین افراد به ما هستند. متأسفانه، برخی از مسیحیان با رد خداوند گرانقدر که آنها را نجات داده است، به دنیا باز می گردند. نویسنده به عبرانیان می گوید.

چون می بینند که پسر خدا را دوباره برای خود مصلوب می کنند و او را شرمنده می کنند”. بنابراین، مسیح هر بار که مسیحی به جهان بازمی گردد، رنجی را که بر روی صلیب متحمل شده است، متحمل می شود.

در دعای شفاعت، مسیحی در رنج مسیح بر سر نیاز خاصی در بدن او شریک است. در آفریقا، وزیری در یک جنگ صلیبی بزرگ موعظه می کرد. در طول شب با گریه از خواب بیدار شد.

وقتی شروع به دعا کرد، بارها و بارها از خود شنید که نامی عجیب می‌گفت. دردی که می کشید در ادامه نمازش شدید بود. پس از چند ساعت بار برداشته شد و شفاعت کامل شد.

روز بعد روزنامه ها داستان عجیبی را نقل کردند. در طول شب، یک روستای مسیحی قتل عام شده بود. نام روستا همان نامی بود که وزیر از شب قبل گریه می کرد.

نوشتن دعا در روز دوشنبه : مسیح درد قوم خود را متحمل شد، اما توانست کسی را بیابد که مایل باشد در رنج او شریک شود و در روح شفاعت کند. پولس گفت: “تا او را بشناسم و قدرت رستاخیز او و مشارکت در رنج های او را بشناسم”.

در این کتاب مقدس، پولس نشان داد که نه تنها مایل است از قدرت رستاخیز مسیح لذت ببرد، بلکه مایل است در رنج های او با مسیح شریک شود. در کلیسای خود، خود را متعهد کرده ایم که وارد خدمت شفاعت شویم.

ما عریضه را در دعا آموخته ایم، پس می بینیم حاجت برآورده شده است. ما متعهد به نماز عبادی هستیم، بنابراین از همنشینی با پروردگار عزیزمان لذت می بریم.

با این حال، ما بیش از هر زمان دیگری متعهد به دعای شفاعت هستیم. بنابراین ما شاهد احیای در کشور خود هستیم و آن را در تمام جهان خواهیم دید. در هیچ جای دیگر روی زمین سه تا ده هزار نفر روزه و نماز مستمر ندارند.

ما در مورد نبردی که خدا به ما دستور داده جدی هستیم. ما در مورد سلاح های معنوی که پیروزی ما را تضمین می کند، جدی هستیم. ما از میدان نبرد آگاه هستیم قلب مردان در سراسر جهان.

و ما از پیروزی نهایی که می توانیم با پادشاه جلال به اشتراک بگذاریم متقاعد شده ایم. در دعاهای شفاعت از چه دری وارد می شویم؟ علاوه بر استفاده رایج آن به عنوان ورودی خانه یا ساختمان، در به صورت استعاری به عنوان ورودی به هر تجربه معنوی یا ورودی فرصت استفاده می شود.

بنابراین، عیسی گفت: “من در هستم.” مسیح وسیله ای است که انسان به وسیله آن می تواند به پدر برسد. پولس از این کلمه به عنوان ورودی فرصت استفاده کرد.

پولس گفت: «به علاوه، هنگامی که برای موعظه انجیل مسیح به تروآس آمدم و دری از جانب خداوند به روی من گشوده شد، در روح خود آرامشی نداشتم…».

نوشتن دعا در روز دوشنبه : یوحنا، هنگام نوشتن به کلیسای فیلادلفیا، این مکاشفه را از مسیح به اشتراک می‌گذارد: “من کارهای تو را می‌دانم، اینک، دری باز پیش روی تو گذاشته‌ام و هیچ کس نمی‌تواند آن را ببندد”.

یک در نه تنها فرصتی برای موعظه انجیل عیسی مسیح به یک جامعه است، بلکه فرصتی برای یک فرد است، همانطور که خداوند تأیید می کند: “اینک من بر در می ایستم و می کوبم، اگر کسی بشنود. صدای من و در را باز کن، نزد او خواهم آمد و با او شام خواهم خورد و او با من.».