نوشتن دعا ترس

نوشتن دعا ترس : در این مزمور مهم، مسیح هم به عنوان فرمانروای عالی زمین و هم به عنوان کاهن اعظم بر اساس دستور روحانی ملکیصدق به تصویر کشیده شده است. عبرانیان نقش مسیح را به عنوان یک کاهن روحانی تقویت می کنند.

دعا او همیشه زنده است تا شفاعت کند..”. فرمانروایی مسیح از این جهت منحصر به فرد است که او در میان دشمنان خود حکومت می کند.

نوشتن دعا ترس

نوشتن دعا ترس : داوود، به عنوان پادشاه در میان دشمنان خود، تاج و تخت فیزیکی داشت. بنابراین مسیح بدون داشتن آشکار تاج و تخت قدرت فیزیکی در این زمین کنترل کامل دارد.

عصا، که در کتاب مقدس نشانه اقتدار است، از صهیون بیرون می آید – نامی که برای قوم خدا به کار می رود. بنابراین، شیوه ای که جهان سلطه مسیح را در این دنیای کنونی تجربه می کند.

از طریق اعمال اقتدار کلیسا، به ویژه در شفاعت است. اکنون که ما از جایگاه روحانی خود در این زمین به عنوان نمک، کاهنان پادشاهی و شریک در تخت مسیح آگاهی داریم.

می‌توانیم ببینیم که شفاعت چگونه عمل می‌کند و چرا لازم است. همانطور که در دعای دانیال دیدیم، شیطان با اراده خدا مخالفت می‌کند – نه تنها در رابطه با کلیسا، بلکه با تمام جهان.

پس از اعطای اقتدار بر این عصر (شیطان خدای این عصر نامیده می شود)، تمام قدرت او علیه قوم خدا معطوف شده است، که دیدیم، آنها برای اعمال اقتدار مسیح فراخوانده شده اند.

شیطان با علم به اینکه کلیسا مانع اصلی اهداف او بر روی زمین است، می‌خواهد ما را مانند شیری غرنده ببلعد. با این حال، انجیل مسیح باید موعظه شود و ملت ها باید به شناخت خدا کشیده شوند.

این دو منفعت متضاد هستند. و همانطور که در طول تاریخ آموخته‌ایم، جنگ‌ها به دلیل منافع متضاد میان ملت‌ها صورت می‌گیرد. در شفاعت، مسیحی وارد کارکرد کشیشی می شود.

این عصر به میدان جنگ بین دو نیروی متضاد تبدیل شده است، اما خداوند گروهی در سرزمین بیگانه دارد که قادر است تأثیر عصر را به این عصر بیاورد. بنابراین، این جهان طبیعی را می توان تحت کنترل آشکار ملکوت خدا قرار داد.

موسی در حالی که اسرائیل با دشمنانش می جنگید یا علیه او می جنگید، دستان خود را بلند کرد. با این حال، هنگامی که موسی اجازه داد دستانش بیفتند، اسرائیل رنج کشید.

این نماد روشنی از شفاعت در کار است. قبل از اینکه بتوانیم هزینه دعای شفاعت را درک کنیم، باید رنج کنونی مسیح را درک کنیم. هنگامی که شائول در راه دمشق بود، ناگهان نوری کورکننده را دید.

در حالی که همراهانش رعد و برق شنیدند، شائول صدای واضحی از آسمان شنید: “شائول، شائول، چرا به من جفا می کنی؟” پاسخ پولس این بود: “تو کیستی ای خداوند؟” مسیح پاسخ داد: “من عیسی هستم که تو آزار می دهی.”

شائول که بعداً پولس رسول نامیده شد، هرگز فکر نمی کرد که در حال آزار و اذیت خداوند عیسی مسیح است. او فقط کلیسا را ​​آزار می داد. با این حال، خداوند از او نپرسید که چرا قوم خود را آزار می‌دهید.

نوشتن دعا ترس : او پرسید که چرا پولس او را آزار می‌داد. ما بدن مسیح هستیم. هر آنچه را که ما اعضای او احساس می کنیم، او به عنوان سر بدن احساس می کند. درد و رنج هرگز روی سطح زخم ما احساس نمی شود.

اما درد واقعی در مغز که در سر قرار دارد احساس می شود. مغز قادر است درد را به قسمتی از بدن که آسیب می بیند فرافکنی کند تا آن قسمت بتواند تنظیم مناسب را انجام دهد.

در مورد بدن مسیح نیز چنین است. آنچه را که ما احساس می کنیم، ۹۷ دعایی که احیا می کند او احساس می کند آنچه ما رنج می بریم، او نیز رنج می برد. با این حال، به عنوان سر، رنج او شدیدتر است.

درست است که کسانی که پتانسیل آسیب رساندن به ما را دارند، نزدیکترین افراد به ما هستند. متأسفانه، برخی از مسیحیان با رد خداوند گرانقدر که آنها را نجات داده است، به دنیا باز می گردند.

رنجی را که بر روی صلیب متحمل شده است، متحمل می شود. در دعای شفاعت، مسیحی در رنج مسیح بر سر نیاز خاصی در بدن او شریک است. در آفریقا، وزیری در یک جنگ صلیبی بزرگ موعظه می کرد.

در طول شب با گریه از خواب بیدار شد. وقتی شروع به دعا کرد، بارها و بارها از خود شنید که نامی عجیب می‌گفت. دردی که می کشید در ادامه نمازش شدید بود.

پس از چند ساعت بار برداشته شد و شفاعت کامل شد. روز بعد روزنامه ها داستان عجیبی را نقل کردند. در طول شب، یک روستای مسیحی قتل عام شده بود.

نام روستا همان نامی بود که وزیر از شب قبل گریه می کرد. مسیح درد قوم خود را متحمل شد، اما توانست کسی را بیابد که مایل باشد در رنج او شریک شود و در روح شفاعت کند.

پولس گفت: “تا او را بشناسم و قدرت رستاخیز او و مشارکت در رنج های او را بشناسم”. در این کتاب مقدس، پولس نشان داد که نه تنها مایل است از قدرت رستاخیز مسیح لذت ببرد.

نوشتن دعا ترس : بلکه مایل است در رنج های او با مسیح شریک شود. در کلیسای خود، خود را متعهد کرده ایم که وارد خدمت شفاعت شویم. ما عریضه را در دعا آموخته ایم، پس می بینیم حاجت برآورده شده است.

ما متعهد به نماز عبادی هستیم، بنابراین از همنشینی با پروردگار عزیزمان لذت می بریم. با این حال، ما بیش از هر زمان دیگری متعهد به دعای شفاعت هستیم. بنابراین ما شاهد احیای در کشور خود هستیم و خواهیم کرد.