دعا نویسی و طلسم

دعا نویسی و طلسم : بنابراین، اکنون، مطابق با درخواست، و کاملاً موافق با نظرات سنا، با این اعلامیه خود، را به عنوان روز ذلت ملی، روزه داری تعیین و جدا می کنم.

دعا و من بدین وسیله از همه مردم می خواهم که در آن روز در ۱۹۴ هجری شمسی از کارهای عادی سکولار خود پرهیز کنند و در چندین مکان عبادت عمومی و خانه های مربوطه خود متحد شوند تا روز را برای خداوند مقدس نگه دارند.

دعا نویسی و طلسم

دعا نویسی و طلسم : و وقف انجام متواضعانه واجبات دینی در آن مناسبت بزرگ شده است. تمام این کارها که از روی اخلاص و راستی انجام می شود، پس با کمال تواضع آرام بگیریم، به این امید که آموزه های الهی اجازه داده است که فریاد یکپارچه ملت بلند مرتبه شنیده شود و با برکت کمتر از بخشش گناهان ملی ما پاسخ داده شود.

و بازگرداندن کشور تجزیه شده و رنج کشیده ما به شرایط شاد سابق خود یعنی وحدت و صلح. به گواهی آن، من دست خود را در دست گذاشتم و باعث شدم که مهر ایالات متحده نصب شود.

در شهر واشنگتن در سی روز مارس، در سال خداوند ما یک هزار و هشتصد و شصت و سه، و استقلال ایالات متحده در هشتاد و هفتم انجام شد. کتابخانه آبراهام لینکلن کنگره، پیوست شماره از ایالات متحده در کل به نقل از درک پرینس، شکل دادن به تاریخ از طریق نماز و روزه

این کلمات، “سر خود را مسح کن و صورت خود را بشور” پر از معنای عمیق است. آنها باید به ما بیاموزند که به مردان اجازه دهیم ببینند که مسیحیت ما را خوشحال می کند. هرگز فراموش نکنیم که در غمگین و غمگین به نظر رسیدن دین نیست.

بیانگر توبه است و زندگی را برای خدا آشکار می کند. بیا پایین، غرور من. از احساسات من عقب نشینی کن زیرا من شریر هستم و منتظرم که خداوند مرا برکت دهد.»

هر زمان که نیاز به تهیه غذای تازه بود، با نماز و روزه شروع می کرد. عادت او این بود که تمام بیست و چهار ساعت روز را که به آن کار اختصاص داده بود، بدون غذا بگذراند. گاهی اوقات تا غروب آنقدر خسته بود که به سختی می توانست بایستد.

سپس چند دقیقه ای به تنهایی می رفت و منتظر خدا بود. «پروردگارا، این کار توست. قدرتت را به من عطا کن.» این درخواست او بود. و همیشه سرحال و سرحال برمی گشت، انگار با غذا و استراحت. خانم هوارد ام.

دعا نویسی و طلسم : گردهمایی در اتاق نماز.] در مورد وعده‌های غذایی و تختش چطور؟ این کنوانسیون در همان روزهای اولیه ده روز به طول انجامید، و “پسربچه” او، پسری حدود شانزده ساله که او را به خانه و قلب خود برده بود، رختخواب هاید را آورده بود و تخت او را با دقت مرتب کرده بود، اما هرگز در طول دوره زمانی استفاده نشد. قرارداد.

من او را بیش از یک بار دیدم که وقتی نمازخانه پر شد، به یکی از گوشه ها رفت و خود را روی زمین انداخت تا بخوابد، اما اگر اتاق شروع به خالی شدن و نماز به پرچم می کرد، به نظر می رسید که او این را می دانست و می دانست.

فوراً برخاست و جای خود را با سایر شفاعت کنندگان گرفت. آیا او به وعده های غذایی خود رفت؟ فکر می کنم فقط یکی دو بار بود که او را با خود سر میز دیدم.

گاهی «پسر» یا گولا، رفتگر یا یکی از دوستانش، بشقاب کاری و برنج یا چیز دیگری را برایش به نمازخانه می برد و اگر صلاح بود به گوشه ای می رفت و می خورد. چگونه “پسر” او برای اینکه درست غذا نمی خورد و برای خوابیدن به رختخواب نمی رفت گریه می کرد.

دعا برای رشد کامل خود به روزه نیاز دارد. دعا همان دستی است که با آن نادیدنی ها را می گیریم. روزه دست دیگر است که با آن چیزهای آشکار را رها می کنیم. انسان در هیچ چیز به اندازه این نیاز و لذت بردن از غذا با عالم حس ارتباط نزدیکی ندارد. این میوه بود

عیسی این را بدیهی می‌داند که شاگردانش رسم تقوای روزه را رعایت خواهند کرد. اعمال شدید خویشتن داری یکی از ویژگی های اساسی زندگی مسیحیان است. چنین آداب و رسومی تنها یک هدف دارند: آماده کردن شاگردان و شادتر کردن آنها برای انجام کارهایی که خدا انجام می داد.

شما از قبل نمی دانید که آیا خدا قرار است شما را به انجام کاری سخت یا دردناک، یا کاری که کاملاً دوست دارید، قرار دهد. و برخی از افراد قهرمانانه زمانی که کاری که برای آنها انجام می شود چیز بسیار خوبی است، ناامید می شوند.

اما باید برای چیزهای ناخوشایند و ناراحتی ها آماده باشید. منظورم روزه و چیزهایی از این دست نیست. آنها موضوع متفاوتی هستند. هنگامی که شما در حال آموزش سربازان در مانور هستید، در مهمات خالی تمرین می کنید زیرا دوست دارید آنها قبل از ملاقات با دشمن واقعی تمرین کنند.

دعا نویسی و طلسم : پس باید در پرهیز از لذت هایی که فی نفسه بد نیستند تمرین کنیم. اگر از لذت پرهیز نکنید، وقتی زمانش برسد خوب نخواهید بود. این صرفاً یک موضوع تمرین است.