نوشتن دعا و طلسم

نوشتن دعا و طلسم : او برای ما دعا می کند «با ناله هایی که به زبان نمی آید». همه اینها نشان دهنده توجه عمیق خداوند در دعا است. این به خوبی آشکار می کند که چقدر برای کار او در این جهان حیاتی است و امکانات آن چقدر گسترده است.

دعا مرکز قلب و اراده خداوند در مورد انسان ها را تشکیل می دهد. “تا ابد شاد باشید، بی وقفه دعا کنید و در همه چیز شکر کنید. زیرا این است اراده خدا در مسیح عیسی درباره شما.” نماز ستاره قطبی است که شادی و شکر به دور آن می چرخد.

نوشتن دعا و طلسم

نوشتن دعا و طلسم : دعا قلبی است که از طریق جریان های شادی آفرین و شکرگزاری، تپش های کامل و شاد خود را به سوی خداوند می فرستد. با دعا نام خدا مقدس می شود. با دعا ملکوت خدا فرا می رسد.

پادشاهی او با دعا تثبیت می شود و با نیرویی تسخیرکننده سریعتر از نور حرکت می کند. با دعا، اراده خداوند انجام می شود تا زمین در هماهنگی و زیبایی با بهشت ​​رقابت کند. با دعا، زحمت روزانه تقدیس و غنی می شود و عفو تأمین می شود و شیطان شکست می خورد.

دعا مربوط به خداست و از هر جهت به انسان مربوط می شود. خدا هیچ چیز آنقدر خوب نیست که در اجابت دعا ببخشد. هیچ انتقامی از جانب خدا به این شدت وخیم نیست که تسلیم دعا نباشد.

هیچ عدالتی چنان شعله ور نیست که با دعا خاموش نشود. سابقه و نگرش بهشت ​​را در برابر شائول تارسوسی بگیرید. این نگرش تغییر می‌کند و با اعلام این شرط شگفت‌انگیز، «ببینید که او دعا می‌کند»، آن رکورد پاک می‌شود.

یونس زنده است و در زمینی خشک است و طعم دریا یا بوی علفهای هرز آن را در اطراف خود به سختی می‌دهد، همانطور که او دعا می‌کند.

از شکم جهنم فریاد زدم و تو صدای مرا شنیدی.” «آب‌ها مرا احاطه کرده‌اند، حتی تا جان، ژرفا مرا بسته است، علف‌های هرز دور سرم پیچیده شده‌اند. زمین با میله هایش برای همیشه در مورد من بود.

ای خداوند، خدای من، جان مرا از فساد بیرون آوردی. “هنگامی که جانم در درونم بیهوش شد، خداوند را به یاد آوردم و دعای من به سوی تو در معبد مقدس تو وارد شد.” و خداوند با ماهی سخن گفت و یونس را در خشکی استفراغ کرد.

دعا می تواند هر چیزی را که خدا دارد به دست آورد. بنابراین دعا همه دعاها و ادعاهای خود را به نام عیسی مسیح دارد و هیچ چیز آنقدر خوب یا بزرگ وجود ندارد که خدا آن نام را بگذارد.

توجه داشته باشید که هیچ آزمایشی مطمئن تر از این دعای وجود ما در خانواده خدا وجود ندارد. فرزندان خدا دعا می کنند. آنها برای همه چیز در او آرام می گیرند. همه چیز را از او می خواهند.

برای همه چیز. ایمان کودک به پدر با درخواست فرزند آشکار می شود این اجابت دعاست که انسان را نه تنها متقاعد می کند که خدایی هست، بلکه او خدایی است که به فکر انسان ها و امور دنیاست.

و انسانها را از وجود خود مطمئن می سازد.دعای مستجاب اعتبار رابطه و نماینده ماست. از او. مردانی نمی توانند نماینده خدا باشند که از او اجابت دعا دریافت نمی کنند.

امکانات دعا در وعده نامحدود، اراده و قدرت خداوند برای اجابت دعا، استجابت همه دعاها، اجابت هر دعا و برآوردن کامل نیاز نامحدود انسان است. هیچ کس به اندازه انسان نیازمند نیست، هیچ کس به اندازه خداوند قادر و مشتاق نیست که هر نیاز و نیازی را تامین کند.

موعظه نباید اراده خدا را برای نجات همه انسانها به طور کامل اعلام و برآورده کند، زیرا دعای اولیای خدا باید همان حقیقت بزرگ را اعلام کند. قلب خدا بر نجات همه انسانها است. این مربوط به خداست.

او این را در مرگ پسرش با صدایی ناگفتنی اعلام کرده است و هر حرکتی بر روی زمین برای این هدف خدا را خشنود می کند. و بنابراین او اعلام می کند که دعاهای ما برای نجات همه انسانها در نظر او خشنود است.

الهام عالی و مقدس رضایت خداوند باید همیشه ما را به دعا برای همه مردم سوق دهد. خدا به کمد می‌نگرد و هیچ کاری که نمی‌توانیم انجام دهیم او را بهتر از دعای پرشور و بزرگ ما برای همه انسان‌ها خشنود نمی‌کند.

این تجسم و آزمون فداکاری ما به خواست خدا و وفاداری دلسوزانه ما به خدا است. در ۱ تیم. ۲:۱۳ پولس رسول به هواپیمای پست فرود نمی آید، بلکه بر ضرورت دعا با قوی ترین حقایق تأکید می کند. عیسی مسیح، یک انسان، خدا-انسان، بالاترین مظهر مردانگی، واسطه بین خدا و انسان است.

عیسی مسیح، این مرد الهی، برای همه مردم مرد. زندگی او جز شفاعت همه مردم نیست. مرگ او فقط دعایی برای همه مردم است. عیسی مسیح بر روی زمین، هیچ شریعت بالاتر، هیچ تجارت مقدس‌تر و زندگی خدایی‌تر از دعا کردن برای مردم نمی‌دانست.

او در بهشت ​​هیچ ملک سلطنتی دیگری نمی شناسد، نه موضوعی بالاتر از شفاعت برای مردان. او در زمین زندگی کرد و دعا کرد و برای مردم مرد. زندگی، مرگ او و اعتلای او در بهشت ​​همه برای انسان ها دعا می کند.

نوشتن دعا و طلسم : آیا برای شاگرد کاری بالاتر از پروردگارش وجود دارد؟ آیا شغلی بلندتر، شرافتمندانه تر، الهی تر از دعا کردن برای مردان وجود دارد؟ تا مصیبت ها، گناهان و خطرات خود را در پیشگاه خدا بپذیرند.

با مسیح یکی باشیم؟ برای شکستن عذابی که آنها را می بندد، جهنمی که آنها را در خود نگه می دارد و آنها را به جاودانگی و زندگی جاودانه می برد؟ عیسی مسیح، معلم الهی دعا یکی از دوستان من در سفرش نزد من آمده است و من چیزی ندارم که در برابر او بگذارم!

دوباره در می زند. “دوست، سه نان به من قرض بده؟” کمی صبر می کند و دوباره در می زند. “دوست! من باید سه نان داشته باشم!” “مرا مضطرب نکن: اکنون در بسته است، من نمی توانم بلند شوم و به تو بدهم!” او ثابت می ایستد.

برمی گردد تا به خانه برود. او برمی گردد. دوباره در می زند. “دوست!” او گریه می کند. گوشش را به در می‌گذارد. صدایی از داخل می آید و سپس نور شمع از سوراخ در می تابد.

میله‌های در به عقب کشیده می‌شوند و او نه تنها سه نان، بلکه به اندازه‌ای که نیاز دارد به دست می‌آورد. «و من به شما می گویم، بخواهید و به شما داده خواهد شد؛ جستجو کنید و خواهید یافت؛ بکوبید تا به روی شما باز شود.» – الکساندر وایت، دی. عیسی مسیح معلم الهی دعا بود.

قدرت و ماهیت آن توسط بسیاری از قدیس ها و پیامبران در زمان های قدیم به تصویر کشیده شده بود، اما تقدس مدرن و معلمان مدرن نماز الهام و زندگی خود را از دست داده بودند. از نظر مذهبی مرده، معلمان و روحانیون سطحی نگر فراموش کرده بودند که دعا کردن چیست.

نوشتن دعا و طلسم : آنها بسیاری از دعاها را، در مناسبت های ایالتی، در ملاء عام، با تظاهرات و رژه فراوان انجام می دادند، اما دعا نکردند. برای آنها تقریباً یک تمرین از دست رفته بود. در کثرت نماز، هنر نماز خواندن را از دست داده بودند.