طلسم معشوق

طلسم معشوق : این کلمه از کلمات یونانی برای مرگ (necro) و پیشگویی (mancy) گرفته شده است و به درستی به پیشگویی ها و پیشگویی ها از طریق مردگان اشاره دارد. اما حتی این تعریف به اندازه آب رودخانه Styx تیره است – آن مرز ترسناک بین دنیای ما و قلمرو مردگان.

طلسم برخی نکرومانسی را به عنوان پیشگویی از طریق باز کردن اجساد واقعی توصیف می کنند. من بسیاری از افراد را می شناسم که امروزه به این تعریف نفرت انگیز پایبند هستند و مطمئناً همانطور که در زیر خواهید دید، بدون سابقه اسطوره ای نیست.

طلسم معشوق

طلسم معشوق : برخی دیگر به داستان‌های باستانی اشاره می‌کنند که نکرومانسی را به‌عنوان شکلی از ارتباط با سایه‌ها – یا اشکال طیفی – مردگان نشان می‌دهند، جایی که هیچ جسدی در آن نقش ندارد.

برای من مهم نیست که آنها چه برچسبی به من می دهند زیرا همه آنها به یک چیز می گویند – قدرت جادو برای کمک به آنها در زندگی. زیرا، در نهایت، همه این عناوین را می توان به اولین افراد جادویی که راهنماهای روحانی بودند، ردیابی کرد، که از خرد مردگان استفاده می کردند تا راه را برای قبایل خود روشن کنند.

نکرومانسی در یونان نکرومانسی مانند سایر هنرهای جادویی به طور گسترده در سراسر جهان باستان انجام می شد. از آنجایی که این کلمه در یونان باستان ردیابی شده است، به نظر می رسد عاقلانه تر است که توجه خود را در آنجا متمرکز کنیم، زیرا اعتقادات آن سرزمین در مورد مردگان و آیین های نکرومانتیک آن عمیقاً اعمال جادو و غیبت غربی را شکل داده است.

یونانیان اولیه عقاید متفاوتی در مورد مرگ، مردگان و زندگی پس از مرگ داشتند، درست مانند مردم امروزی. ما احتمالاً بیشتر با دیدگاه یونانی ها در مورد زندگی پس از مرگ به عنوان مکانی ترسناک و غم انگیز آشنا هستیم، زیرا توصیفاتی در آثار ادبی مانند ادیسه هومر وجود دارد که گفته می شود اولین بار در قرن هفتم قبل از میلاد نوشته شده است.

طلسم معشوق : قلمرو یونانی مردگان، عالم اموات تاریک هادس بود. در اصل، هادس به معنای واقعی کلمه در زیر زمین نبود، بلکه در آن سوی اقیانوس، فراتر از افق غربی، همانطور که قلمرو مردگان اغلب چنین است، قرار داشت.

در ادیسه، ادیسه کشتی خود را به سمت غرب به سمت لبه‌های هادس می‌برد تا مراسمی نکرومانتیک برای مشورت با مردگان در همان لبه‌های عالم اموات انجام دهد. او هرگز وارد نشد، بلکه مراسم خود را در جایی انجام داد که رودخانه‌های آکرون و کوسیتوس به هم می‌رسیدند.

با این حال، در قرن ششم قبل از میلاد، هادس معمولاً یک قلمرو زیرزمینی بود. همچنین تقسیمات مختلفی از جهان اموات وجود داشت. مکان های متمایز مانند برای قهرمانان محترم و دیگر ارواح مبارک.

و تارتاروس، مکانی جهنمی که در آن شریران به خاطر گناهانشان در برابر خدایان و بشر مجازات شدند. هادس به پنج رودخانه محدود می شد. شناخته شده ترین رودخانه است. از این رو رسم دفن مرده با سکه زیر زبان است. آنها باید از کنار وحشتناک ترین سگ نگهبانی که تا به حال شناخته شده است، سربروس قدرتمند عبور می کردند.

معمولاً گفته می شود که سه سر دارد، وظیفه سربروس این بود که مطمئن شود فقط مرده ها وارد می شوند و هیچ یک از مرده ها بیرون نمی روند. استثنائاتی برای سفرهای قهرمانانه، درخواست های ویژه به خدایان کلیسایی، و برای تمرین نکرومانسی وجود داشت.

طلسم معشوق : هنگامی که توسط جادوگران و دیگر نکرومانس ها احضار می شدند، سایه های مردگان مانند زندانیان مرخصی بودند: در پایان وظایف خود، آنها باید برمی گشتند. عالم اموات یونانی به خاطر اربابش – خدای مردگان هادس – نامگذاری شد.

در میان ترسناک ترین از همه ساکنان عالم اموات ارینی ها یا خشمگین ها بودند که تیسیفون نام داشتند. مگارا، و الکتو، که از خون ریخته شده از اخته ها متولد شدند