دعا نویس خوب

دعا نویس خوب : خوب، اگر خداوند به خاطر اینکه روزه را خلق می کنیم و به او تقدیم می کنیم تا ثواب بگیرد، ثواب نمی دهد، چرا ثوابش را می دهد؟ اگر در واقع خداوند خود خالق و روزه دار است، چرا این عمل را به عنوان ثواب خود قرار داده است؟

دعا این است که خداوند متعهد به پاداش دادن به اعمال قلبی انسان است که دلالت بر درماندگی انسان و امید به خدا دارد. بارها و بارها در کتاب مقدس خدا وعده می دهد که به کمک کسانی بیاید که به خود وابسته نیستند و خدا را به عنوان گنج و کمک خود می جویند.

دعا نویس خوب

دعا نویس خوب : «هو! هر که تشنه است، به سوی آبها بیاید. و شما که پول ندارید بیایید، بخرید و بخورید. بیا، شراب و شیر را بدون پول و بدون هزینه بخر. . . . با دقت به سخنان من گوش فرا ده و از چیزهای خوب بخور و از فراوانی لذت ببر. گوشت را کج کن و نزد من بیا. بشنو تا زنده شوی».

خداوند آب و شراب و شیر و زندگی را وعده می‌دهد که با پول نمی‌توان آن‌ها را دقیقاً به بی‌پول خرید، بلکه فقط تشنگی کرد، اگر از آنچه با پول می‌خرند روی برگردانند و نزد او بیایند. «به تشنه‌اش از چشمه‌ی آب حیات بی‌هزینه خواهم داد. . . . آن که تشنه است بیاید.

هر که مایل است، آب حیات را بدون هیچ هزینه ای بگیرد». پاداش زندگی نصیب کسانی نمی شود که می توانند آن را بخرند یا برای آن کار کنند.

“بدون هزینه” است. رایگان است. «قیمت» عطشی است که از آب انبارهای شکسته دنیا به چشمه‌ای تمام نشدنی در خداوند تبدیل می‌شود. این «فقیر در روح» هستند که با ملکوت آسمان پاداش خواهند گرفت (متی ۵:۳).

این کسانی هستند که «منتظر خداوند هستند» و او برای آنها کار می کند این کسانی هستند که «به خدا توکل می‌کنند» و نه اسب‌ها یا ارابه‌هایشان که با قدرت او پیروز می‌شوند.

این کسانی هستند که «در خداوند لذت می‌برند» و به او اعتماد می‌کنند که به خواسته‌های دل خود می‌رسند (مزمور ۳۷:۴ ۵). قربانی های مقبول خداوند روح شکسته و دل پشیمان است. او به این چیزهای پوچ پاداش خواهد داد (مزمور ۵۱:۱۷).

کسی که خدا را نه با قوت خود، بلکه «به نیرویی که خدا می دهد» خدمت می کند، خداوند او را پاداش خواهد داد. خداوند به آن دسته از اعمال دل انسان که دلالت بر درماندگی و امید به خدا دارد، پاداش می دهد.

دلیل این امر این است که این اعمال توجه به جلال خداوند را جلب می کند. اول پطرس ۴:۱۱ این را به وضوح بیان می کند: «هر که خدمت می کند، به قوتی که خدا می دهد، عمل کند. تا خدا در همه چیز بوسیله عیسی مسیح که جلال و سلطنت تا ابدالاباد از آن اوست جلال یابد. آمین.»

دعا نویس خوب : منطق آیه را حتما ببینید: اگر نه با نیروی خود، بلکه به نیرویی که خداوند عنایت می کند خدمت کنید، آنگاه جلال به خدا می رسد. بخشنده جلال را به دست می آورد. خدا متعهد است که همه چیز را برای جلال خود انجام دهد.

این نیز در سراسر کتاب مقدس نشان داده شده است، همانطور که جاناتان ادواردز در مقاله خود با عنوان پایان نامه در مورد پایانی که خدا جهان را برای آن آفرید بسیار قدرتمند نشان داده است. «به نظر می‌رسد که تمام آنچه که در کتاب مقدس به‌عنوان غایت نهایی اعمال خدا ذکر شده است.

در آن عبارت «جلال خدا» گنجانده شده است.» خدا قوم خود را قبل از پایه‌گذاری جهان انتخاب می‌کند. جلال او او نوع بشر را برای جلال خود می آفریند. او اسرائیل را برای جلال خود انتخاب می کند.

او آنها را برای جلال خود از مصر نجات می دهد او آنها را پس از تبعید برای جلال خود باز می گرداند او پسر خود را می فرستد تا اعتماد او را تأیید کند و بنابراین غیریهودیان او را به خاطر رحمتش جلال خواهند داد.

او پسر خود را می کشد تا جلال عدالت اثبات شده خود را به نمایش بگذارد. او روح القدس را می فرستد تا پسرش را جلال دهد. او به قوم خود دستور می دهد که همه چیز را برای جلال او انجام دهند.

او برای بار دوم پسر خود را می فرستد تا جلالی را که برعهده اوست دریافت کند و سرانجام زمین را از معرفت جلال خود پر خواهد کرد.

هدف نهایی خدا از همه کارهایی که انجام می دهد این است که جلال او برای قدردانی از کسانی که آن را می پذیرند و ویران شدن کسانی که قبول نمی کنند نشان داده شود. از این رو به اعمالی که اعتراف به عجز و ناتوانی انسان و ابراز امیدواری به خدا می کند، پاداش می دهد.

زیرا این اعمال توجه به جلال او را جلب می کند. تقدیم پوچی برای نشان دادن جایی که می توان پری یافت دعا به صراحت برای این منظور تعیین شده است: “هر چه به نام من بخواهید، آن را انجام خواهم داد تا پدر در پسر جلال یابد.

دعا نویس خوب : خدا به دعا پاسخ می دهد زیرا وقتی از خود به مسیح به عنوان تنها امید خود چشم می دوزیم، این فرصتی را به پدر می دهد تا جلال فیض خود را در همه کارهای مهیا کننده پسرش تجلیل کند. به همین ترتیب، روزه به طور خاص برای تسبیح خداوند در این راه مناسب است.

این اساساً تقدیم پوچی به خدا در امید است. فدای نیاز و گرسنگی است. در ذات خود می گوید: «پدر، من خالی هستم، اما تو سیری. من گرسنه ام، اما تو نان بهشتی. من تشنه ام اما تو چشمه حیاتی من ضعیفم ولی تو قوی هستی من فقیرم ولی تو پولدار.