ابطال طلسم مجرب

ابطال طلسم مجرب : پادشاهی خدا بر همه پادشاهی های دیگر و بر تمام نیروهای دیگری که روی زمین کار می کنند برتر است. هدف خدا این است که قدرت پادشاهی خود را با قوم مؤمن خود به اشتراک بگذارد.

دعا عیسی به شاگردان خود اطمینان داد: “ای گله کوچک نترسید، زیرا خشنود پدر شماست که پادشاهی را به شما بدهد.” آسایش این اطمینان به نیرو یا تعداد گله بستگی ندارد.

ابطال طلسم مجرب

ابطال طلسم مجرب : زیرا آن «گله کوچک» است، گروهی از «گوسفندان در میان گرگها». یقین به اینکه ملکوت به ما به عنوان ایمانداران تعلق دارد، مبتنی بر «خشنودی» پدر است، «هدف کسی که همه چیز را بر اساس مشورت اراده خود انجام می‌دهد».

به عنوان مسیحیان، موقعیت ما در ملکوت خدا با رابطه ما با مسیح تعیین می شود. پولس این را در افسسیان ۲: ۴-۶، که در انجیل جدید انگلیسی ترجمه شده است. توضیح داد: «اما خدای غنی از رحمت، به خاطر عشق عظیمی که به ما داشت، ما را با مسیح زنده کرد، حتی زمانی که در گناهان خود مرده بودیم. به فیض او نجات یافتید و در اتحاد با مسیح عیسی ما را برانگیخت و با او در قلمروهای آسمانی بر تخت نشست.»

فیض خدا ما را در سه مرحله متوالی با مسیح یکی می کند. اول، ما “زنده می شویم” یا زنده می شویم. ما زندگی مسیح را به اشتراک می گذاریم. دوم، ما “برخاسته ایم…” همانطور که مسیح از مقبره برخاسته است. ما در رستاخیز مسیح شریک هستیم. ثالثاً، ما در ملکوت آسمانی «تخت» شده ایم. ما در اقتدار پادشاهی مسیح بر تاج و تخت شریک هستیم. هیچ کدام از اینها در آینده نیست.

همه اینها در زمان گذشته بیان شده است، به عنوان واقعیتی که قبلاً انجام شده است. هر یک از این سه مرحله، نه با تلاش یا شایستگی های خودمان، بلکه صرفاً با پذیرش با ایمان اتحاد ما با مسیح امکان پذیر است. پولس موقعیت اقتدار عالی را که مسیح توسط پدر به آن تعالی داده است، توصیف کرد: “وقتی او را از مردگان برخیزانید، هنگامی که او را در دست راست خود در قلمروهای آسمانی بر تخت نشاند.

بسیار بالاتر از همه. حکومت و اقتدار، تمام قدرت و سلطه، و هر عنوان حاکمیتی که بتوان نام برد.» اقتدار مسیح در دست راست خدا لزوماً همه اشکال دیگر اقتدار یا حکومت را کنار نمی‌گذارد، بلکه بر آنها ارجحیت دارد.

مسیح بر همه حاکمان و حاکم بر همه حکومت ها است. این همان مقامی است که او در عرش با مؤمنانش شریک است. چگونه باید بزرگی آنچه را که بدین ترتیب در دسترس ما قرار می گیرد درک کنیم؟ پاسخ در دعای پولس در آیات قبل از افسسیان فصل ۱ داده شده است: تا خدای خداوند ما عیسی مسیح، پدر جلال، به شما روح حکمت و مکاشفه در معرفت او عطا کند که چشمان اوست.

دلهای شما روشن شد، تا بدانید… عظمت بی‌اندازه قدرت او در ما که ایمان داریم، با توجه به کار قدرت عظیمش که در مسیح انجام داد، وقتی او را از مردگان برخیزانید و او را در خانه خود نشاند.

ابطال طلسم مجرب : دست راست در مکان های بهشتی این مکاشفه نمی تواند از طریق استدلال طبیعی یا با دانش حسی حاصل شود. فقط توسط روح القدس می آید.

او کسی است که چشمان قلب ما را روشن می کند و دو حقیقت در هم تنیده را به ما نشان می دهد: اول اینکه قدرت مسیح اکنون بر جهان هستی برتر است. اینکه همان قدرتی که مسیح را به آن مقام اقتدار رساند، اکنون «در ما که ایمان می‌آوریم» نیز کار می‌کند. در اول قرنتیان فصل ۲، پولس این حقایقی را که تنها توسط روح القدس برای مسیحیان آشکار می شود، بیشتر توضیح داد.

او گفت: “اما ما حکمت پنهان و پنهانی را از خدا می‌دهیم که خداوند آن را قبل از اعصار برای جلال ما مقرر کرده است. هیچ یک از حاکمان این عصر این را نمی‌فهمیدند، زیرا اگر می‌دانستند پروردگار جلال را مصلوب نمی‌کردند. زیرا به ما نشان می دهد که در اتحاد خود با او در جلال او سهیم هستیم. پولس مجدداً تأکید کرد که چنین دانشی از طریق حواس منتقل نمی شود، و نه از منابع درونی عقل یا تخیل انسان به دست می آید، مگر اینکه توسط روح القدس روشن می شود.

در آیه ۱۲، پولس این را خلاصه کرد: “الان روح جهان را دریافت نکردیم، بلکه روحی را که از خداست، دریافت کردیم تا آنچه را که از جانب خدا به ما رایگان داده شده است، بدانیم.” یکی از چیزهایی که بدین ترتیب به ما داده شد، موقعیت ما در مسیح در دست راست خداست. پولس در اینجا دو منبع دانش را در مقابل هم قرار داد. «روح دنیا» چیزهای این دنیا را به ما نشان می دهد. از این طریق ما شهروندی زمینی خود را با تمام حقوق و مسئولیت هایش درک می کنیم.

اما «روحی که از خداست» ملکوت مسیح و جایگاه ما را در آن به ما آشکار می کند. از این طریق ما حقوق و وظایف خود را به عنوان شهروندان بهشتی درک می کنیم. اگر گاهی موقعیت ما با مسیح بر تخت پادشاهی دور از دسترس یا غیر واقعی به نظر می رسد، دلیل آن ساده است: ما مکاشفه ای را که روح القدس از طریق کتاب مقدس در اختیار ما قرار می دهد، دریافت نکرده ایم.

بدون این مکاشفه، ما نه می توانیم مزایای شهروندی بهشتی خود را درک کنیم و نه از آن بهره مند شویم. به جای اینکه به عنوان پادشاه سلطنت کنیم، خودمان را همچنان به عنوان بردگان زحمت می کشیم.

ابطال طلسم مجرب : از بردگان تا پادشاهان از ابتدا، هدف خدا این بود که با انسان در سلطه خود بر زمین سهیم شود. در پیدایش هدف اولیه از خلقت انسان بیان شده است: «و خدا گفت: انسان را به صورت خود بسازیم.