دعا برای دفع بلا از خانواده

دعا برای دفع بلا از خانواده : مطابق آن سخنان: یک چیز از خداوند خواسته ام، این را خواهم طلبید تا تمام روزهای زندگی خود را در خانه خداوند ساکن شوم. و به گونه ای دیگر، دعا به سوی خدا گرایش پیدا می کند، یعنی به دلیل خود درخواست کننده. زیرا چنین کسی باید به کسی نزدیک شود که از او چیزی بخواهد، و این یا جسمانی، مانند زمانی که به مردی نزدیک می شود.

دعا یا ذهنی، مانند زمانی که به خدا نزدیک می شود. از این رو همان دنیس می گوید: «هنگامی که خدا را در دعا می خوانیم، با خیال راحت در پیشگاه او هستیم». به همین معنا جان دمشقی می گوید: «دعا صعود ذهن به سوی خداست». کاجتان: دعا از خواهان اتحاد دوگانه با خدا را می طلبد: یکی عمومی است ـ اتحاد یعنی دوستی ـ و حاصل صدقه است تا در ادامه دوستی ناشی از انفاق را در میان برشماریم. شرایط دعای معصومانه نوع دوم اتحاد را می‌توان اتحادیه اساسی نامید.

دعا برای دفع بلا از خانواده

دعا برای دفع بلا از خانواده : قدرت اشتها؛ بنابراین به نظر می رسد که دعا نیز متعلق به قوای اشتها باشد. اما اراده دلیل را به غایت یا مفعول خود می برد. از این رو هیچ مانعی وجود ندارد که عقل، تحت هدایت اراده، به هدف صدقه که اتحاد با خداست، گرایش پیدا کند. با این حال، دعا به دو جهت به سوی خدا متمایل است – به حرکت در آمده، یعنی با اراده، که انگیزه آن صدقه است – از یک جهت به دلیل درخواستی، زیرا در دعا به ویژه باید بخواهیم که از ما بخواهیم. ممکن است با خدا متحد شوم.

این اثر خود دعاست. این آن اتحاد کاربرد است که به وسیله آن ذهن خود و همه آنچه را که دارد در خدمت خدا به او عرضه می کند – یعنی با عواطف عبادی، با مراقبه و اعمال بیرونی. با چنین اتحادی، مردی که دعا می کند در عبادت و بندگی از خدا جدا نمی شود، همانطور که وقتی مردی به دیگری خدمت می کند در خدمت او از او جدایی ناپذیر است «و اکنون ای خداوند، تو پدر ما هستی و ما گلیم، و تو آفریدگار ما هستی و همه ما آثار دست تو هستیم.

ببین ما همه قوم تو هستیم. آیا شایسته است دعا کنیم؟ در انجیل لوقا می خوانیم: ما باید همیشه دعا کنیم و غش نکنیم. اشتباه سه گانه در مورد نماز در میان گذشتگان وجود داشته است. زیرا برخی معتقد بودند که امور انسانی توسط مشیت الهی هدایت نمی شود. از آنجا به این نتیجه رسید که دعا کردن یا پرستش خدا کاملاً بیهوده بود. از این قبیل می خوانیم: گفتی که او بیهوده زحمت می کشد که خدا را بندگی می کند. نظر دوم این بود.

که همه چیز، حتی امور انسانی، از روی ناچاری اتفاق افتاده است، خواه از تغییر ناپذیری مشیت الهی باشد، خواه از ضرورتی که ستارگان تحمیل کرده اند، یا از ارتباط اسباب. و این نظر البته تمام فایده ها را از نماز خارج می کرد. نظر سوم این بود که امور بشری در واقع مشیت الهی است و امور بشری از روی ضرورت اتفاق نمی‌افتد، بلکه مشیت الهی قابل تغییر است و در نتیجه با دعای ما و سایر عبادات دینی، احکام آن تغییر می‌کند. با این حال، این دیدگاه ها در جاهای دیگر اشتباه نشان داده شده است.

دعا برای دفع بلا از خانواده : در نتیجه، ما باید فایده دعا را به گونه‌ای بیان کنیم که نه امری را از روی ضرورت انجام می‌دهد، زیرا مشیت الهی است، و نه پیشنهاد می‌کنیم که ترتیبات مشیت الهی در معرض تغییر است. برای آشکار ساختن این موضوع باید در نظر داشته باشیم که مشیت الهی نه تنها ترتیبی می دهد که چه آثاری اتفاق بیفتد، بلکه همچنین از چه عللی و به چه ترتیبی پدید می آیند. اما در میان علل دیگر، اعمال انسان، موجب عوارض خاصی است. از این رو، انسان ها باید کارهای خاصی انجام دهند.

نه برای اینکه اعمالشان نظم الهی را تغییر دهد، بلکه برای اینکه با اعمال خود آثاری را بر اساس نظمی که خداوند ترتیب داده است، به بار آورند. و در علل طبیعی نیز همینطور است. در مورد نماز هم همینطور است. زیرا ما دعا نمی کنیم تا ترتیبات الهی را تغییر دهیم، بلکه برای به دست آوردن آن چیزی که خدا ترتیب داده است، با دعا انجام می دهیم.

یا به قول «مردان با درخواست ممکن است شایستگی دریافت آنچه را که خدای متعال پیش از اعصار به آنها بدهد، داشته باشند. به نظر می رسد که دعا لازم باشد تا بتوانیم خواسته های خود را به اطلاع او برسانیم که از او درخواست می کنیم. اما پروردگار ما می فرماید: پدر شما می داند که شما به همه این چیزها نیاز دارید ولى لازم نیست براى اینکه نیازها یا خواسته هاى خود را به او بشناسانیم، دعاهاى خود را به خدا عرض کنیم.

دعا برای دفع بلا از خانواده : سخاوتمندتر است تا درخواست کننده، زیرا سنکا می‌گوید: «هیچ چیز به قیمتی گران‌تر از آنچه با دعا خریده می‌شود، خریداری نمی‌شود». در حالی که خداوند سخاوتمندترین است. به راستی که خداوند از سخاوت خود چیزهای زیادی به ما عطا می کند، حتی چیزهایی که ما نمی خواهیم. اما او می خواهد چیزهایی را به ما عطا کند به گمان اینکه ما آنها را می خواهیم.

و این به نفع ماست، زیرا می‌خواهد در ما اطمینان خاصی به توسل به خدا ایجاد کند، و همچنین به ما بفهماند که او خالق همه خوبی‌ها برای ماست. از این رو اس. کریزوستوم می گوید: “تعمل کنید که چه خوشبختی بزرگی به شما عطا شده است، چه جلالی به شما داده شده است، یعنی در دعاهای خود با خدا گفتگو کنید، با مسیح گفتگو کنید.