دعا برای رفع قضا و بلا از خانواده

دعا برای رفع قضا و بلا از خانواده : نان من اما ثانیاً، عبادت ناشی از توجه به عیب‌های خودمان است، زیرا ما به این فکر می‌کنیم که انسان با اعمال اراده‌ای از آن روی می‌گرداند تا دیگر در خود ساکن نشود، بلکه خود را تسلیم خدا کند. .و این نظر برعکس اولی است: به خودی خود مایل به غم و اندوه است، زیرا ما را وادار می‌کند بر عیب‌هایمان تمرکز کنیم. اما به طور تصادفی باعث شادی می شود، زیرا ما را به امیدی که به یاری خداوند داریم فکر می کند. از این رو، شادی قلبی در درجه اول و به خودی خود ناشی از فداکاری است.

دعا اما به طور ثانویه و تصادفی غم و اندوهی برای خدا حاصل می شود. با این حال، برخی استدلال می کنند که شادی ناشی از فداکاری نیست همانطور که قبلاً گفته شد، به ویژه برای ایجاد فداکاری محاسبه شده است. اما از سکونت در آن آفت روحی به وجود می‌آید: فقر مرا به خاطر بسپار یعنی مصائب مقدس. و سپس چنین می آید: من متذکر می شوم و به یاد می آورم و روح من در درون من سست می شود. در مراقبه در مصائب مسیح، خوراکی برای غم و اندوه وجود دارد.

دعا برای رفع قضا و بلا از خانواده

دعا برای رفع قضا و بلا از خانواده : اما در نتیجه تصادفی باعث غم و اندوه می شود. زیرا همانطور که در بالا گفتیم، عبادت از دو ملاحظه ناشی می شود. در درجه اول از توجه به حسنات الهی ناشی می شود و از این اندیشه لزوماً شادمانی حاصل می شود، مطابق این قول: خدا را یاد کردم و مسرور شدم. با این حال، به طور تصادفی، این ملاحظه در کسانی که هنوز به طور کامل از خدا لذت نمی برند، اندوه خاصی ایجاد می کند: روح من تشنه خدای زنده قوی است و بلافاصله اضافه می کند: اشک های من جاری شده است.

یعنی فکر گناهان انسانها، و مسیح برای از بین بردن این مصائب نیاز به رنج داشت. اما غذای شادی نیز وجود دارد – یعنی فکر مهربانی خدا نسبت به ما که چنین رهایی را برای ما فراهم کرده است. باز هم، اخلاص اساساً عبارت است از فداکاری درونی قلب: قربانی برای خدا روحی مصیبت زده است در نتیجه رنج، به جای لذت یا شادی، نتیجه ایثار است.

ترکیب خاصی از غم را در خود دارد. بنابراین، مردان معمولاً وقتی فرزندان خود یا دیگرانی را که گمان می‌کردند از دست داده‌اند، به دست می‌آورند، از عشق محبت گریه می‌کنند. و به این معناست که اشک از ارادت سرازیر می شود. به گفته کاسیودور، بر آن سخنان مزمورنویس: ای پروردگار دعای من و دعای من را بشنو، اشکهایم را بشنو دعا به معنای «تدبیر لب» است. حال این تفاوت بین عقلی و عقلی عملی است که دلیل گمانی صرفاً اشیاء را درک می کند، در حالی که عقل عملی نه تنها اشیاء را درک می کند.

دعا برای رفع قضا و بلا از خانواده : بلکه بالفعل موجب آن می شود. اما یک چیز از دو جهت علت دیگری است: از یک جهت، کاملاً – یعنی به عنوان القای یک ضرورت – همانطور که زمانی اتفاق می افتد که معلول به طور کامل تحت قدرت یک علت قرار گیرد. به گونه‌ای دیگر، به‌طور ناقص – یعنی صرفاً در اختیار گذاشتن آن – همانطور که زمانی اتفاق می‌افتد که یک معلول کاملاً تحت قدرت یک علت نباشد. و بنابراین، عقل نیز از دو جهت سبب برخی چیزها است: از یک جهت به منزله تحمیل یک ضرورت; و به این ترتیب دلیل بر این است.

که نه صرفاً به قوای پایین و اعضای بدن، بلکه حتی مردانی که تابع ما هستند فرمان دهیم و این امر با دستور دادن انجام می شود. از جهاتی دیگر به عنوان القا کننده و به نوعی از بین بردن اثر. و به این ترتیب، دلیل می خواهد که از سوی کسانی که تابع آن هستند، چه مساوی باشند و چه برتر، کاری انجام دهند. انجام شود – دلالت بر ترتیب خاصی دارد – مانند زمانی که یک مرد ترتیب می دهد تا کاری توسط شخص دیگری انجام شود.

و از این حیث هر دوی این اعمال تابع دلیلی است که ترتیب آن بر عهده کیست. از این رو فیلسوف می گوید «عقل بهترین چیزها را می طلبد». پس در اینجا از دعا به عنوان دلالت بر درخواست یا درخواست معینی سخن می گوییم، زیرا همان طور که اس. آگوستین می گوید: «دعا نوعی درخواست است». جان دمشقی نیز می‌گوید «دعا، درخواست شایسته از خداوند است».

از این رو روشن می شود که دعایی که در اینجا از آن سخن می گوییم یک فعل دلیل است. اما برخی فکر می کنند که دعا یک عمل قوای اشتها است. تمام هدف دعا شنیدن است، و مزمورنویس می گوید که این خواسته های ما است که شنیده می شود: خداوند خواسته های دعا را شنیده است. فقیر اما میل عمل قوای اشتها است. اما گفته می‌شود.

دعا برای رفع قضا و بلا از خانواده : که خداوند خواسته‌های فقرا را می‌شنود یا به این دلیل که میل آنها دلیل درخواست آنهاست – زیرا درخواست‌های ما به نوعی بیان بیرونی خواسته‌های ما هستند. یا این را می توان برای نشان دادن سرعتی که او آنها را می شنود – حتی در حالی که چیزها فقط در میل مرد فقیر وجود دارد – گفته شود. خداوند آنها را حتی قبل از اینکه در دعا بیان شود می شنود.

این با کلام اشعیا مطابقت دارد: و چنین خواهد شد که پیش از آن که آنها ندا دهند، خواهم شنید، همانطور که آنها هنوز صحبت می کنند، خواهم شنید. باز هم دنیس آرئوپاگیت می گوید: «اما قبل از هر چیز خوب است که با دعا شروع کنیم، زیرا بدین وسیله خود را تسلیم خدا کرده و با او متحد می شویم.» اما اتحاد با خدا از طریق عشق حاصل می شود و عشق به آن تعلق دارد.