ابطال سحر و طلسم مرشوش

ابطال سحر و طلسم مرشوش : زیرا به راستی به شما می‌گویم، هر که به این کوه بگوید: برکنار شو و به دریا افکنده شو. و در دل خود شک نخواهد کرد، بلکه ایمان خواهد آورد که آنچه می گوید محقق خواهد شد.

دعا هر چه بگوید خواهد داشت. بنابراین به شما می‌گویم، وقتی دعا می‌کنید، هر آنچه را که می‌خواهید، باور کنید که آنها را می‌گیرید و خواهید داشت. در مطالعه کتاب مقدس، خوب است که روایت های مختلف نویسندگان انجیل را از حوادث مشابه در زندگی عیسی مقایسه کنیم.

ابطال سحر و طلسم مرشوش

ابطال سحر و طلسم مرشوش : به این ترتیب دیدگاه های مختلفی به دست می آید. (یکی از نویسندگان ممکن است جزئیاتی را به ما بدهد که دیگران آن را فراموش کرده اند.) در شرح متی از داستان فوق، عیسی گفت: “و هر چه در دعا بخواهید با ایمان، خواهید گرفت”.

مرقس آن را کمی متفاوت بیان می کند: «… هر چه می خواهید، وقتی دعا می کنید، باور کنید که آنها را می گیرید و خواهید داشت» هر دو نویسنده فرمول اساسی ایمان را ارائه کردند: شخصی پرسیده است “اما اگر دریافت نکردی چه؟” بعد با ایمان نپرسیدی؟ کتاب مقدس می گوید اگر دعا کنید و ایمان بیاورید، دریافت خواهید کرد. مردم پاسخ خواهند داد: «بله، اما شاید خواست خدا نباشد». کتاب مقدس در این مورد چیزی نگفته است. ما خیلی سریع از این به عنوان بهانه ای برای بی ایمانی خود استفاده می کنیم.

عیسی گفت اگر در دعا بخواهید با ایمان، دریافت خواهید کرد! اما اگر کسی ده میلیون چاه نفت بخواهد چه؟ ممکن است کسی بپرسد خوب، اگر به ده میلیون چاه نفت ایمان داشته باشید، به آنها خواهید رسید. اما من به طور جدی شک دارم که بتوانید آن را باور کنید. از من نخواهید که در دعا برای آنها با شما موافق باشم، زیرا فکر نمی کنم بتوانم. با این حال، اگر بتوانید باور کنید که ده میلیون چاه نفت دریافت خواهید کرد.

آنها را به دست خواهید آورد. گاهی اوقات به چیزهایی که تقریباً غیرممکن به نظر می رسید ایمان آورده ام و آنها را دریافت کرده ام. عیسی این را گفت، و من به آن ایمان دارم: “هر آنچه را که می خواهید، وقتی دعا می کنید. باور کنید که آنها را دریافت می کنید، و آنها را خواهید داشت.” کلام ایمان در روایت یوحنا از آنچه عیسی درباره دعا گفت، یک بار از کلمات «ایمان» یا «ایمان» استفاده نکرده است.

اجازه دهید به یک مثال نگاه کنیم: یوحنا اگر در من بمانید، و سخنان من در شما بمانند، هر چه بخواهید بخواهید و برای شما انجام خواهد شد. در اینجا پدر من جلال می‌یابد که میوه بسیار بیاورید. پس شاگرد من خواهید بود. چرا استفاده از کلمات “ایمان” یا “ایمان” در این قسمت از کتاب مقدس در مورد دعا غیر ضروری بود؟ به این دلیل است که اگر سخنان او در شما بماند، ایمان اشکالی ندارد.

فقط زمانی که کلمه در شما نمی ماند، کمبود ایمان وجود دارد، زیرا اگر کلمه باقی بماند، چیز دیگری باقی می ماند. اگر کلام در شما می ماند، ایمان در شما می ماند: «پس ایمان از شنیدن می آید و شنیدن از کلام خدا». ممکن است شخصی با اعتقاد به کلام خدا موافقت ذهنی داشته باشد. او می‌توانست بایستد، مشت خود را تکان دهد و با شور و اشتیاق اعلام کند که به الهام کلامی کتاب مقدس اعتقاد دارد.

که آن را از جلد تا جلد – از پیدایش تا مکاشفه – باور دارد، اما هرگز کلام در او باقی نمی‌ماند. توجه داشته باشید که عیسی نگفته است، “// بله در من بمانید اگر او در آنجا توقف می کرد، ما به طور خودکار آن را به عنوان مسیحیان زاده شده دوباره می ساختیم. زیرا با تولد جدید ما در مسیح می مانیم. اما کتاب مقدس در ادامه می‌گوید: «… و کلام من در تو می‌ماند…» کلمه «کلام ایمان» نامیده می‌شود: «اما چه می‌گوید؟

کلام نزدیک توست، حتی در دهان تو. و در قلب تو، یعنی کلام ایمانی که موعظه می کنیم.» (رومیان ۱۰:۸). اگر این کلام در شما بماند، ایمان را در قلب شما جوانه خواهد زد.

ابطال سحر و طلسم مرشوش : نور کلام این دلیلی است که مزمورنویس قدیم گفت: “دخل کلام تو نور می دهد. وقتی کلام را می دانیم، در تاریکی دعا نمی کنیم. ما نور داریم مزمورنویس دوباره گفت: “کلام تو چراغی برای پای من و نوری است.

ما در تاریکی راه نمی رویم. مسیر ما وقتی که کلام را داریم روشن می شود! اگر مسیر روشنی داشته باشیم، می توانیم در آن نور راه برویم. «… اگر در نور راه برویم، همانطور که او در نور است، با یکدیگر شراکت داریم…». این چیزی در مورد ایستادن در نور نمی گوید. می گوید “راه بروید”. کلام خدا نوری است به مسیری که ما طی می کنیم. مزمورنویس همچنین دعا کرد: “… مرا بر اساس کلام خود زنده کن”. عیسی گفت: “اگر سخنان من در شما بمانند…” او نمی تواند ما را بر اساس کلام خود زنده کند.

اگر چه بخواهد – مگر اینکه کلام او در ما بماند. مگر اینکه در پرتو کلام قدم برداریم. زمانی که موعظه می کرد شنیدم که او ساله بود و هنوز در کار خداوند فعال بود. او گفت: “من همیشه هر روز صبح را با گفتن “خداوندا، بر اساس کلام خودت زنده کن” شروع می کنم. «سپس ادامه داد و گفت که زنده شدن طبق کلام خدا برای او چه معنایی دارد.

او به من گفت که در سن سالگی هنوز از سلامتی خوبی برخوردار است. در تمام آن سالها به خدا توکل کرده بود و هیچ دارویی نداشت. بوسورث سال عمر کرد و تا آخر مشغول کار خداوند بود. او می دانست که زمان مرگش فرا رسیده است. او در روح خود می دانست که خداوند به دنبال او می آید. یکی از دوستان نزدیک او به بالین او در فلوریدا پرواز کرد. وقتی او رسید، برادر بوسورث روی تخت نشسته بود.

دستش را بلند کرد و خدا را حمد کرد و گفت: برادر، این روزی است که من تمام عمرم را منتظرم، دارم می روم خانه. او هر روز دعا کرده بود: “خداوندا، مرا بر اساس کلام خود زنده کن” و خداوند او را هر روز زنده می کرد تا اینکه او را به خانه برد.

ابطال سحر و طلسم مرشوش : باسورث بدون بیماری یا بیماری درگذشت. او فقط به خانه رفت تا با خداوند باشد. کلام خدا صادق است چه آن را در عمل قرار دهیم و چه نکنیم. متن خاطره: “اگر در من بمانید و سخنان من در شما بمانید، هر چه بخواهید بخواهید و برای شما انجام خواهد شد”.