دعانویس مجرب

دعانویس مجرب : و این بدان معنا بود که انتظار بزرگ، شادی‌بخش و محبت‌آمیز، آمدن پادشاه آنها بود: «شهروندی ما در بهشت ​​است، از آنجا نیز مشتاقانه منتظر نجات‌دهنده، خداوند عیسی مسیح هستیم».

دعا عهد جدید را فراگرفته و معنای تعلق به مسیح را تعریف می کند. «مسیح که یک بار برای تحمل گناهان بسیاری قربانی شد، برای بار دوم ظاهر خواهد شد، نه برای رسیدگی به گناه، بلکه برای نجات کسانی که مشتاقانه منتظر او هستند».

دعانویس مجرب

دعانویس مجرب : مشتاقانه منتظر امید مبارک و ظهور جلال خدای بزرگ و نجات دهنده خود مسیح عیسی هستیم» خود را در محبت خدا نگه دارید و مشتاقانه منتظر رحمت خداوند ما عیسی مسیح برای زندگی جاودانی باشید.

این «انتظار مشتاقانه» کلیسای اولیه برای آمدن دامادش توضیح می‌دهد که چرا او اینگونه دعا می‌کرد. شما نمی توانید واقعاً به همان شدتی که او در آرزوی مسیح بود آرزوی چیزی داشته باشید و به خدا فریاد نزنید.

پس فریاد زد و دعا کرد: «خداوندا، پادشاهی تو بیاید!» “ماراناتا!” “بیا، خداوند عیسی!” مطمئناً، این گرسنگی برای مسیح باید در کلیسای راحت غرب مرفه بازسازی شود.

غیبت روزه نشان دهنده آرامش ما با این وضع است. هیچ کس برای بیان میزان رضایت خود روزه نمی گیرد. مردم فقط از روی نارضایتی روزه می گیرند. «خدمتگزاران داماد تا زمانی که داماد با آنهاست نمی توانند عزاداری کنند.

آیا می توانند؟ اما روزهایی خواهد آمد که داماد را از ایشان بگیرند و روزه بگیرند» (متی ۱۵:۹). غیبت روزه معیار رضایت ما از غیبت مسیح است.

روزه گرفتن برای پادشاه یک نظم و انضباط صلح طلبانه نیست، اما اشتباه بزرگی است که فکر کنیم بیداری میل به داماد موجی از عقب نشینی رهبانی را در روزه و دعای انتظار منفعل ایجاد می کند. این چیزی نیست که بیداری میل به مسیح ایجاد کند.

این یک تعهد رادیکال و جدید برای تکمیل وظیفه بشارت جهانی، صرف نظر از هزینه آن، ایجاد می کند. و روزه به یک نظم صلح طلبانه برای امیدهای خصوصی تبدیل نمی شود، بلکه به یک سلاح تبلیغی ترسناک در مبارزه با ایمان تبدیل می شود.

دلیل اینکه من این را می گویم ساده است. اگر ما واقعاً آرزوی بازگشت مسیح و آمدن ملکوت را داریم، آنگاه زندگی خود را برای تکمیل پیش نیاز آمدن او، یعنی متی ۲۴:۱۴ سپری خواهیم کرد – «این انجیل ملکوت در تمام جهان برای مدتی موعظه خواهد شد.

برای همه امتها شهادت دهید و آنگاه پایان خواهد آمد.» پایان فرا نخواهد رسید تا زمانی که هر قوم (= هر گروه مردمی) شهادتی معتبر در مورد انجیل مسیح دریافت کند. «ما باید متواضعانه بپذیریم که فقط خدا خواهد دانست که این نشانه به طور کامل محقق خواهد شد.»

این که این آرزوی کامل برای پادشاه در سال پر خواهد شد، به او بستگی دارد که گفت: «آسمان و زمین از بین خواهند رفت. اما سخنان من از بین نخواهد رفت. او قبل از انجام کار نخواهد آمد جورج لاد یکی از اساتید من در حوزه علمیه بود.

و این که چیزهای کمی او را عمیق‌تر از ناکامی کلیسا در دیدن ارتباط بین بشارت جهانی و بازگشت خداوند برانگیخت، من را شگفت‌زده کرد. تنها خدا که به ما گفته است که این انجیل ملکوت در سراسر جهان موعظه خواهد شد تا شهادتی برای همه ملل باشد، خواهد دانست که این هدف چه زمانی محقق شد.

اما من نیازی به دانستن ندارم. من فقط یک چیز می دانم: مسیح هنوز برنگشته است. بنابراین، کار هنوز انجام نشده است. وقتی این کار انجام شود، مسیح خواهد آمد.

مسئولیت ما اصرار بر تعریف شرایط وظیفه خود نیست. مسئولیت ما تکمیل آن است. تا زمانی که مسیح برنگردد، کار ما انجام نشده است. بیایید مشغول شویم و ماموریت خود را به پایان برسانیم. . . . آیا ظهور خداوند را دوست دارید؟

دعانویس مجرب : آنگاه تمام تلاش خود را برای بردن انجیل به سراسر جهان انجام خواهید داد. در پرتو تعلیم واضح کلام خدا، در پرتو تعریف صریح خداوند از وظیفه ما در مأموریت بزرگ، این که ما آن را بسیار ساده می‌گیریم، من را آزار می‌دهد. . . . پادشاهی از آن اوست.

او در آسمان سلطنت می کند و سلطنت خود را بر روی زمین در کلیسای خود و از طریق آن آشکار می کند. هنگامی که ما مأموریت خود را انجام دادیم، او باز خواهد گشت و پادشاهی خود را در جلال مستقر خواهد کرد.

به ما داده شده است که نه تنها منتظر بمانیم، بلکه همچنین برای تعجیل در آمدن روز خدا (دوم پطرس ۳:۱۲). بشارت جهانی این به سادگی ارتباط بین روزه و آمدن مسیح را عمیق تر می کند.

ما در فصل پنجم خواهیم دید که چگونه روزه داری مسیر تاریخ جهان را دقیقاً در ایجاد اولین انگیزه بزرگ مبلغان در اعمال رسولان ایجاد کرده است.

این با سخنان عیسی مطابقت دارد که شاگردانش به خاطر اشتیاق برای داماد روزه خواهند گرفت. زیرا داماد نخواهد آمد تا زمانی که انجیل به انجیل موعظه شود

بنابراین حداقل این دو راه وجود دارد که کلیسا – عروس – می‌خواهد اشتیاق خود را به داماد بیان کند: اول با دعا («پادشاهی تو بیا… ماراناتا… بیا، خداوند عیسی!») و دوم از طریق دنیا.

بشارت (“این انجیل به همه امت ها موعظه خواهد شد… سپس پایان [خداوند!] خواهد آمد”). و از آنجا که عیسی گفت: «وقتی داماد را ببرند، [ما] روزه خواهیم گرفت».

تعجب آور نیست که روزه دقیقاً با این دو چیز در عهد جدید مرتبط است: دعا و بشارت جهانی. روزه علامت تعجب در پایان “ماراناتا، بیا، خداوند عیسی!” این پذیرفتن داوطلبانه و متواضعانه چیزی است که برای پایان دادن به کمیسیون بزرگ هزینه دارد: درد.

دعانویس مجرب : با آن ما می رویم – یا به کسانی که می روند – می پیوندیم و می گوییم: “ای، مرا وسیله ای قرار بده تا بر امت ها غلبه کنم و دوباره بیایی!”