دعا میخوام عشقم برگرده

دعا میخوام عشقم برگرده : حق و باطل برای مرد خدا یکسان است. باید در نظر داشت که این یک تئوری کمال است، و کسانی که آنها را بالاتر از شریعت می‌داند، قدیسان، راهنمایان روحانی، و الهی‌دانان عمیقی هستند که از لطف خاص خداوند برخوردارند و احتمالاً نیازی به مهار، اجبار ندارند.

دعا یا مجازات شد البته در عمل در بسیاری از موارد به ضد نوامیسیسم و ​​آزادی خواهی منتهی می شود، مانند بکتاشیان و دیگر اقشار دراویش به اصطلاح «بی قانون». همین نظریه‌ها نتایج مشابهی را در اروپای قرون وسطی به بار آورد، و مورخ بی‌طرف نمی‌تواند مفاسدی را که یک عرفان صرفاً ذهنی در معرض آن است نادیده بگیرد.

دعا میخوام عشقم برگرده

دعا میخوام عشقم برگرده : جای تعجب نیست که چنین روح‌های نورانی، بی‌تفاوت نسبت به سایه‌های دین و اخلاق در دنیایی خیالی، حاضرند با جلال‌الدین فریاد بزنند: عارفان اسلام مرد خدا را حق دانا می‌سازد، مرد خدا. از کتاب آموخته نمی شود مرد خدا فراتر از کفر و ایمان است.

اما در موقعیت کنونی ما نگران خود گل رز هستیم، نه با شانکرهای آن. همه صوفیان عرفان نیستند. و همانطور که قبلاً اشاره کردم، کسانی که هنوز برای عرفان آماده نشده اند، از معلمان عرفانی خود دستورالعمل های اخلاقی متناسب با نیازهای خود دریافت می کنند. جلال الدین رومی در مجموعه غزلیات خود با عنوان «دیوان شمسی تبریز» به شور و شوقی پانتئیستی که همه چیز را در قالب ابدیت می بیند آزاد می گذارد.

دوگانگی را کنار گذاشته ام، دیده ام که دو جهان یکی هستند. یکی را می جویم، یکی را می شناسم، یکی را می بینم، یکی را صدا می زنم. من سرمست از جام عشق، دو جهان از کان من گذشت.

من کاری ندارم جز عیاشی و عیاشی. اما در مثنوی او – اثری که به قدری مشهور و مورد احترام است که به آن «قرآن فارس» گفته شده است – او را با حالتی هوشیارتر می‌یابیم که عقاید صوفی را بیان می‌کند و راه‌های خدا را برای انسان توجیه می‌کند.

در اینجا، اگرچه او خوشبین متقاعد شده ای است و با غزالی موافق است که این بهترین جهان ممکن است، اما او مشکل شر را به عنوان چیزی خارج از واقعیت رد نمی کند، بلکه سعی می کند آن شر را نشان دهد.

یا آنچه را که شیطانی به نظر می رسد. برای ما، بخشی از نظم و هماهنگی الهی است. من بخش‌هایی از استدلال او را نقل می‌کنم و خوانندگان خود را می‌گذارم تا قضاوت کنند تا چه حد موفق یا به هر حال پیشنهادی است. به یاد می‌آید که صوفیان جهان را به‌عنوان تصویری از خدا تصور می‌کنند که برآمده و منعکس شده است. نور الهی که در سلسله ای از تراوشات جاری می شود.

سرانجام بر ظلمت نیستی می افتد که هر ذره آن منعکس کننده صفاتی از الوهیت است. به عنوان مثال، صفات زیبای عشق و رحمت در قالب بهشت ​​و فرشتگان منعکس می شود، در حالی که ویژگی های وحشتناک خشم و انتقام در قالب جهنم و شیاطین منعکس می شود. انسان همه صفات، چه وحشتناک و چه زیبا را منعکس می کند.

او مظهر بهشت ​​و جهنم است. عمر خیام به این نظریه اشاره می کند که می گوید: جهنم جرقه ای است از درد بی ثمر ما، بهشت ​​نفسی از زمان شادی ما دوبیتی است که فیتزجرالد آن را در مصراع باشکوهی درآورده است: بهشت، اما رؤیای آرزوی برآورده شده، و جهنم سایه ای از روح در آتش، بر تاریکی که خودمان خیلی دیر از آن بیرون آمدیم، به زودی منقضی خواهد شد.

دعا میخوام عشقم برگرده : بنابراین، جلال‌الدین به یک معنا خدا را صاحب شر می‌داند، اما در عین حال شر را در رابطه با خدا خیر ذاتی می‌کند – زیرا بازتاب برخی از صفات الهی است که فی نفسه خیر مطلق هستند. تا آنجا که شر واقعاً شر است، از نیستی سرچشمه می گیرد.

شاعر ارزش متفاوتی برای این واژه در رابطه با خدا و نسبت آن با انسان قائل است. در مورد خدا نبودن چیزی نیست، زیرا خدا وجود واقعی است، اما در انسان اصل شر است که نیمی از طبیعت انسان را تشکیل می دهد. در یک مورد نفی محض است.

در مورد دیگر به طور مثبت و فاعلی زیان آور است. برای غمگین شدن شاعر در منطق او لازم نیست با او دعوا کنیم. مواقعی وجود دارد که احساس شدید اخلاقی ارزش تفکر دقیق را دارد. بدیهی است که آموزه وحدت الهی دلالت بر جبر دارد. در جایی که خدا هست و جز او نیست، هیچ عاملی جز او نیست.

هیچ عملی جز او نیست. “تو پرتاب نکردی، اما خدا انداخت” (قر. ۸. ۱۷). اجبار را فقط کسانی احساس می کنند که دوست ندارند. شناخت خدا یعنی دوست داشتن او. و عارف می‌تواند مانند درویشی که از او پرسیدند چگونه گذشت، پاسخ دهد: من به کسی می‌روم که به اراده‌ی با عظمت او جهان می‌چرخد، سیل‌ها برمی‌خیزد و رودخانه‌ها جاری می‌شوند.

ستارگان در مسیرشان حرکت می‌کنند. آری، مرگ و زندگی بر تکان دادن سرش آویزان باش و تا اقصی نقاط زمین پرواز کن، خادمین ماتم یا شادی او. این حقیقت است؛ اما جلال الدین به نفع کسانی که نمی توانند آن را تحمل کنند.

عدالت خدا را با این ادعا که انسان ها قدرت انتخاب نحوه عمل خود را دارند، اثبات می کند، اگرچه آزادی آنها تابع اراده الهی است. با نزدیک شدن به این سوال که چرا خداوند شر را مقرّر و خلق می کند؟ اشاره می کند که اشیا از طریق متضادهایشان شناخته می شوند و وجود شر برای تجلی خیر لازم است. نبودن و عیب هر کجا دیده شود، آیینه زیبایی هر چه هست است.

استخوان‌ساز، کجا باید مهارتش را امتحان کند، اما روی بیمار دراز کشیده با پای شکسته؟ آیا مس پایه در بوته وجود نداشت، کیمیاگر چگونه می‌توانست هنر خود را به نمایش بگذارد؟ علاوه بر این، اگر شر مخلوق باقی می ماند.

قدرت مطلق الهی به طور کامل تحقق نمی یافت. او منشأ شر است، همانطور که تو می گویی، اما شر به او آسیب نمی رساند. ساختن آن شر به معنای کمال در اوست. از من مثلی بشنو. هنرمند بهشتی اشکال زیبا و زشت را نقاشی می کند.

دعا میخوام عشقم برگرده : در یک تصویر دوست داشتنی ترین زنان در سرزمین مصر عاشقانه به جوزف جوان خیره می شود. و اینک صحنه دیگری از همین دست، آتش جهنم و ابلیس با خدمه شنیعش: هر دو شاهکار، ساخته شده برای اهداف خوب، برای نشان دادن خرد کامل او و گیج کردن شکاکانی که تسلط او را انکار می کنند.