دعا برای شفای زردی نوزاد

دعا برای شفای زردی نوزاد : اگر جوان قبلاً در تاریکی بود، اکنون با اراده‌ای به بیراهه کشیده می‌شود: و در مورد یک دختر این موضوع هنوز هم بیشتر است. آنها با خواندن رمان دچار یک دیدگاه کاملاً نادرست از زندگی شده اند و انتظاراتی افزایش یافته است که هرگز نمی توان آنها را برآورده کرد. این به طور کلی مضرترین تأثیر را بر کل زندگی آنها می گذارد. مردانی که در جوانی نه وقت داشتند و نه فرصتی برای خواندن رمان داشتند، مانند کسانی که با دستان خود کار می کنند، بر آنها برتری یافته اند. تعداد معدودی از این رمان‌ها از سرزنش معاف هستند – نه، که تأثیر آنها بر خلاف بد است.

دعا قبل از همه، به عنوان مثال، گیل بلاس و دیگر آثار (یا بهتر بگوییم اصل اسپانیایی آنها). علاوه بر این، جانشین ویکفیلد، و تا حدی رمان های والتر اسکات. دن کیشوت را می‌توان به‌عنوان ارائه‌ای طنزآمیز از خطای مورد بحث در نظر گرفت. در مورد مطالعه و کتاب. جهل تنها زمانی تحقیر کننده است که در کنار ثروت باشد. میل و فقر انسان فقیر را مهار می کند.

دعا برای شفای زردی نوزاد

دعا برای شفای زردی نوزاد : اما اینها با زودباوری جوانی پذیرفته می شوند و با ذهن تلفیق می شوند. به طوری که اکنون، به جای جهل صرفاً منفی، یک چارچوب کامل از ایده های اشتباه، که به طور مثبت اشتباه هستند، پدیدار می شود، که متعاقباً آموزش تجربه را گیج می کند و درسی را که می آموزد در نوری کاذب نشان می دهد.

شغل او جای دانش را می گیرد و افکار او را به خود مشغول می کند. همانطور که ممکن است روزانه دیده شود. همچنین باید مورد سرزنش قرار گیرند که از مال و اوقات فراغت برای چیزی که بیشترین ارزش را به آنها می دهد استفاده نکرده اند. وقتی می خوانیم، شخص دیگری به جای ما فکر می کند: ما فقط روند ذهنی او را تکرار می کنیم.

این همان است که دانش آموز در یادگیری نوشتن با قلم خود خطوطی را که معلم مداد کرده است دنبال می کند. بر این اساس، در خواندن، کار تفکر، بیشتر برای ما انجام می شود. به همین دلیل است که پس از مشغول شدن به افکار خود، وقتی به مطالعه روی می آوریم، آگاهانه احساس آرامش می کنیم. اما، در خواندن، سر ما، با این حال، در واقع فقط عرصه افکار دیگران است. و چنین می شود که شخصی که بسیار مطالعه می کند – یعنی تقریباً تمام روز – و با گذراندن فواصل در انحراف بدون فکر، خود را بازآفرینی می کند.

به تدریج توانایی تفکر خود را از دست می دهد. همانطور که مردی که همیشه سوار است بالاخره راه رفتن را فراموش می کند. اما در مورد بسیاری از اهل علم چنین است: آنها خود را احمق خوانده اند. زیرا خواندن در هر لحظه فراغت و خواندن مداوم، ذهن را فلج‌تر می‌کند تا کار دستی مداوم، که به هر حال به فرد اجازه می‌دهد تا افکار خود را دنبال کند. همانطور که یک فنر، در اثر فشار مداوم جسم خارجی، سرانجام خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد، ذهن نیز اگر دائماً افکار شخص دیگری را بر آن تحمیل کند، چنین می شود.

و همانطور که با تغذیه بیش از حد معده را خراب می‌کند و در نتیجه کل بدن را آسیب می‌رساند، همچنین می‌تواند با تغذیه بیش از حد به آن ذهن را خفه کند. زیرا هر چه کسی بیشتر بخواند آثار کمتری از آنچه خوانده است باقی می ماند. ذهن مانند لوحی است که بارها و بارها نوشته شده است. از این رو نمی توان انعکاس داد. و تنها با تأمل است که می‌توان آن‌چه را که خوانده است جذب کرد، اگر مستقیماً بدون تأمل در آن بعداً بخواند، آنچه خوانده شده ریشه نمی‌دارد، بلکه در بیشتر موارد گم می‌شود.

در واقع، در مورد غذای ذهنی مانند غذای بدنی است. باقی مانده در تبخیر، تنفس و مانند آن از بین می رود. از همه اینها می توان نتیجه گرفت که افکاری که روی کاغذ آورده می شوند چیزی بیش از رد پا در شن نیستند: انسان راهی را می بیند که مرد طی کرده است، اما برای اینکه بداند در راه چه دیده است، باید چشمانش را ببیند. با خواندن نویسندگانی که آن را دارند.

دعا برای شفای زردی نوزاد : نمی توان به هیچ کیفیت ادبی دست یافت: مثلاً متقاعدسازی، تخیل، استعداد مقایسه کردن، جسارت یا تلخی، ایجاز یا ظرافت، سهولت بیان یا شوخ طبعی، تضادهای غیرمنتظره، شیوه ای لاکونیک، ساده لوحی و مانند آن اما اگر ما قبلاً دارای این ویژگی ها هستیم – یعنی اگر دارای قدرت بالقوه باشیم – می توانیم آنها را فراخوانی کنیم و آنها را به آگاهی بیاوریم. ما می‌توانیم تشخیص دهیم که چه کاربردهایی دارند.

ما می توانیم در تمایل خود تقویت شویم، نه، ممکن است شجاعت داشته باشیم تا از آنها استفاده کنیم. ما می‌توانیم با مثال‌هایی درباره تأثیر کاربرد آنها قضاوت کنیم و بنابراین استفاده صحیح از آنها را یاد بگیریم. و تنها پس از انجام همه اینها است که ما این ویژگی ها را داریم. این تنها راهی است که خواندن می تواند نوشتن را شکل دهد، زیرا به ما می آموزد که چگونه می توانیم از مواهب طبیعی خود استفاده کنیم.

و برای انجام این کار باید مسلم دانست که این صفات در ما وجود دارد. بدون آنها ما از خواندن چیزی جز رفتارهای سرد و مرده نمی آموزیم و مقلد صرف می شویم. به همین دلیل است که چنین افرادی به هیچ چیز علاقه ای عینی ندارند و از آنچه می خوانند چیزی یاد نمی گیرند: چیزی در مورد آن به خاطر نمی آورند. هر نوع کتاب مهمی باید فوراً دو بار خوانده شود، تا حدی به این دلیل که شخص بار دوم موضوع را به طور کامل درک می‌کند و تنها زمانی شروع را واقعاً می‌فهمد که پایان آن مشخص باشد.

و تا حدودی به این دلیل که در خواندن بار دوم، خلق و خوی انسان متفاوت است، به طوری که برداشت دیگری می شود. ممکن است شخص موضوع را از دید دیگری ببیند. آثار ذات یک ذهن هستند، و بنابراین همیشه ارزش بیشتری نسبت به گفتگو دارند، حتی اگر مکالمه بزرگترین ذهن باشد. در هر امر ضروری، کارهای انسان از گفتگوی او پیشی می گیرد و آن را بسیار پشت سر می گذارد.

دعا برای شفای زردی نوزاد : حتی نوشته‌های یک انسان معمولی ممکن است آموزنده، ارزش خواندن و سرگرم‌کننده باشد، به این دلیل ساده که ذات ذهن آن مرد است.