دعانویس کوهی‌خیل

دعانویس کوهی‌خیل مخالفان او بارها اظهار داشته‌اند که ژنرال هنگام مرگش در سال ۱۸۴۵، اگر نگوییم ورشکسته، بدهی زیادی داشت. این یک اشتباه بزرگ انواع دعا است، همانطور که من تلاش کرده‌ام از حقایق ارائه شده در اینجا، که از دانش خودم از روابط تجاری نزدیکم با پسرخوانده و وارث، اندرو جکسون جونیور، به دست آمده است، نشان دهم. اندرو جکسون پسر، در نگاه به گذشته، تصویری نسبتاً رقت‌انگیز ارائه می‌دهد.

دعا او به عنوان پسرخوانده رئیس جمهور، هر فرصتی را در پیش رو داشت؛ اما ظاهراً جوانه موفقیت در او نبود. ژنرال جکسون در تمام دوران کودکی و جوانی او، محبت و توجه زیادی به او نشان داد و یک پسر واقعی نمی‌توانست با محبت بیشتری تربیت شود. ژنرال در سال ۱۸۱۳ به ریچل نوشت: «شکی ندارم که او در سال‌های پایانی عمرمان از هر دوی ما مراقبت خواهد موثرترین طلسم و دعا کرد.» و در سال ۱۸۳۲ به یک دوست قدیمی نوشت که «اندرو اکنون ازدواج کرده است و من قصد دارم مراقبت از مزرعه را به او بسپارم.

دعانویس کوهی‌خیل

دیگر هرگز خودم را با ثروت این دنیا اذیت نخواهم کرد.» اما، ۳۹به هر نحوی، به نظر می‌رسید که همیشه چیزی در مورد چیزهایی که اندرو به آنها توجه می‌کرد، اشتباه پیش می‌رفت. همه روایت‌ها در توصیف او به عنوان فردی فوق‌العاده مهربان و با شخصیتی جذاب، متفق‌القول هستند؛ او تحصیل‌کرده و فارغ‌التحصیل دانشگاه قدیمی نشویل بهترین استاد دعانویس در شهر های ایران بود؛ از نظر اجتماعی جذاب بود؛ خانواده‌اش او را دوست داشتند و به او احترام می‌گذاشتند – اما به نظر می‌رسید که قادر به توسعه پرخاشگری خشن و قاطعیت همنام مشهورش نبود و به تدریج املاکی که ژنرال جکسون به او ارث داده بود.

از بین انگشتانش رفت. وبا در یک سال ۲۶ نفر از بردگان او را از بین برد؛ سال دیگر یک شکست فاجعه‌بار در برداشت محصول رخ داد؛ مهربانی نسنجیده او را به سمت تأیید یادداشت‌های دوستانش سوق داد – با نتیجه‌ای معمول؛ و یک سرمایه‌گذاری تجاری نابخردانه ۱۵۰۰۰ دلاری را که در آن سرمایه‌گذاری کرده بود، برایش به ارمغان آورد. در سال ۱۸۴۵، ارثی به ارزش ۱۵۰ هزار دلار، ارث بسیار بزرگی بود.

دارایی‌های وارث چنان کاهش یافت که مجبور انجام جادو و دعا شد برای تأمین بدهی ۱۵ هزار دلاری، موزه ارمیتاژ را به رهن بگذارد و در سال ۱۸۵۶، در حالی که تمام زمین به جز ۵۰۰ هکتار را فروخته بود، مجبور شد ملک را به بدترین شکل ممکن به بازار عرضه کند. طبیعتاً اولین خریدار احتمالی که این ملک تاریخی به او پیشنهاد شد، ایالت تنسی بود. در واقع، به نظر می‌رسد ژنرال جکسون چنین احتمالی را پیش‌بینی کرده بود و قبل از مرگش به پسرش گفته بود که اگر زمانی لازم شد که موزه ارمیتاژ را بفروشد، ابتدا باید آن را به ایالت زادگاهش پیشنهاد دهد.

این پیشنهاد ارائه شد و مجمع عمومی ایالت، قانون زیر را برای خرید آن تصویب کرد: نظر به اینکه، در یک حکومت جمهوری، تشویق عادات سخت‌کوشی و القای احساسات احترام‌آمیز نسبت به قهرمانان درگذشته‌ای که در مواقع خطر خدمات مهمی به کشور خود ارائه داده‌اند، سیاست خوبی است؛ و از آنجا که تنسی هیچ برتری در احساسات میهن‌پرستی و فداکاری برای اتحادیه که اندرو جکسونِ سوگوار در راه آن چنان افتخاری کسب کرد، نمی‌شناسد؛ بنابراین آیا توسط مجمع عمومی ایالت تنسی تصویب شده است که به فرماندار ایالت اختیار داده می‌شود و بدینوسیله وظیفه دارد.

از محل سکونت مرحوم … را برای ایالت تنسی خریداری کند؟ ۴۰اندرو جکسون، متوفی، شامل عمارت، مقبره و سایر بهسازی‌ها، معروف به «ارمیتاژ». همچنین تصویب می‌شود که هرگاه خرید مذکور انجام شود و مالکیت ملک مذکور به ایالت واگذار گردد، فرماندار بدینوسیله مجاز است اوراق قرضه ایالتی را صادر و آنها را به مبلغی حداکثر تا ۴۸۰۰۰ دلار تأیید کند، که درآمد حاصل از آن توسط وی برای اجرای مفاد این قانون اختصاص داده می‌شود: مشروط بر اینکه فرماندار و وزیر ایالت پس از بررسی مطمئن شوند که قیمت مذکور گزاف نیست.

کوهی‌خیل

همچنین تصویب شود که فرماندار ایالت مجاز و موظف است ملک مذکور را به شرط صریح استفاده از آن به عنوان مکانی برای شعبه‌ای از آکادمی نظامی در وست پوینت، به دولت عمومی ایالات متحده واگذار کند؛ و در صورتی که دولت عمومی ظرف دو سال از انقضای این جلسه مجمع عمومی، مناقصه‌ای را که به این ترتیب انجام شده است، نپذیرد، فرماندار مجاز و موظف خواهد بود که پنجاه هکتار، شامل مقبره، عمارت و چشمه و خانه‌های آبدار را واگذار کند و مابقی را به صورت کلی یا جزئی، در زمان مقرر یا به صورت نقدی، به هر میزان که برای او مناسب‌تر باشد.

به فروش عمومی برساند و گزارش خود را به مجلس قانونگذاری ۱۸۵۹-۱۸۶۰ ارائه دهد. اندرو جانسون در آن زمان فرماندار ایالت بود و حامی طرح واگذاری عمارت و محوطه هرمیتاژ به دولت فدرال به عنوان مکانی برای شعبه‌ای از آکادمی نظامی بود. او در زمان مقرر، طبق دستورالعمل، مناقصه را انجام داد و در سال ۱۸۵۷، کمیته امور نظامی سنای ایالات متحده، از طریق سناتور جیمز سی. جونز از تنسی، این پیشنهاد را پذیرفت. اما ابرهای جنگ در حال جمع شدن بودند. در شمال، احساسات فزاینده‌ای علیه یک مدرسه نظامی فدرال در جنوب وجود داشت. بنابراین، تنسی مالکیت این ملک تاریخی را برای خود حفظ کرد. قیمتی که ایالت در واقع موافقت کرد به اندرو جکسون پسر برای این ملک بپردازد.

اما آقای جکسون قرار بود دو سال پس از زمان فروش، همچنان در آن سکونت داشته باشد و بنابراین ایالت ۲۰۰۰ دلار به جای اجاره بها پرداخت موثرترین طلسم و دعا کرد. تنسی ممکن انواع دعا است مایل نبوده باشد هیچ برتری در میهن‌پرستی و فداکاری نسبت به ژنرال جکسون، آنطور که به شیوایی در قانون اعطای اختیار بیان شده است، به رسمیت بشناسد، اما او از چانه‌زنی سخت با … ابایی نداشت. ۴۱پسرخوانده‌اش. آقای جکسون، طبق شرایط قرارداد، تا سال ۱۸۵۸ در هرمیتاژ ماند و سپس به می‌سی‌سی‌پی منتقل انجام جادو و دعا شد.

ارمیتاژ بدون سکنه بود و مانند خانه‌های بدون مستاجر، رنج می‌برد. هیچ چیز دیگری در مورد استفاده از آن به عنوان یک مدرسه نظامی گفته نشد و هیچ گونه تحریکی در مورد طرح فروش آن «به صورت کلی یا قطعات» وجود نداشت. خوشبختانه برای نسل‌های بعدی شهروندان آمریکایی، این ملک دست نخورده باقی ماند؛ اما خانه قدیمی تا سال ۱۸۶۰ خالی و در حال تخریب بود تا اینکه ایشام جی. هریس، فرماندار جدید تنسی، به می‌سی‌سی‌پی فرستاد تا از آقای جکسون بخواهد که برگردد و متولی آن شود.

دعانویس کوهی‌خیل آقای جکسون در خانه جدیدش به خصوص مرفه نبود و خوشحال بهترین استاد دعانویس در شهر های ایران بود که به عنوان «مستاجر دلخواه» به ارمیتاژ بازگردد و دوباره در آن مستقر شود. خانواده او در این زمان شامل خودش و همسرش، دخترش ریچل، دو پسرش، اندرو و ساموئل، خواهر بیوه همسرش، خانم آدامز و سه پسرش بود.