متن ابطال طلسم

متن ابطال طلسم : اگر بدانیم که خداوند صدای ما را می شنود، می دانیم که چیزی را داریم که برایش دعا کرده ایم. (این لزوماً نشان‌دهنده تحقق فوری نیست.) برای درک کامل آنچه می‌توانیم با دعا برای دولت خود انجام دهیم.

دعا تعالیم یوحنا را با آموزش پولس ترکیب کنیم. نتیجه این است اگر برای چیزی دعا کنیم با علم به این که مطابق خواست خداست، اطمینان داریم که آن چیز به ما عطا شده است.

متن ابطال طلسم

متن ابطال طلسم : حکومت خوب به خواست خداست. اگر این را بدانیم و برای حکومت خوب دعا کنیم، این اطمینان را داریم که حکومت خوب نصیب ما شده است. پس چرا اکثریت مسیحیان هیچ اطمینانی از حکومت خوب ندارند؟

فقط دو دلیل می‌تواند داشته باشد یا اصلاً برای حکومت خوب دعا نمی‌کنند، یا برای حکومت خوب دعا می‌کنند، اما بدون اینکه بدانند خواست خداست. این نتایج حاصل از کتاب مقدس توسط مشاهدات شخصی من تأیید شده است. اکثریت بزرگ مسیحیان هرگز به طور جدی برای حکومت خوب دعا نمی کنند. از تعداد معدودی که برای حکومت خوب دعا می کنند، کمتر کسی با این اعتقاد کتاب مقدس که واقعاً خواست خداست این کار را انجام می دهد.

هر کدام از این توضیحات ممکن است در هر موقعیتی به کار رود، نتیجه یکسان است: خدا با دعاهای خود مسیحیان را ممکن ساخته است که حکومت خوب را تضمین کنند. مسیحیانی که از اعمال این اقتدار خدادادی کوتاهی می‌کنند، به شدت بزهکاری می‌کنند – هم نسبت به خدا و هم نسبت به کشورهایشان. من که در بریتانیا بزرگ شده ام.

اغلب از نحوه صحبت آمریکایی ها در مورد افسران دولت خود شوکه می شوم. من هیچ کشور اروپایی را نمی شناسم که مردم به خود اجازه دهند در مورد حاکمان خود با بی احترامی و بدبینی که مرتباً در آمریکا شنیده می شود صحبت کنند. طعنه آمیز این است که در یک دموکراسی انتخابی، کسانی که مدام از حاکمان خود انتقاد می کنند، در واقع از خود انتقاد می کنند، زیرا تغییر آن حاکمان و جایگزینی آنها با دیگران در اختیار آنهاست که در فرآیندهای انتخاباتی انتخاب شوند.

این امر با قدرت مضاعف در مورد مسیحیان در چنین دموکراسی صدق می کند که علاوه بر ماشین آلات سیاسی معمولی، قدرت خدادادی دعا را نیز در اختیار خود دارند تا تغییراتی را که به اعتقاد آنها مطلوب است، چه در پرسنل و چه در کارکنان، ایجاد کنند. سیاست دولت حقیقت این است که مسیحیان از سوی خداوند مسئول انتقاد از دولت خود نیستند، بلکه مسئول هستند که برای آن دعا کنند. تا زمانی که مسیحیان از دعا کردن کوتاهی می کنند، حق انتقاد ندارند.

در واقع، بیشتر رهبران و مدیران سیاسی در انجام وظایف سکولار خود بیشتر از مسیحیان در انجام وظایف معنوی خود وفادار هستند. علاوه بر این، اگر مسیحیان به طور جدی شروع به شفاعت کنند، به زودی کمتر مورد انتقاد قرار خواهند گرفت. من متقاعد شده ام که ریشه مشکل اکثر مسیحیان فقدان اراده نیست، بلکه عدم آگاهی است. بگذارید ابتدا این واقعیت به وضوح ثابت شود: حکومت خوب خواست خداست.

این هم ایمان و هم انگیزه ای را که مسیحیان برای دعای مؤثر برای دولتشان نیاز دارند، فراهم می کند. فصل چهارم حاکمان مأموران خدا هستند در سیاست، مانند بسیاری از زمینه‌های دیگر فعالیت، مردان پیوسته برای ارتقاء تلاش می‌کنند.

متن ابطال طلسم : با این حال تعداد کمی به طور جدی این سوال را می پرسند: ارتقا از کجا می آید؟ چه قدرتی است که مردان را به مقام های اقتدار ارتقا می دهد یا از این مناصب عزل می کند؟

ترفیع از جانب خدا می آید در مزمور کتاب مقدس به طور مستقیم به این سؤال می پردازد: به احمق ها گفتم احمقانه رفتار نکنید و به شریران گفتم شاخ را بلند نکنید: شاخ خود را بلند نکنید: با یک نفر صحبت نکنید. گرفتگی گردن. زیرا ترقی نه از شرق می آید، نه از غرب و نه از جنوب. اما خدا قاضی است: یکی را زمین می گذارد و دیگری را برپا می کند. مزمورنویس با هشدار دادن به مردان در مورد اعتماد به نفس و تکبر شروع می‌کند.

نشان دهنده تمایل به بزرگنمایی شخصی است. “سخن گفتن… با گردن سفت” نشان دهنده ابراز وجود و خودستایی است. اینها راههای ارتقا نیست. در واقع، ارتقاء از سطح زمینی حاصل نمی شود. ما ممکن است سه جهت شرق، غرب و جنوب را به عنوان نمایانگر منابع مختلفی تفسیر کنیم که مردان مستعد جست و جوی تعالی سیاسی هستند، مانند ثروت، تحصیلات، موقعیت اجتماعی، ارتباطات با نفوذ و قدرت نظامی.

برای مردان که به دنبال تعالی خود از منابعی مانند این هستند، “معامله… احمقانه” است. ترفیع از جانب خداست. او کسی است که هم مردان را بالا می برد و هم آنها را پایین می آورد. سوابق مردانی که تاکنون به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده منصب داشته اند، تأیید قابل توجهی است که منبع قدرت سیاسی خارج از مردانی است که خود آن را اعمال می کنند.

این را بخشی از نوشته‌های پرزیدنت جان اف. کندی به خوبی نشان می‌دهد: این بینش در مورد ماهیت حکومت، درس تاریخ ما را تأیید می‌کند که هیچ برنامه‌ای برای آموزش حرفه‌ای برای ریاست جمهوری وجود ندارد. هیچ حوزه خاصی از دانش که به طور خاص مرتبط باشد. همچنین ویژگی های رهبری عالی از هیچ بخش خاصی از کشور یا بخشی از جامعه استخراج نمی شود.

نه تن از رؤسای جمهور ما، از جمله برخی از درخشان ترین آنها در مقام، در کالج شرکت نکردند. در حالی که توماس جفرسون یکی از دانشمندان بزرگ عصر و وودرو ویلسون رئیس دانشگاه پرینستون بود ما روسای جمهوری داشته ایم که وکیل و سرباز و معلم بوده اند. یکی مهندس و دیگری روزنامه نگار. آنها از ثروتمندترین و برجسته ترین خانواده های ملت گرفته شده اند و از ابتدایی فقیر و ناشناس آمده اند.

برخی، که ظاهراً دارای توانایی‌های عالی و ویژگی‌های خوب بودند، نتوانستند با خواسته‌های دفتر کنار بیایند، در حالی که برخی دیگر به عظمتی بسیار فراتر از هر انتظاری رسیدند.

متن ابطال طلسم : اگر به سوابق پادشاهان اسرائیل برگردیم، هیچ کس را نمی یابیم که به اندازه داوود به عظمتی شگفت انگیز دست یافته باشد. او با شروع زندگی به عنوان یک پسر چوپان فقیر، روزهای خود را با پیروزی و افتخار به عنوان فرمانروای یک امپراتوری قدرتمند به پایان رساند. برخلاف بسیاری از مردانی که به عظمت سیاسی دست یافته اند، دیوید منبع موفقیت خود را تشخیص داد.