طلسم ابطال جمیع الاسحار

طلسم ابطال جمیع الاسحار : اگر به آغاز پیشگویی جوئل برگردیم، با صحنه ای از ویرانی کامل و آرام نشده مواجه می شویم. هر بخشی از ارث قوم خدا تحت تأثیر قرار می گیرد. همه سوخته اند.

دعا چیز مثمر ثمر نیست نه پرتو امیدی وجود دارد، نه راه حل انسانی. خدا به قومش می گوید که چه کار کنند؟ چاره ای که خدا مقرر کرده بود روزه ی متحد بود: «روزه داری تقدیس کنید، مجلسی تشریف بیاورید، بزرگان و جمیع ساکنان زمین را در خانه یهوه خدای خود جمع کنید و نزد خداوند فریاد بزنید».

طلسم ابطال جمیع الاسحار

طلسم ابطال جمیع الاسحار : «تقدیس کردن» در اینجا به معنای «جدا کردن» است. دعوت خداوند به روزه باید برتری مطلق داشته باشد. هر فعالیت دیگری، مذهبی یا سکولار، باید در رتبه دوم قرار گیرد.

تاکید خاصی بر بزرگان است. رهبران خلق خدا در این زمینه مسئولیت ویژه ای دارند. با این حال، تمام ساکنان زمین را شامل می شود. هیچ استثنایی نباید وجود داشته باشد. خلق خدا ملزم به اتحاد برای رویارویی با نیازهای خود هستند. آنها دعوت شده‌اند تا در روزه‌داری دور هم جمع شوند، همانطور که در روزهای یهوشافاط، عزرا و استر انجام دادند.

این ندا تکرار می‌شود: «بنابراین، خداوند می‌گوید: «بنابراین، اکنون نیز با تمام دل و با روزه و گریه و ماتم به سوی من روی آورید.» در چنین ساعات بحرانی، دعا به تنهایی کفایت نمی کند. نماز باید همراه با روزه و گریه و عزا باشد. (دوباره متوجه پیوندهای بسیار نزدیک بین روزه و عزاداری می شویم.) در آیه پانزدهم از یوئل، دعوت به روزه برای بار سوم آمده است: «در صهیون در شیپور بنواز، روزه را تقدیس کن، مجلسی را دعوت کن». صهیون اجتماع قوم خداست.

دمیدن در شیپور عمومی ترین شکلی است که ممکن است. روزه ای که به این صورت اعلام می شود، امری محرمانه و پنهانی نیست. کتاب مقدس به وضوح بیان می کند که زمان هایی وجود دارد که روزه باید به طور عمومی برای همه قوم خدا اعلام شود. متن ادامه دارد: مردم را جمع کنید، جماعت را تقدیس کنید، بزرگان را جمع کنید، بچه ها را جمع کنید و سینه ها را بمکید… بگذارید کاهنان، وزیران آقا، بین ایوان و محراب بگریند.

بار دیگر، اگرچه همه مردم در این امر دخالت دارند، تأکید ویژه‌ای بر رهبری وجود دارد: این کتاب، دیدیم که مسئولیت رهبران برای الگو گرفتن در روزه به کلیسای عهد جدید منتقل می شود. خداوند سه بار در این آیات یوئیل قوم خود را به روزه دعوت کرد. سپس این وعده دنبال می شود: “بعد از آن… روح خود را بر همه جسم خواهم ریخت بعد از چی؟ بعد از اینکه قوم خدا دعوت او را به روزه و نماز اطاعت کردند.

امروزه روح خدا به اندازه ای در حال ریخته شدن است. شواهد زیادی وجود دارد که زمان «باران آخر» خدا فرا رسیده است. اما هنوز، ما تنها بخش کوچکی از ریزش کل را می بینیم که کتاب مقدس به وضوح پیش بینی می کند.

طلسم ابطال جمیع الاسحار : خداوند منتظر است تا ما خواسته هایش را برآورده کنیم. نیاز به نماز و روزه یکپارچه است تا پری نهایی باران آخر را رسوب دهد. از این نظر، موقعیت امروز ما با موقعیت دانیال در آغاز سلطنت داریوش بسیار موازی است.

دست خدا را در شرایط سیاسی متحرک دید. او از کتاب مقدس دید که زمان خدا برای بازسازی قومش فرا رسیده است. دانیال با تحریک این شاهد مضاعف خود را به دعا و روزه سپرد. تنها از این طریق می‌توان وعده‌های خدا را محقق ساخت. هدف اصلی خدا در روزگار دانیال بازسازی بود. خدا در حال حرکت بود تا قوم خود را به ارثی که در اثر نافرمانی از دست داده بودند بازگرداند.

امروز هم همینطور است. ریزش روح القدس وسیله تعیین شده خدا برای بازیابی است. خدا این را در یوئل “سالهایی را که ملخ خورده است به شما باز می گردم.” سه قرن و نیم پیش، کلیسا اصلاحات را تجربه کرد. امروز دیگر خدا به فکر اصلاح نیست. هدف او ترمیم است. خدا در حال حرکت است تا هر ناحیه از میراث قوم خود را به وضعیت اولیه خود بازگرداند. «باران سابق» کلیسایی را به وجود آورد که معیارهای الهی پاکی، قدرت و نظم را برآورده می کرد.

“باران اخیر” کلیسا را ​​به همان استانداردها بازگرداند. آن وقت – و تنها در آن صورت – کلیسا قادر خواهد بود سرنوشت خود را در جهان به انجام برساند. این پایانی است که خدا اکنون به سوی آن کار می کند. فصل بزرگ روزه اشعیا مناسب است که مطالعه خود را در مورد روزه در عهد عتیق با مراجعه به اشعیا باب ۵۸ پایان دهیم. این فصل بزرگ روزه عهد عتیق است. اشعیا دو روش مختلف برای روزه داری را توصیف کرد.

اشعیا در آیات روزه ای را توصیف کرد که مورد قبول خداوند نیست. سپس در آیات نوع روزه ای را که مورد رضایت خداوند است بیان کرد. تقصیر روزه اول عمدتاً در انگیزه ها و رفتار کسانی است که آن را انجام می دهند. در روز روزه ات لذت می بری، و تمام زحمات خود را انجام می دهی. اینک شما برای نزاع و مجادله روزه می گیرید و به مشت شرارت می زنید…

آیا این چنین روزه ای است که من انتخاب کرده ام؟ یک روز برای یک مرد … سرش را به عنوان یک بوته خم کند برای افرادی که در اینجا شرح داده شد.

طلسم ابطال جمیع الاسحار : روزه صرفاً بخشی پذیرفته شده از مراسم مذهبی بود. این نوع روزه ای بود که فریسیان در روزگار عیسی انجام می دادند. توبه واقعی یا تواضع وجود نداشت.