طلسم حرف شنوی دیگران

طلسم حرف شنوی دیگران : سحر و جادو، مفهومی است که برای توصیف حالتی از عقلانیت یا طرز تفکری استفاده می‌شود که به نیروهای نامرئی برای تأثیرگذاری بر رویدادها، ایجاد تغییر در شرایط مادی یا ارائه توهم تغییر نگاه می‌کند. در سنت غربی، این طرز تفکر از شیوه های مذهبی یا علمی متمایز است. با این حال، چنین تمایزاتی و حتی تعریف جادو موضوع بحث گسترده ای است.

طلسم که به عنوان جادو طبقه بندی می شوند شامل فال، طالع بینی، طلسم، کیمیاگری، سحر و جادو، میانجی گری روح، و نکرومانسی هستند. اصطلاح سحر و جادو همچنین در فرهنگ عامیانه غربی به صورت محاوره ای برای اشاره به اعمال تخیل و تیز دست برای سرگرمی استفاده می شود. هدف از جادو کسب دانش، قدرت، عشق یا ثروت است.

طلسم حرف شنوی دیگران : برای شفا یا دفع بیماری یا خطر؛ تضمین بهره وری یا موفقیت در یک تلاش؛ آسیب رساندن به دشمن؛ افشای اطلاعات؛ القای تحول معنوی؛ برای فریب؛ یا سرگرم کردن اثربخشی جادو اغلب با شرایط و عملکرد شعبده باز تعیین می شود، که تصور می شود به نیروهای غیبی دسترسی دارد و دانش ویژه ای از کلمات و اعمال مناسب برای دستکاری آن نیروها دارد.

طلسم حرف شنوی دیگران

پدیده های مرتبط یا اشتباه گرفته شده با سحر و جادو شامل اشکال عرفان، پزشکی، بت پرستی، بدعت، جادوگری، شمنیسم، وودو و خرافات است. جادو گاهی اوقات به جادوی “بالا” نخبگان روشنفکر، هم مرز با علم، و جادوی “کم” اعمال رایج عامیانه تقسیم می شود.

همچنین بین جادوی «سیاه» که برای اهداف پلید استفاده می شود و جادوی «سفید» که ظاهراً برای اهداف سودمند استفاده می شود، تمایز قائل شد.

اگرچه این مرزها اغلب نامشخص هستند، اما اعمال جادویی به دلیل نیروی ماوراء طبیعی که اعتقاد بر این است که از طریق تمرین‌کننده، که در برخی جوامع به حاشیه رانده شده یا در برخی جوامع یک شخصیت مرکزی و در برخی دیگر شخصیت مرکزی است، هدایت می‌شود، دارای حس «دیگری» هستند.

عناصر طلسم و سحر و جادو

اجرای جادو شامل کلمات (مانند طلسم، طلسم، یا طلسم) و اعداد نمادینی است که تصور می شود دارای قدرت ذاتی هستند، اشیاء مادی طبیعی یا ساخته دست بشر، و اعمال تشریفاتی که توسط شعبده باز یا سایر شرکت کنندگان انجام می شود. اعتقاد بر این است که یک طلسم یا طلسم قدرت را از آژانس های معنوی برای انجام جادو می گیرد.

آگاهی از طلسم ها یا اعداد نمادین اغلب مخفی است (غیبی) و دارنده چنین دانشی می تواند بسیار مورد احترام باشد یا از آنها ترسیده شود. در برخی موارد، طلسم مهم‌ترین مؤلفه مراسم یا مراسم جادویی است. برای مثال، ساکنان جزایر تروبریاند ملانزیا، استفاده از کلمات مناسب به روش صحیح را برای اثربخشی مراسم انجام شده ضروری می‌دانستند.

در میان مائوری‌های نیوزلند، قدرت کلمات آنقدر مهم است که تصور می‌شود اشتباهات در تلاوت‌های عمومی باعث بروز بلاهایی برای افراد یا جامعه می‌شود. علاوه بر این، مانند طلسم‌های اروپایی قرون وسطایی که از زبان‌های باستانی و بخش‌هایی از نیایش لاتین استفاده می‌کردند، طلسم‌ها اغلب از واژگانی باطنی استفاده می‌کنند که به مناسک احترام می‌افزاید.

اعتقاد به قدرت دگرگونی کلمات نیز در بسیاری از ادیان رایج است. برای مثال، شمن‌ها، واسطه‌های روحی و عارفان، صداها یا هجاهای خاصی را تکرار می‌کنند تا به یک حالت وجدآمیز در تماس با نیروهای معنوی یا یک حالت آگاهی روشن دست یابند. حتی جادوی مدرن برای سرگرمی، با استفاده از اصطلاح ابراکادابرا، باقیمانده‌ای از طلسم را حفظ می‌کند.

بسیاری از ادبیات مردم‌شناسی به اشیایی که در جادو استفاده می‌شود به عنوان «دارو» اشاره می‌کنند، از این رو از اصطلاح انسان پزشکی برای جادوگر استفاده می‌شود.

این داروها شامل گیاهان، اجزای حیوانی، سنگ‌های قیمتی، اشیاء مقدس یا وسایلی هستند که در اجرا استفاده می‌شوند و تصور می‌شود که به خودی خود قوی هستند یا توسط افسون‌ها یا تشریفات قدرت می‌یابند.

در برخی موارد، داروهایی که برای بهبودی در نظر گرفته شده اند، از نظر فیزیولوژیکی مؤثر هستند. به عنوان مثال، خشخاش به طور گسترده به عنوان یک بیهوش کننده استفاده می شود، پوست درخت بید توسط برخی چینی ها به عنوان مسکن استفاده می شود، و سیر و پیاز به عنوان آنتی بیوتیک در اروپای قرون وسطی استفاده می شد.

داروهای دیگری مانند عصاره وزغ و بوفادینولیدها که به منظور ایجاد آسیب هستند، در واقع سموم شناخته شده هستند. مواد دیگر با نتیجه مورد نظر رابطه نمادین دارند، مانند پیشگویی از اعضای حیوانات. به عنوان مثال، در کتف (فال گیری از استخوان شانه گوسفند)، استخوان گوسفند نیروهای ماکرو کیهانی جهان را منعکس می کند.

در سحر و جادو، شعبده باز ممکن است چیزی متعلق به قربانی مورد نظر (به عنوان مثال، کندن مو، ناخن، یا یک تکه لباس) را به عنوان بخشی از مراسم به کار گیرد. این مراسم ممکن است نمادین باشد، مانند ترسیم دایره‌های محافظ برای فراخوانی ارواح، پاشیدن آب بر روی زمین برای ایجاد باران، یا تخریب یک تصویر مومی برای آسیب رساندن به قربانی.

گیاهان یا اشیاء دیگر نیز می‌توانند نشانه‌ای از نتایج دلخواه باشند: در آیین‌هایی برای اطمینان از سرعت قایق رانی، تروبریان از برگ‌های سبزی سبک استفاده می‌کند تا نشان‌دهنده سهولت سر خوردن کشتی بر روی آب باشد.

زندگان سودان جنوبی سنگی را در چنگال درخت قرار می دهند تا غروب خورشید را به تعویق بیندازند. و بسیاری از مردمان بالکان زمانی طلا را برای درمان یرقان می بلعیدند.

آداب و احوال مجری در طلسم

از آنجا که سحر و جادو مبتنی بر عملکرد است، آیین و دانش و توانایی شعبده باز نقش بسزایی در کارایی آن دارد. اجرای سحر و جادو همچنین یک مخاطب را فرض می کند، چه نیروهای معنوی مورد خطاب، چه بیمار-مشتری یا جامعه. هم شعبده باز و هم خود آیین به رعایت تابوها و تطهیر شرکت کنندگان توجه دارند.

جادوگران، مانند کشیشانی که بر مراسم مذهبی ریاست می‌کنند، محدودیت‌هایی را در رژیم غذایی یا فعالیت جنسی رعایت می‌کنند تا مراسم را از فعالیت‌های معمولی و کثیف جدا کنند و آن را با قداست قرار دهند. موفقیت شعبده بازان مدرن با مخاطبان سرگرم کننده در درجه اول به مهارت های عملکرد آنها در دستکاری اشیاء مادی برای ایجاد یک توهم بستگی دارد.

مهمترین نقش‌های جادویی، کارکردهای «ابزاری» و «بیانگر» آن است. بر اساس تلاش برای تأثیرگذاری بر طبیعت یا رفتار انسان، عملکرد ابزاری جادو با اثربخشی آن در دستیابی به نتیجه مطلوب سنجیده می‌شود.

انسان شناسان سه نوع اصلی جادوی ابزاری را شناسایی می کنند: مولد، محافظ و مخرب. جادوی مولد برای به دست آوردن نتیجه ای موفقیت آمیز از کار یا طبیعت انسان، مانند شکار فراوان یا برداشت محصول یا آب و هوای خوب استفاده می شود.

هدف جادوی محافظ دفاع از یک فرد یا جامعه در برابر هوس‌های طبیعت و شر دیگران است. استفاده از تعویذ برای دفع بیماری های مسری یا خواندن طلسم قبل از سفر نمونه هایی از این عملکرد محافظتی است.

در نهایت، جادوی مخرب یا جادوگری برای آسیب رساندن به دیگران، اغلب با انگیزه حسادت است و از نظر اجتماعی مخل است. در نتیجه، استفاده از سحر و جادو در برابر سحر و جادو ممکن است برخی از تنش های اجتماعی را در یک جامعه کاهش دهد.

کارکرد بیانی سحر و جادو ناشی از معانی نمادین و اجتماعی متصل به اعمال آن است، اگرچه ممکن است اجراکنندگان آن لزوماً از این عملکرد آگاه نباشند. سحر و جادو می تواند حس هویت گروهی را از طریق تشریفات مشترکی که به اعضا قدرت یا قدرت می بخشد، ایجاد کند. در عین حال می تواند شعبده باز را به عنوان یک فرد خاص در درون یا در حاشیه جامعه منزوی کند.

طلسم حرف شنوی دیگران : سحر و جادو همچنین می تواند به عنوان یک خروجی خلاقانه یا شکلی از سرگرمی باشد. بنابراین، از کل نظام فکری، اعتقادی و عملی در یک جامعه معین جدایی ناپذیر است.

واژه سحر و جادو به دلیل پارامترهای گسترده، نقش مهم در بسیاری از جوامع و تعامل با پدیده های مرتبط، نمی تواند به تنهایی تعریف شود. سحر و جادو یک برچسب عمومی است که توسط افراد خارجی (از لحاظ نظری، ناظران عینی) برای توصیف اعمال خاص در جوامعی که ممکن است این کلمه یا معادل مفهومی آن حتی وجود نداشته باشد، استفاده می شود.

در نتیجه، پدیده‌های گوناگون با این فرض که به یک شکل عمل می‌کنند، در کنار هم قرار می‌گیرند. این ساختار تصنعی جادو نیز فقط در رابطه با آنچه نیست وجود دارد – در درجه اول دین و علم به عنوان شیوه های جایگزین عقلانیت.

چنین تعاریفی از سحر و جادو به فرهنگ هایی با جهت گیری قوی علمی امتیاز می دهد و به کسانی که به جای دین به جادو عمل می کنند، انگ می زند. در نتیجه، تعریف جادو و شناسایی شعبده بازان مستلزم درک زمینه های فرهنگی است که در آن این برچسب ها استفاده می شود.

اگرچه سحر و جادو رابطه ای مبهم با دین و علم غربی دارد، اما ریشه در سنت های اصلی نهادی، اجتماعی و فکری در تاریخ غرب دارد. علاوه بر این، تلاش‌های مدرن برای رسیدن به تعریفی جهانی از جادو نشان‌دهنده تعصب غربی است.

به طور خاص، دیدگاه های قرن و در مورد تکامل فرهنگی و تاریخی، جادو را از دین و علم جدا می کند. در مدلی که توسط انسان شناس بریتانیایی سر جیمز فریزر توسعه یافته است، جادو به عنوان مرحله اولیه رشد انسان شناخته می شود که ابتدا دین و سپس علم جایگزین آن می شود.

بحث بر سر رابطه بین جادو، دین و علم که در بسیاری از بحث‌های جادو در قرن بیستم تسلط داشت، در تحقیقات میدانی انسان‌شناسان، نظریه‌های جامعه‌شناسان دین، و نقدهای پست مدرنیست‌ها مشهود است.

در نتیجه، پژوهش در ادیان، تاریخ و مردم‌شناسی تطبیقی ​​در نیمه دوم قرن بیستم از مدل تکاملی به سمت تفاسیر حساس‌تر به زمینه فاصله گرفت، در حالی که مطالعات دیگر مدل‌های جدیدی را برای مقایسه بین فرهنگی توسعه دادند.

طلسم حرف شنوی دیگران : با این وجود، مدل جادو-دین-علم قدرت تفسیری قابل توجهی را حفظ می‌کند و دوگانگی‌هایی که برای تمایز جادو از دین یا علم استفاده می‌شود در گفتمان عامه فراگیر است.