دعا برای دفع بلا

دعا برای دفع بلا : جان من به سوی این قوم نیست. با این حال، این دعا برای کسی که نماز می خواند، سزاوار خواهد بود، زیرا او از روی صدقه نماز می خواند. بنابراین، در مورد کلمات، و دعای من به سینه من تبدیل می شود، [۱۵۶] جلای بین خطی می گوید: «این است، و اگر چه برای آنها فایده ای نداشته باشد، من از پاداش خود بی بهره نخواهم ماند». [ص ۹۷] ۳. آخر اینکه ما از دعا کردن برای دیگران در صورت فاسق بودن منع شده ایم، به این قول: برای این قوم دعا نکن. و در مقابل من ایستادگی مکن که صدایت را نمی شنوم.

دعا و از سوی دیگر، اگر آنها خوب هستند، نباید برای آنها دعا کنیم، زیرا در این صورت وقتی برای خود دعا می کنند، شنیده می شوند. اما ما باید حتی برای گناهکاران نیز دعا کنیم تا تبدیل شوند و برای نیکوکاران نیز استقامت کنند و پیشرفت کنند. دعای ما برای گناهکاران اما برای همه شنیده نمی شود، بلکه برای برخی شنیده می شود. زیرا آنها برای کسانی که از پیش مقدر شده اند شنیده می شوند، نه برای کسانی که از قبل به عنوان مطرود شناخته شده اند. درست مانند زمانی که ما برادران خود را اصلاح می کنیم.

دعا برای دفع بلا

دعا برای دفع بلا : ولى دعا کردن براى خود شرطى است که بر نماز تعلق مى گیرد; در واقع شرطی نیست که بر شایستگی آن تأثیر بگذارد، بلکه شرطی است که اگر اطمینان حاصل کنیم که به آنچه می‌خواهیم، ​​لازم است. زیرا گاه پیش می‌آید که دعا برای دیگری سودی نمی‌بخشد، هر چند عابد و استقامت داشته باشد و برای نجات انسان باشد. و این به دلیل مانعی از جانب اوست که برای او دعا می کنیم، چنانکه در ارمیا می خوانیم: اگر موسی و سموئیل در برابر من بایستند.

این اصلاحات در میان مقدران سودمند است، اما در میان مذموم نه، طبق این جمله: هیچکس نمی تواند کسی را که حقیر کرده است اصلاح کند. از این رو نیز گفته می شود: هر که برادر خود را به گناهی که به مرگ نمی رسد، بشناسد، بخواهد و کسی که به مرگ گناه نکند، حیات داده شود. اما همانطور که ما نمی‌توانیم تا زمانی که او در این زمین زندگی می‌کند، به هیچ‌کس از منفعت تصحیح امتناع کنیم – زیرا همانطور که اس. آگوستین می‌گوید، نمی‌توانیم بین مقدر و منکر تمایز قائل شویم.

هر کسی حق رای دعای ما را دارد. و برای مردان خوب باید دعا کنیم، و این به سه دلیل: اولاً به این دلیل که دعای بسیاری آسان‌تر شنیده می‌شود. بنابراین در مورد این کلمات: پس از شما می خواهم که در دعای خود برای من کمک کنید گلاس معمولی می گوید: “خوب است که رسول از افراد فرودست خود می خواهد که برای او دعا کنند؛ زیرا کوچکترین آنها بزرگ می شوند. آن گاه که تعدادشان زیاد باشد و با یک فکر جمع شوند؛ و محال است که دعای بسیاری فایده ای نداشته باشد» یعنی آنچه قابل حصول است.

و ثانیاً، این که بسیاری به خاطر مزایایی که خداوند به عادلان داده است، سپاسگزاری کنند، زیرا همین منافع به نفع بسیاری است – همانطور که از سخنان رسول به قرنتیان آشکار است. و ثالثاً، آنهایی که بزرگتر هستند ممکن است در نتیجه مغرور نباشند، بلکه متوجه شوند که به حق رأی افراد فرودست خود نیاز دارند. «ای پدر، من می‌خواهم که در جایی که هستم.

از این رو ما مجبوریم برای دشمنانمان دعا کنیم، همانطور که مجبوریم آنها را دوست داشته باشیم.ما قبلاً در رساله صدقه توضیح دادیم که به چه معنا باید دشمنان خود را دوست بداریم. یعنی ما مجبوریم که طبیعت آنها را دوست داشته باشیم، نه تقصیر آنها. و اینکه به طور کلی به دشمنان خود محبت کنیم امری ضروری است.

دعا برای دفع بلا : با این حال، دوست داشتن آنها به صورت فردی، امری ضروری نیست، مگر به معنای آمادگی برای انجام این کار. به عنوان مثال، یک مرد باید آماده باشد که یک دشمن فردی را دوست داشته باشد و در صورت لزوم به او کمک کند، یا اگر برای عفو او آمد. اما مطلقاً دوست داشتن دشمنان فردی و یاری دادن به آنها به کمال تعلق دارد. پس همین طور لازم است که در دعای عمومی خود برای دیگران، دشمنان خود را حذف نکنیم.

ولى دعاى خاص براى آنان جز در موارد خاص کمال است و لازم نیست. اما برخی استدلال می کنند که ما نباید برای دشمنان خود دعا کنیم آمده است: آنچه را که نوشته شد برای آموختن ما نوشته شده است. اما در کتاب مقدس ما اهانت‌های زیادی را علیه دشمنان می‌یابیم. بنابراین، برای مثال : بگذار همه دشمنان من شرمنده شوند، بگذار آنها را به عقب برگردانند و خیلی سریع شرمنده شوند.

اما تأثیراتی را که در کتاب مقدس جای می‌گیرند، می‌توان به چهار صورت مختلف درک کرد: اولاً، آن‌طور که ​​اس. آگوستین می‌گوید: «اولاً، انبیا عادت دارند «آینده را تحت شکل تأثیرات پیش بینی کنند» از این جهت که بعضی مفاسد دنیوی گاه از سوی خداوند بر گناهکاران برای اصلاح آنها فرستاده می شود. ثالثاً، این نکوهش‌ها را می‌توان.

نه به‌عنوان خواستار مجازات خود انسان‌ها، بلکه به‌عنوان معطوف به ملکوت گناه درک کرد، به این معنا که توسط انسان‌هایی که اصلاح می‌شوند، ممکن است گناه از بین برود. رابعاً: پیامبران در مورد لعنت گناهکارانی که بر گناه خود پایداری می کنند، اراده خود را به عدل الهی منطبق می کنند. بعلاوه، انتقام گرفتن از دشمنان، برای دشمنان ما بد است.

دعا برای دفع بلا : اما مقدسین به دنبال انتقام گرفتن از دشمنان خود هستند: خداوندا، تا کی قضاوت نمی‌کنی و انتقام خون ما را از ساکنان روی زمین نمی‌گیری؟ گناهکاران: عادل از دیدن انتقام خوشحال می شود. بنابراین به نظر می رسد که ما ترجیح می دهیم بر ضد دشمنان خود دعا کنیم تا برای آنها برعکس، همانطور که اس. آگوستین می گوید «انتقام سیدالشهداء سرنگونی امپراتوری گناه است.

که تحت سلطه آن بسیار رنج بردند». یا چنانکه در جای دیگر می گوید : «آنها انتقام می خواهند، نه به زبان شفاهی، بلکه از روی عقل، همان گونه که خون هابیل از زمین فریاد زد». علاوه بر این، آنها از این انتقام نه به خاطر خود، بلکه به خاطر عدل الهی خوشحال می شوند.