دعانویس عالی در تهران

دعانویس عالی در تهران : نسخه‌های بسیاری را با عنوان یکسان یا مشابه بیاورید – اشعاری درباره همه چیز از اسب گرفته تا زن و زنده ماندن. و چه کسی جیمی استوارت را در فیلم کلاسیک وسترن، شناندوا، جایی که او با خانواده اش هنگام صرف غذا نماز می خواند.

دعا ما این سرزمین را پاک کردیم. آن را شخم زدیم و کاشتیم و درو کردیم. ما برداشت را پختیم. اینجا نبود، اگر خودمان این کار را نمی‌کردیم، نمی‌خوردیم. ما برای هر خرده و لقمه‌ای از استخوان سگ سخت کار کردیم.

دعانویس عالی در تهران

دعانویس عالی در تهران : اما به هر حال از شما تشکر می‌کنیم، پروردگارا، برای این غذایی که قرار است بخوریم. آمین یک چیز در مورد آن کابوی ها این است که آنها زمان زیادی را در خارج از منزل می گذرانند.

زندگی آنها به طبیعت بستگی دارد به نحوی که اکثر ما که در دفاتر با کامپیوترهای خود تایپ می کنیم هرگز تجربه نخواهیم کرد. ارتباط گاوچران ها با نامتناهی و در عین حال احساس مرگ و میر همیشه با آنها در حین کار و پرسه زدن همراه است.

روی راجرز، یکی از مشهورترین مجریان گاوچران در فرهنگ آمریکایی و به خاطر نمایش تلویزیونی کاریزماتیک خود مشهور است، این شعر را در تمام جلسات باشگاه رایدر می خواند.

تصور کنید هزاران طرفدار و بیننده جوان این جمله را می‌شنوند و با آن هماهنگ می‌کنند: «دعای کابوی» اوه پروردگار، من فکر می‌کنم که خیلی تنها نیستم. من در انجام بسیاری از کارهایی که باید انجام دهم شکست می خورم.

اما پروردگارا، وقتی مسیرها شیب دار هستند و از بالا می گذرند، به من کمک کن تا تمام مسیر را مستقیماً سوار شوم. و وقتی در غروب غروب آخرین تماس را می‌گیرم.

اهمیتی نمی‌دهم که چند گل می‌فرستند – مهم‌تر از همه، شادترین مسیر این است که تو به من بگویی، “بیا سوار شویم، دوست من.” آمین کابوی ها همچنین در رویدادهای رودئو دعا می خوانند.

که به اندازه کلاه های ده گالن منحصر به فرد در فرهنگ کابوی است. کلم مک اسپادن، که عموی بزرگش ویل راجرز، طنزپرداز بود، بیش از شصت سال در رودئوها در سراسر کشور اجرا کرد.

او به عنوان “صدای رودئو حرفه ای” شناخته می شد. به گفته نیویورک تایمز، هر زمان که او یک رودئو را باز می کرد، «او بر یک لحظه آرام ریاست می کرد و دعای کابوی را که نوشته بود می خواند.

این به امضای شخصیت او تبدیل شد.» در اینجا نسخه کلم از دعای یک گاوچران است. دعای یک گاوچران، پدر بخشنده و آسمانی ما، ما در میان این مناسبت جشن مکث می‌کنیم و مراقب راهنمایی‌هایی که به ما داده‌ای متفکریم.

به عنوان گاوچران، پروردگارا، ما هیچ لطف خاصی نمی‌خواهیم، ​​فقط از تو می‌خواهیم که اجازه بدهی در این عرصه رقابت کنیم، مانند عرصه زندگی. ما نمی‌خواهیم هرگز مانعی را نشکنیم. یا دور فرمانی که پرتاب کردنش سخت است، یا یک اسب جنگنده یا گاو نر که سوارشدن آن غیرممکن است، بکشیم. ما فقط از شما می خواهیم.

که به ما کمک کنید تا مانند اسب هایی که سوار می شویم صادقانه و به روشی تمیز و پاک مانند بادی که در این سرزمین بزرگ ما می وزد رقابت کنیم. پس وقتی آخرین سفری را انجام دادیم که انجام آن برای همه ما اجتناب ناپذیر است.

دعانویس عالی در تهران : به آن مکان بالا، جایی که چمن‌ها سبز و سرسبز است و رکاب بلندی دارد، و آب خنک، شفاف و عمیق می‌رود- شما به ما خواهید گفت همانطور که سوار می شویم.

که هزینه های ورود ما پرداخت شده است. این چیزها را می پرسیم – آمین. باید بگویم که از همه چیزهایی که در این دعاها قابل تحسین است، سادگی و وضوح بیان در خواسته آنهاست.

آنها چیز خاصی نمی خواهند، فقط به این دلیل که می توانند به انجام کاری که بیشترین الهام را برای انجام آن دارند ادامه دهند.

بدون زینت، بدون تلاش برای غیرممکن (نه اینکه مشکلی در آن وجود دارد)، فقط به آنها اراده داده می شود که انجام دهند و مطابق آنچه پیش روی آنها گذاشته شده است زندگی کنند.

دعانویس عالی در تهران : و هنگامی که زمان آن است که همه چیز را کنار بگذارید یا به قول آنها “سوار نهایی را انجام دهید”، این نیز اشکالی ندارد. آنها حقایق و خطرات تجارت – خود زندگی – را می پذیرند و با آنها زندگی می کنند.