دعا برای برگشت معشوق قوی

دعا برای برگشت معشوق قوی من طاقت شنیدن صدای مرد نابغه ای را ندارم که ناعادلانه گریه می کند، و امیدوارم پدر عزیزم لورنزو را به شوالیه نشان خیار خود تبدیل کند.» شاهزاده آنجلیکا، اگرچه درباریان قول داده بودند که اعلیحضرت سلطنتی او می تواند آنقدر زیبا نقاشی کند که ایده درس خواندن او بیهوده بود، با این حال ترجیح داد که در استودیوی او بسیار زیبا باشد. برخی از اجراها برای «کتاب زیبایی» حکاکی شده بودند: برخی دیگر به مبلغ هنگفتی در فروخته شدند، اما من فکر می کنم می دانم چه کسی این عکس ها را انجام داده است.

دعا این نقاش ماهر، که با طرح های دیگری در یک روز شاهزاده آمده بود مردی با زره پوش، با موهای روشن و زیباترین چشمان آبی، و در عین حال با حالتی غمگین و جالب، از شاهزاده خانم پرسید: “من هیچ کس را به این زیبایی ندیده ام.” نقاش گفت: “این خانم، پرتره استاد جوان اوت من، والاحضرت شاهنشاهی بولبو، ولیعهد تارتاری، دوک آکروسراونیا، مارکیز پولوفلویزبویو، و شوالیه صلیب بزرگ از نشان کدو تنبل است. این نشان سلطنتی است که پدرش با سینه و درخشش مردانه اش نشان سلطنتی دریافت کرده است.

اعلیحضرت پادشاه پادلا اول، به خاطر شجاعتش در نبرد ریمبومبامنتو، زمانی که با دست شاهزاده خود، پادشاه اوگراریا و دویست و یازده غول از دویست و هجده نفری که محافظ پادشاه را تشکیل می‌دادند، توسط ارتش شجاع به‌دلیل یک لشکر سخت نابود شدند. “چه شاهزاده ای!” آنجلیکا فکر کرد: “خیلی شجاع – خیلی آرام – خیلی جوان – چه قهرمانی!” نقاش ادامه داد: “او به همان اندازه که شجاع است، موفق است.” او همه زبان ها را کاملاً می داند: لذیذ می خواند: هر ساز را می نوازد.

دعا برای برگشت معشوق قوی

اپراهایی را می سراید که هزار شب در تئاتر امپراتوری کریم تارتاری اجرا شده اند و در آنجا در حضور پادشاه و ملکه در یک باله رقصیده اند؛ که در آن ها آنقدر زیبا به نظر می رسید که دختر عمویش، دختر دوست داشتنی پادشاه چرکس، برای او عشق می ورزد. “چرا او با شاهزاده خانم بیچاره ازدواج نکرد؟” گلپر با آهی پرسید. نقاش می گوید: «خانم، چون پسرخاله بودند و روحانیت این اتحادیه ها را ممنوع می کند. خدایا! قاب حاوی یک شیشه ظاهر بود! و آنجلیکا صورت خودش را دید! نقاش دربار اعلیحضرت پادشاه جنایتکار تارتاری به قلمرو آن پادشاه بازگشت و تعدادی طرح را که در پایتخت پافلاگونیا ساخته بود با خود برد (البته عزیزان من می دانید که نام آن پایتخت است). اما جذاب‌ترین اثر او پرتره‌ای از پرنسس گلپر بود که همه نجیب‌های تارتار برای دیدن آن آمده بودند.

دعا برای برگشت معشوق قوی شاه والوروسو علاوه بر یک سفارش زیبا برای پول، نشان خیار خود را به سر توماسو فرستاد. زیرا او شاه، ملکه و اشراف اصلی را در زمانی که در بلومبودینگا بود نقاشی کرد و همه مد شد، به خشم تمام هنرمندان در پافلگونیا، جایی که پادشاه به تصویر طلسم شاهزاده بولبو که سر توماسو پشت سر گذاشته بود اشاره می کرد و می گفت: “کدام یک از شما می تواند چنین نقاشی بکشد؟” در سالن سلطنتی بالای تخته سلطنتی آویزان بود، و پرنسس آنجلیکا همیشه می توانست در حالی که نشسته بود چای درست طلسم خشت سفید می کرد به آن نگاه کند.

پس می بینید، آنجلیکا، با اینکه گیگلیو را خیلی دوست داشت، به خاطر نادانی اش او را تحقیر کرد. من فکر می کنم که او احتمالاً برای یادگیری خود ارزش زیادی قائل بود. اما خوب فکر کردن نسبت به خود، تقصیر افراد در هر سنی و هر دو جنس است. در نهایت، وقتی هیچ کس دیگری آنجا نبود، آنجلیکا به اندازه کافی پسر عمویش را دوست داشت. پادشاه والوروسو از نظر سلامتی بسیار ظریف بود، و در عین حال آنقدر به شام ​​های خوب (که توسط آشپز فرانسوی اش، مارمیتونیو برای او آماده شده بود) علاقه داشت، که تصور می شد او نمی تواند طولانی زندگی کند. اکنون تصور هر اتفاقی برای پادشاه، نخست وزیر متبحر و پیرزن در انتظار طراح را دچار وحشت کرد. گلومبوسو و کنتس فکر کردند: “وقتی شاهزاده گیگلیو با پسر عمویش ازدواج می کند و به پادشاهی می رسد، ما در چه موقعیت زیبایی خواهیم بود، از چه کسی بدش می آید، و همیشه نسبت به او نامهربان بوده است. ما جایگاه خود را در مدت کوتاهی از دست خواهیم داد؛ گروفانوف باید تمام جواهرات، جعبه ها، ساعت ها، توری ها، حلقه های ملکه را رها کند.

دعا برای برگشت معشوق قوی مادر گیلیو و گلومبوسو مجبور خواهند شد دویست و هفده هزار میلیون و نهصد و هشتاد و هفت هزار و چهارصد و سی و نه پوند سیزده شیلینگ و شش پنی نیم پنی را بازپرداخت کنند. بنابراین، بانوی افتخار و نخست وزیر از جیلیو متنفر بودند، زیرا به او اشتباهی کرده بودند. و این افراد بی‌اصول صد داستان بی‌رحمانه درباره گیگلیو بیچاره اختراع کردند تا بر شاه، ملکه و شاهزاده خانم تأثیر بگذارند. چگونه هنگام شام مقدار زیادی شراب می نوشید و همیشه در اصطبل با دامادها بیکار بود. چگونه او تا به حال این همه پول در قنادی و مغازه‌فروشی بدهکار بود. چگونه در کلیسا می خوابید. چقدر به ورق بازی با صفحات علاقه داشت. ملکه نیز ورق بازی را دوست داشت. پادشاه نیز در کلیسا می‌خوابید و زیاد می‌خورد و می‌نوشید.

و اگر گیگلیو یک خرده تارت بدهکار بود، که به او دویست و هفده هزار میلیون، نهصد و هشتاد و هفت هزار، چهارصد و سی و نه پوند سیزده شیلینگ و شش پنس نیم پنی بدهکار بود، باید بدانم؟ بدخواهان و داستان نویسان (به عقیده حقیر من) نگاه بسیار بهتری به خانه داشتند. این همه غیبت و تهمت بر پرنسس آنجلیکا تأثیر گذاشت، او شروع به نگاه سرد به پسر عمویش کرد، سپس به او خندید و او را به خاطر احمق بودنش مورد تمسخر قرار داد، و سپس به او به دلیل داشتن شرکای مبتذل تمسخر کرد. و در جلسات دادگاه، شام، و غیره، برای رفتار ناخوشایند با او به طوری که جیگلیو بیچاره به شدت بیمار شد، به رختخواب خود رفت و به دنبال دکتر فرستاد.

اعلیحضرت، پادشاه والوروسو، همانطور که دیدیم، دلایل خاص خود را برای بیزاری از برادرزاده اش داشت. و در مورد آن خوانندگان بی گناهی که می پرسند چرا؟ – التماس می کنم (با اجازه والدین عزیزشان) آنها را به صفحات شکسپیر ارجاع دهند تا بخوانند چرا شاه جان از شاهزاده آرتور بدش می آمد. با ملکه ، عمه سلطنتی اما ضعیف النفس او، زمانی که گیگلیو از دید خارج بود، از ذهنش دور بود. در حالی که او جشن و مهمانی های عصرانه اش را داشت، به چیز دیگری اهمیت نمی داد. به جرأت می‌توانم بگویم دو شرور، که بی‌نام خواهند بود، آرزو می‌کردند که ای کاش دکتر پیلدرافتو، پزشک دربار، جیگلیو را بی‌درنگ می‌کشت.

دعا برای برگشت معشوق قوی اما او فقط خونریزی کرد و او را به شدت فیزیک کرد که شاهزاده را چندین ماه در اتاقش نگه داشتند و به اندازه یک پست بزرگ شد. در حالی که او به این شکل بیمار بود، نقاش معروفی به دربار پافلاگونیا آمد که نامش توماسو لورنزو بود و نقاش معمولی پادشاه کریم تارتاری، همسایه پافلاگونیا بود. تومازو لورنزو تمام دربار را که از کار او خوشحال بودند نقاشی کرد. زیرا حتی کنتس گروفانوف در عکس‌هایش جوان به نظر می‌رسید و گلومبوسو خوش‌ذوق و خوش‌خوش. برخی می گفتند: «او خیلی چاپلوسی می کند. “نه!” پرنسس آنجلیکا می گوید: “من فراتر از چاپلوسی هستم و فکر می کنم او عکس من را به اندازه کافی زیبا نکرده است.