دعا نویس طلسم

دعا نویس طلسم : یک چیز دیگر در مورد روزه و نماز ذکر می کنم که فکر می کنم در آن غفلت در وزراء صورت گرفته است. و آن این است که با اینکه بر فریضه نماز پنهانى سفارش و اصرار فراوان مى کنند، ولى در موعظه خود; در مورد روزه مخفیانه بسیار کم گفته شده است.

دعا وظیفه ای است که منجی ما به پیروانش توصیه می کند، درست مانند دعای پنهانی. همانطور که می توان با مقایسه ۵ و ۶ در مقابل مشاهده کرد. از فصل ششم از مت.

دعا نویس طلسم

دعا نویس طلسم : با در مقابل اگرچه گمان نمی‌کنم که روزه مخفیانه باید به شکلی مشخص و ثابت به عنوان دعای پنهانی انجام شود، اما به نظر من وظیفه‌ای است که همه مسیحیان مدعی باید آن را انجام دهند و مکرراً انجام دهند.

بسیاری از موقعیت‌ها هم ماهیت معنوی و هم دنیوی دارند که به درستی به آن نیاز دارند. و بسیاری از رحمت‌های خاص وجود دارد که ما برای خود یا دوستان می‌خواهیم که شایسته است از این طریق خدا را طلب کنیم.

برخی از افکار در مورد احیاء، در آثار جاناتان ادواردز، (مبلغ انگلیسی بیداری بزرگ که از تا  زندگی می کرد) کسی که هرگز روزه نمی گیرد بیشتر از کسی که هرگز نماز نمی خواند در راه بهشت ​​نیست.

«علل ناکارآمدی مسیحیت»، موعظه‌ها به مناسبت‌ها، کمک به نماز است; به خصوص زمانی که زمان بیشتری را برای نماز خصوصی اختصاص می دهیم.

آنگاه به خصوص این است که خداوند اغلب خشنود است که روح بندگانش را بر همه چیزهای روی زمین بالا ببرد، و گاهی آنها را، گویی، به آسمان سوم ببرد.

و عمدتاً چون کمکی به دعاست، این است که در دست خداوند، نه تنها یک فضیلت، نه تنها عفت، و نه تنها، وسیله ای برای تأیید و افزایش آن یافت شده است (چنانکه برخی بیهوده کرده اند.

بدون هیچ دلیلی از کتاب مقدس، عقل یا تجربه،) بلکه جدیت روحی، جدیت، حساسیت و لطافت وجدان، مردگی نسبت به دنیا، و در نتیجه عشق به خدا، و هر گونه محبت مقدس و ملکوتی را تصور کرد.

نه اینکه بین روزه و نعمتی که خداوند به آن می رساند، ارتباط طبیعی یا ضروری وجود داشته باشد. اما او همان گونه که رحم خواهد کرد، رحم خواهد کرد. هر چه را که به نظرش خوب باشد به هر وسیله ای که بخواهد به او ابلاغ می کند.

و او در تمام اعصار، این را وسیله ای برای دفع خشم خود و به دست آوردن هر نعمتی قرار داده است که ما هر از گاهی به آن نیاز داریم. اما اگر مایل به این پاداش هستیم، مراقب باشیم. . . از خیال بافی که با روزه مان هر چیزی از خدا را به دست می آوریم.

ما نمی توانیم اغلب در مورد این هشدار داده شود. از آنجایی که میل به «تثبیت عدالت خود»، به دست آوردن رستگاری از بدهی و نه از فیض، آنچنان عمیقاً در قلب ما ریشه دارد.

روزه تنها راهی است که خداوند مقرر فرموده است و در آن منتظر رحمت بی دریغ او هستیم. و در آن، بدون هیچ بیابانی از ما، او به رایگان وعده داده است که برکت خود را به ما بدهد.

قرار است روزه عمل معمولی خداپرستان باشد. مسیح آن را کمرنگ نمی‌کند، بلکه صرفاً آنها را از سوء استفاده‌های آن برحذر می‌دارد. . . . این ضمیمه نماز است و برای کمک به اهمیت آن طراحی شده است.

دعا نویس طلسم : این تواضع و به نوعی تنبیه خود در برابر خداوند است. روح آن در عبارات زیر بیان شده است: «پس خدا را با من و بیشتر کن، اگر نان یا چیز دیگری را بچشم تا غروب خورشید بچشم.» یقیناً من به خیمه خانه خود نمی آیم و به بستر خود نمی روم.

به چشمانم خواب نخواهم داد و پلک هایم را نمی خوابم تا جایی که برای خداوند مکانی و مسکنی برای خدای توانا یعقوب پیدا کنم.» هیچ اشاره ای به زمان، یا هر چند وقت یک بار باید انجام شود. . . . اما تنها یک وسیله است.

اگر به عنوان عاقبت در آن آرام گرفت، نزد خدا مکروه است. آثار کامل در حالی که، سنای ایالات متحده، با به رسمیت شناختن عابدانه اقتدار عالی و حکومت عادلانه خداوند متعال، در تمام امور مردم و ملل، ضمیمه ۱۹۳ طی قطعنامه ای از رئیس جمهور درخواست کرد که روزی را برای نماز و ذلت ملی تعیین و تعیین کند: و در حالی که این وظیفه ملت ها و نیز انسان ها است که وابستگی خود را به قدرت غالب خداوند داشته باشند.

اعتراف به گناهان و گناهان خود را، با اندوه فروتنانه، اما با امید مطمئن که توبه واقعی منجر به رحمت و بخشش. و به رسمیت شناختن حقیقت متعالی که در کتاب مقدس اعلام شده و در تمام تاریخ ثابت شده است.

که فقط آن ملت‌هایی سعادتمند هستند که خدای آن‌ها خداوند است: و تا آنجا که می‌دانیم به موجب شریعت الهی او، ملت‌ها، مانند افراد، مطیع هستند.

به مجازات و عذاب در این دنیا، انصافاً نمی ترسیم که فاجعه هولناک جنگ داخلی، که اکنون سرزمین را ویران کرده است، جز مجازاتی باشد که برای گناهان وحشیانه ما به ما تحمیل شده است تا پایان ضروری اصلاحات ملی ما کل مردم؟

ما برگزیده ترین نعمت های بهشتی بوده ایم. ما در این سال ها در صلح و رفاه حفظ شده ایم. ما از نظر تعداد، ثروت و قدرت به اندازه ای رشد کرده ایم که هیچ کشور دیگری تا به حال رشد نکرده است. اما ما خدا را فراموش کرده ایم.

ما دست بخشنده ای را که ما را در آرامش حفظ کرد و ما را تکثیر و توانگر و نیرو بخشید فراموش کرده ایم. و ما بیهوده، در فریب دلهایمان، تصور کرده‌ایم که همه این نعمت‌ها از خرد و فضیلت برتر خود ما حاصل شده است.

دعا نویس طلسم : سرمست از موفقیت بی‌وقفه، آنقدر خودبسنده شده‌ایم که نمی‌توانیم نیاز به بازخرید و حفظ فیض را احساس کنیم، آنقدر مغرور شده‌ایم که به خدایی که ما را آفریده است دعا کنیم!

پس بر ما واجب است که خود را در برابر قدرت رنجیده متواضع کنیم، به گناهان ملی خود اعتراف کنیم و برای بخشش و مغفرت دعا کنیم.