دعانویس درب گنبد

دعانویس درب گنبد یکی دیگر از فعالیت‌های تبلیغاتی انجمن بانوان ارمیتاژ که در سال ۱۸۹۰ آغاز انجام جادو و دعا شد و تا سال‌های اخیر ادامه داشت، مراسم باشکوهی بهترین استاد دعانویس در شهر های ایران بود که هر ساله به مناسبت روز جکسون – هشتم ژانویه، سالگرد نبرد نیواورلئان – برگزار می‌شد. یکی از ویژگی‌های جالب این مراسم، روشن کردن شمع تاریخی که در چادر لرد کورنوالیس در زمان تسلیم او پیدا شده بود، تنها برای چند ثانیه بود. این شمع در اوج شهرت ژنرال جکسون به او اهدا شد و یکی از باارزش‌ترین دارایی‌های او بود.

دعا او در طول زندگی خود روشن کردن شمع را به طور خلاصه در هر هشتم ژانویه به یک رسم تبدیل موثرترین طلسم و دعا کرد و به افتخار این مراسم او بود که این رسم در مراسم روز جکسون ادامه یافت. این شمع قدیمی که به دلیل قدمت قهوه‌ای شده انواع دعا است، یکی از چیزهای جالب بسیاری است که اکنون در موزه ارمیتاژ دیده می‌شود. وقتی ملک ارمیتاژ در سال ۱۸۸۹ به انجمن تحویل داده شد، در چنان وضعیت پوسیده و فرسوده‌ای بود که تشخیص اینکه کار تعمیر را از کجا شروع کنیم، دشوار بود.

دعانویس درب گنبد

سقف چکه می‌کرد، چوب‌کاری‌ها نیاز به رنگ‌آمیزی داشتند، و کاغذ دیواری‌ها به صورت تکه‌تکه روی دیوارهای نم‌دار و کپک‌زده آویزان بودند. یکی از اولین کارهای مرمت، تعمیر کاغذ دیواری‌های منظره‌ای بود که با دست نقاشی شده بودند و سالن پایینی را زینت می‌دادند. این کاغذ دیواری زمانی که انجمن بانوان مدیریت ملک را به دست گرفت، در معرض نابودی کامل قرار گرفت؛ و یک متخصص کاغذ دیواری دو هفته را صرف تعمیر و نصب مجدد آن کرد.

همزمان، کاغذ دیواری‌های سراسر خانه مرمت و بازسازی شدند، زیرا حفظ کاغذ دیواری اصلی که توسط ژنرال جکسون انتخاب و هنگام بازسازی ارمیتاژ در سال ۱۸۳۵ به آن ارسال شده بود، از اهمیت و اولویت بالایی برخوردار بود. کار مرمت و تعمیر به خوبی انجام شد، که این امر به ویژه در یکی از اتاق‌های مهمان در طبقه دوم قابل توجه بود. کاغذ این اتاق، با طرح بلوکی قدیمی، دسته‌های گل رز را به صورت مکرر نشان می‌داد؛ اما رطوبت دیوارها باعث شده بود که تکه‌های بزرگی از آن بریزد و گم شود.

هنرمندی استخدام شده بود که چنان ماهرانه طرح را به صورت فرسکو روی دیوار بازتولید کرد که امروزه به سختی می‌توان تشخیص داد که کاغذ کجا تمام می‌شود و نقاشی کجا شروع می‌شود. پرتره ارل از ژنرال جکسون که بر روی مجسمه سم پچ نصب شده است . کالسکه قدیمی خانوادگی. ۵۱ دوباره در سال ۱۹۳۰، کاغذ دیواریِ سالن، به دست یکی از برجسته‌ترین متخصصان جهان در این نوع کار، مورد مرمت و نگهداری قرار گرفت. کاغذ با مهارت از دیوارها جدا شد و سپس با بوم نقاشی پوشانده شد.

سپس بوم با کاغذ سفید ساده پوشانده شد و کاغذ دیواری روی آن نصب شد. به دلیل گذر زمان و خرابکاری‌های کوچکِ سوغاتی‌فروشانِ گمراه، بخش‌های کوچکی از کاغذ گم شده بود، اما این بخش‌ها با دقت بازسازی شدند و سالن پایینی اکنون همان ظاهر شاد و سرزنده‌ای را دارد که هنگام بازگشت رئیس‌جمهور جکسون از واشنگتن در سال ۱۸۳۶ برای بازدید از خانه‌ی بازسازی‌شده و مبله‌شده‌اش داشت.

درب گنبد

در روزهای اولیه، بودجه‌ی محدود، لزوماً کار قابل انجام را محدود می‌کرد؛ اما با گذشت سال‌ها، درآمد به تدریج افزایش یافت و هر نایب‌السلطنه‌ی بعدی انجمن، به انجام بخشی از کار ضروری در دوران مدیریت خود افتخار می‌کرد.

این انجمن بزرگترین هدیه مالی خود را از یک منبع خارجی دریافت کرد – تخصیص ۵۰۰۰ دلار از دولت ایالات متحده. در همین سال بود که رئیس جمهور روزولت از هرمیتاژ بازدید کرد و بلافاصله به جذابیت و اهمیت آن به عنوان یک زیارتگاه ملی علاقه‌مند شد. رئیس جمهور روزولت از تحسین‌کنندگان واقعی اندرو جکسون بود. او در کتاب خود درباره جنگ ۱۸۱۲ گفت: «جکسون قطعاً برجسته‌ترین چهره‌ای است که در طول [جنگ] ظاهر می‌شود.» ۵۲«این جنگ؛» و بعداً در همان کتاب می‌گوید که اندرو جکسون «با خونسردی و چشمان روشن، قلب ستبر و دست قوی‌اش، در تاریخ به عنوان تواناترین ژنرالی که ایالات متحده از آغاز انقلاب تا آغاز شورش بزرگ به خود دیده است، برجسته است.» رئیس جمهور روزولت در سخنرانی غیررسمی خود به مناسبت بازدیدش از موزه هرمیتاژ، از سازمان بانوان به خاطر آنچه که برای حفظ آن انجام داده بود.

تمجید کرد: «به عنوان مکانی برای زیارت ملی برای همه شهروندانی که مایل به یادگیری، مطالعه و تقویت میهن‌پرستی خود در زمان حال با بازدید از محل زندگی یکی از میهن‌پرستان بزرگ گذشته ملت هستند.» او با همان بی‌پروایی همیشگی خود، همان‌جا اعلام کرد که ترتیبی خواهد داد تا دولت ملی در هزینه نگهداری از آنچه که او «خانه یکی از سه یا چهار مرد بزرگ مردمی که هر ملتی در همان مدت زمان پرورش داده است» توصیف می‌کرد، مشارکت کند.

رئیس جمهور روزولت در پیام بعدی خود به کنگره گفت: «من رسماً به کنگره توصیه می‌کنم که بودجه‌ای را برای نگهداری از هرمیتاژ، خانه اندرو جکسون، اختصاص دهند. این بودجه باید از طریق انجمن هرمیتاژ موجود برای حفظ این ساختمان تاریخی که باید برای آمریکا همیشه عزیز باشد، استفاده شود.» جان وسلی گینز محترم، که در آن زمان عضو هیئت امنای هرمیتاژ بود، نماینده واشنگتن از آن حوزه کنگره‌ای تنسی بود که با محبت به عنوان «حوزه هرمیتاژ» شناخته می‌شد؛ و او به دنبال توصیه رئیس جمهور، فوراً لایحه‌ای را ارائه کرد.

که به زودی تصویب انجام جادو و دعا شد و ۵۰۰۰ دلار به انجمن اعطا می‌موثرترین طلسم و دعا کرد. این پول برای ایجاد برخی پیشرفت‌های بسیار مطلوب در مورد این مکان استفاده شد، که مهمترین آنها بزرگ کردن کلبه سرایدار بود تا اشغال هر بخشی از خانه توسط او غیرضروری شود. سپس، برای اولین بار، هرمیتاژ به طور کامل برای بازدیدکنندگان باز شد. منبع اصلی درآمد انجمن، هزینه ورودی است که در درب ورودی دریافت می‌شود؛ و از آنجایی که هزاران بازدیدکننده هر ماه از درب ورودی عریض عبور می‌کنند، درآمد حاصل از ۵۳این منبع ناچیز نیست. در ابتدا هزینه‌ای معادل ده سنت دریافت می‌شد.

که این مبلغ ناچیز بود زیرا در واقع جز خانه خالی و در وضعیت بسیار فرسوده، چیز دیگری برای دیدن وجود نداشت. با این حال، این هزینه در سال ۱۸۹۹، پس از نصب برخی از مبلمان اصلی، به ۲۵ سنت افزایش یافت و تاکنون نیز به همین رقم باقی مانده است. وجوه حاصل از هزینه‌های ورودی با فروش تصاویر، بروشورها و سوغاتی‌ها افزایش می‌یابد. چند سال پیش، طوفانی غیرمعمول و شدید.

تعدادی از درختان سرو صد ساله را که توسط خود ژنرال جکسون در امتداد مسیر ماشین‌رو کاشته شده بودند، از ریشه درآورد؛ و از این درختان افتاده، چوبی به دست آمده است که می‌تواند برای مدت طولانی لوازم تزئینی مورد نیاز را تأمین کند.

دعانویس درب گنبد طبیعتاً یکی از اولین اهداف انجمن، دریافت مبلمان و یادگارهای شخصی ژنرال جکسون از سرهنگ اندرو جکسون سوم بهترین استاد دعانویس در شهر های ایران بود که به او به ارث رسیده بود و هنوز در خانه داشت. البته نقطه کانونی جذابیت باغ، مقبره‌ای انواع دعا است که در گوشه جنوب شرقی قرار دارد.